Και όπως ο γύψος διατηρεί ακέραιο ένα λουλούδι - το οποίο αποτελεί τον ορισμό του εφήμερου -, έτσι και η φωτογραφία διατηρεί χώρους και χρονικότητες που ενδέχεται να χαθούν. Αψηφώντας τον προσωρινό χαρακτήρα των πραγμάτων, η φωτογραφία απαθανατίζει χωρίς όμως να υπόσχεται τη δυνατότητα επιστροφής ή επαναφοράς του φωτογραφικού αντικειμένου αλλά και χωρίς να αποτελεί και η ίδια σε οποιαδήποτε μορφή της (αρνητικό, χαρτί ή ψηφιακό αρχείο) μια ειλικρινή υπόσχεση αιώνιας συντήρησης. Αυτή η αίσθηση παγώματος του χρόνου που προκαλεί έχει και η ίδια έναν περιορισμένο χρόνο ζωής και επιβεβαιώνει ότι η ουσιαστική ικανότητα της φωτογραφίας ως μέσο δεν είναι η καταγραφή αλλά η ερμηνεία, η επιλογή του τι αξίζει να γίνει μέρος του κάδρου, η δημιουργία εκ νέου μιας άλλης πραγματικότητας.

Στη σειρά φωτογραφιών της Charlotte Ballesteros που παρουσιάζονται στην έκθεση: A Place to Wash Your Heart απεικονίζεται η επιθυμία της να αφουγκραστεί μέσα από το φωτογραφικό μέσο χώρους που αποτελούν τοπία και μικρόκοσμους από μόνοι τους: το Κοιμητηρίου Brion του Ιταλού αρχιτέκτονα Carlo Scarpa στο San Vito di Altivole της Ιταλίας και το ατελιέ του Γερμανού καλλιτέχνη Anselm Kiefer, γνωστό και ως La Ribaute, στο Barjac της νότιας Γαλλίας. Και οι δύο τόποι, φαντάζουν εντελώς διαφορετικοί καθώς ο ένας πρόκειται για ένα ιερό σχεδιασμένο σύμφωνα με τις αρχές του ζεν ως ησυχαστήριο και το άλλο πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό εργαστήριο, ορμητήριο, χώρος πειραματισμού και μόνιμης έκθεσης, δοκιμής και λάθους, χάους. Και τα δύο όμως αποτελούν καταφύγια, που αντανακλούν, πέρα από την ίδια τους την αισθητική, αντιλήψεις για τη ζωή, τη δημιουργία και τον θάνατο και προσφέρουν χώρο για ενατένιση και περισυλλογή, όπως η δομή σε σχήμα vesica piscis στο κοιμητήριο, που συμβολίζει την ένωση πνευματικού και φυσικού, λειτουργεί σαν παράθυρο στον έξω κόσμο.

Οι δύο εν λόγω σημαντικές αντρικές φιγούρες, ο Scarpa για την ιδιαίτερη προσοχή του στη λεπτομέρεια και για την ενσωμάτωση ιαπωνικών αρχιτεκτονικών στοιχείων στα έργα του και ο Kiefer για τις εγκαταστάσεις του που ενσωματώνουν την προσωπική εμπειρία του από την διχασμένη Γερμανία, προσεγγίζεται με ευαισθησία από τον φακό της Charlotte Ballesteros που ακολουθεί τις κατευθύνσεις που δίνει ο ίδιος ο χώρος. Στο Κοιμητήριο Brion ο φακός σπάνια στρέφεται στο σύνολο του χώρου, κυρίως όμως ξεθάβει λεπτομέρειες· μια επιγραφή με το όνομα του αρχιτέκτονα, γεωμετρικές συμμετρίες, το νερό που κυλάει, μια κρυμμένη πόρτα που αντανακλά την ήρεμη ατμόσφαιρα διαλογισμού που αποπνέει ο χώρος. Στον Kiefer, η Charlotte Ballesteros αποτυπώνεται την ανάστατη διάσταση του χώρου, όγκους υλικών, ράντζα και καλώδια που σέρνονται με κάδρα που δείχνουν υποσύνολα του χώρου που φαντάζουν μεγάλα αλλά αποτελούν λεπτομέρειες αν λάβει κανείς υπόψη τα σαράντα εκτάρια στα οποία εκτείνεται αυτό το πρώην εργοστάσιο μεταξιού. Παράλληλα και πέρα από τον χώρο, η Charlotte Ballesteros συνδιαλέγεται και, ίσως, αντικρούεται και με τους ίδιους τους δημιουργούς, οι οποίοι είναι υπό μια έννοια παρόντες στον χώρο· ο Scarpa είναι θαμμένος στο κοιμητήριο, χαμένος πρόωρα από ατύχημα, όπως και ο Giuseppe Brion στου οποίου τη μνήμη χτίστηκε το Κοιμητήριο, και ο Kiefer έχει αφήσει τα αποτυπώματα του στη διάρκεια της δεκαπενταετίας που χρησιμοποίησε την La Ribaute τόσο για εργαστήριο όσο και για κατοικία - μηδενίζοντας την απόσταση ανάμεσα στη ζωή και στην εργασία.

Οι συμπτώσεις είναι πολλές για να τις αψηφήσει κανείς: το μπετόν που επικρατεί και στους δύο χώρους, οι ιαπωνικές λεπτομέρειες του ησυχαστηρίου και τα ιαπωνικά ηλιοτρόπια που φτάνουν τα εφτά μέτρα στο εργαστήριο και χρησιμοποιεί ο Kiefer στα έργα του, η υπόγεια τους ζωή - καθώς και το εργαστήριο έχει πολλούς υπόγειους χώρους και έχει χαρακτηριστεί από τον Kiefer ως ορυχείο. Παρά την επιφανειακή τους διαφοροποίηση - το κοιμητήριο σαν χώρος αποσιώπησης, θανάτου και συμμετρίας και το εργαστήριο σαν χώρος δημιουργίας, ζωής και χάους - αυτοί οι δύο χώροι μοιάζουν. Και στους δύο λαμβάνουν χώρα αποσυνθέσεις· στο Κοιμητήριο πρόκειται για μια αέναη φυσική διαδικασία και στο εργαστήριο μέρος μιας δημιουργικής, ένα πείραμα που μετουσιώνεται στα έργα του Kiefer και που όταν ο ίδιος το επιλέγει σταματάνε. Και όπως η διατήρηση του λουλουδιού μέσα στο γύψο έχει κάτι το ποιητικό και το αιώνιο, όπως αναφέρει η Charlotte Ballesteros στις σημειώσεις της, έτσι και η διατήρηση των χώρων αυτών μέσα από την φωτογραφική τους αποτύπωση, που μοιάζουν αρκετά πιο ανθεκτικοί από ένα λουλούδι, εμπεριέχει περιέργως μια κινητικότητα, μια μετατόπιση. Η Charlotte Ballesteros με τη ματιά της καταφέρνει να μαλακώσει αυτούς τους χώρους και να τους αποτυπώσει σχεδόν σαν τοπία, εστιάζοντας στο μη-αναμενόμενο και αποδίδοντας τους, έτσι, τη θηλυκή τους πλευρά.

Εύα Βασλαματζή

Εγκαίνια: Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2022, Σωκράτους 21, 1011, 19:00

Διάρκεια: 06/10/2022 – 06/01/2023 *μόνο με ραντεβού

Τοποθεσία: Σόλωνος 46, Σωκράτους 21 & Κλεάνθη Χριστοφίδη 32, 1011, Λευκωσία

Tηλέφωνο: +357 99 84 84 95

Σαρλότ Μπαλεστέρος βιογραφικό (1988 – 2021)

Η Σαρλότ γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1988 στο Παρίσι στην 15η συνοικία κοντά στο Σεν Ζερμέν όπου ζούσε πάντοτε. Της άρεσε να πηγαίνει από τη μια όχθη στην άλλη, τα μουσεία, οι πλατείες, τα σπίτια, οι καφετέριες, οι διαφορές, οι ατμόσφαιρες,όλα ήταν υλικά για να αποτυπώσει τη μοναδικότητα του κόσμου.

Στις σπουδές της, επέλεξε έναν καλλιτεχνικό κλάδο, τη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών και μετά τη Σχολή Γραφικών Τεχνών, όπου πολύ γρήγορα στράφηκε στην επιλογή της Φωτογραφίας, αλλά πολύ απογοητευμένη από το περιεχόμενο των μαθημάτων, προτίμησε να επενδύσει στην πρώτη της φωτογραφική μηχανή από δεύτερο χέρι και να τρέφεται με εκθέσεις, ταξίδια και αναγνώσεις.

Η αυτοδίδακτη κουλτούρα της είναι εντυπωσιακή, η αναζήτηση της τελειότητας και το βλέμμα και η υπερευαισθησία της επιτρέπουν να συμμετάσχει στις διαγωνιστικές εξετάσεις Ensad Paris (Εθνική Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών).

Παθιασμένη με τους αρχαιολογικούς χώρους, ταξιδεύει στην Ιορδανία, το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κύπρο, με ένα έργο που θα δώσει αφορμή για τις πρώτες της εκθέσεις, βρίσκουμε τα αγαπημένα της θέματα:

- Scars are like flowers, γκαλερί the Office, Ιούλιος 2011, Λευκωσία Κύπρος - Υπό την αιγίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου Κύπρου και του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Κύπρου

-Unbroken, Espace Galerie L’Eclaireur, Ιούνιος 2011, Παρίσι Γαλλία - A.SIS. Collaboration Eon Amharech Architect and Artistic Director of L'Eclaireur

-Δημοσιεύσεις:

Some/Things Space, Ιούνιος, Μάρτιος 2011 & Ιούνιος 2012 περιοδικό

Dapper Dan, Μάρτιος 2011 περιοδικό

Tranoï magazines, 2011 περιοδικό