Η «Μήδεια» του Ευριπίδη είναι ένα βαθιά πολιτικό και θλιβερά επίκαιρο έργο, αναφέρει σε συνέντευξή της στο ΚΥΠΕ η ηθοποιός-σκηνοθέτρια Λέα Μαλένη, η οποία σκηνοθετεί την παράσταση που θα παρουσιαστεί και στην Κύπρο.

Απαντώντας σε ερώτηση του ΚΥΠΕ, η κ. Μαλένη αναφέρει ότι η ιδέα για το ανέβασμα της «Μήδειας» ανήκει στη Μαρία Κίτσου, η οποία συζήτησε την επιλογή αυτή με τον θεατρικό επιχειρηματία και παραγωγό Μάρκο Τάγαρη. «Η Μαρία είχε εισηγηθεί παράλληλα να αναθέσουν σε μένα τη σκηνοθεσία. Ο κύριος Τάγαρης δέχτηκε την εισήγησή της και μου έκανε την πρόταση, την οποία αποδέχτηκα με μεγάλη χαρά», προσθέτει.

Η Μαρία Κίτσου, σημειώνει η Λέα Μαλένη, «είναι μια σπουδαία ηθοποιός κι ένα πολύτιμο, εύπλαστο έμψυχο υλικό για κάθε σκηνοθέτη που έχει την ευκαιρία να συνεργαστεί μαζί της». Ακόμη, απευθύνει ευχαριστίες στον Μάρκο Τάγαρη για την εμπιστοσύνη που της έδειξε και που «στάθηκε πολύτιμο στήριγμα και συνοδοιπόρος» καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεργασίας τους, «με ευγένεια, διακριτικότητα και ευαισθησία».

Ακόμη, η κ. Μαλένη δηλώνει στο ΚΥΠΕ ότι «η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν σκηνοθέτη που αναμετριέται με το αρχαίο δράμα και τα έργα των τραγικών ποιητών είναι να βρει τα κλειδιά εκείνα και τους κώδικες που θα επικοινωνήσουν τη διαχρονικότητα των μηνυμάτων του έργου με το σύγχρονο κοινό και τις προσλαμβάνουσές του».

Η σκηνοθέτρια της παράστασης αναφέρει ότι μία από τις πρακτικές προκλήσεις που αντιμετώπισε ήταν να προλάβει να γνωριστεί ουσιαστικά με καθέναν από τους συνεργάτες της, ώστε να εγκαθιδρύσουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας, μέσα από μια κοινή μεθοδολογία, προκειμένου η ομάδα να αποκτήσει ομοιογένεια και να συμπλεύσει σε μια κοινή πορεία μέσα σε δυόμισι μήνες. Μάλιστα, κάνει λόγο για ένα «πραγματικά συναρπαστικό ταξίδι από την πρώτη μέχρι και την τελευταία ημέρα της διαδικασίας».

Κληθείσα από το ΚΥΠΕ να χαρακτηρίσει τη Μήδεια, η Λέα Μαλένη επισημαίνει ότι «η Μήδεια αποτελεί όχημα και τρόπαιο εξουσίας, το οποίο χρησιμοποιείται και αχρηστεύεται όταν επιτυγχάνεται ο στόχος». Προσθέτει ότι η Μήδεια είναι μόνη, πρόσφυγας, ξένη σ’ έναν ξένο, αφιλόξενο τόπο, βάρβαρη για τους πολλούς με άλλες συνήθειες, ήθη και έθιμα, εκπρόσωπος μιας αρχέγονης πίστης, έρχεται αντιμέτωπη με τον στείρο ορθολογισμό και τους νόμους του συμφέροντος.

Όπως εξηγεί η κ. Μαλένη, ο Ιάσονας έχει καταπατήσει όλους τους ιερούς όρκους που είχε ανταλλάξει μαζί της, κάτι που για τη Μήδεια σημαίνει διασάλευση της κοσμικής τάξης. «Για να την επαναφέρει και να την αποκαταστήσει, η ίδια πιστεύει ότι θα πρέπει να κάνει μια μεγάλη επώδυνη θυσία. Έτσι αποφασίζει με πόνο να σκοτώσει τα παιδιά της», σημειώνει.

Οι γυναίκες της Κορίνθου, υπογραμμίζει η σκηνοθέτρια της παράστασης, επαναστατούν απέναντι σ' αυτή τη θέση των αντρών. «Σ’ όλη τους τη ζωή αφοσιώνονται με μόχθο και έγνοια στα παιδιά τους, ενώ οι άντρες έχοντάς τις περιορίσει σ' αυτό τον ρόλο, τους στερούν όλα τα άλλα δικαιώματα, και κυρίως το δικαίωμα της γνώμης. Τις χρησιμοποιούν μόνο ως αναπαραγωγικές μηχανές στρατιωτών, αναλωσίμων ανθρώπων στον βωμό του κέρδους, του πλούτου και της εξουσίας», δηλώνει στο ΚΥΠΕ.

Γι' αυτό, συμπληρώνει, οι γυναίκες της Κορίνθου παραμένουν στο πλευρό της Μήδειας μέχρι τέλους, γιατί εκείνη τολμά να μιλήσει εκ μέρους τους γι’ αυτό που συμβαίνει. «Η οργή της είναι και οργή των ίδιων των γυναικών της Κορίνθου. Ανάγκη να γίνει κάτι. Μια επώδυνη δήλωση. Να αλλάξει κάτι», τονίζει.

Αναφερόμενη στα μηνύματα του έργου και τη σύνδεσή του με την εποχή μας, η Λέα Μαλένη εξηγεί ότι η «Μήδεια» λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Όπως εξηγεί στο ΚΥΠΕ, ο Ευριπίδης, έχοντας ως αφετηρία του την αρχετυπική πάλη μεταξύ αρσενικού και θηλυκού, θέτει στον πυρήνα του δράματος τη σύγκρουση της αρχέγονης πίστης και του συναισθήματος των γυναικών με τη δύναμη, την εξουσία και τον στείρο ορθολογισμό που εκπροσωπεί η πατριαρχία.

«Το έργο για μένα είναι βαθιά πολιτικό και θλιβερά επίκαιρο», αναφέρει η σκηνοθέτρια, προσθέτοντας ότι η «Μήδεια» αποτελεί μια αναγωγή στην Αθήνα της εποχής και στην επεκτατική πολιτική παντός καιρού. «Το αιματοκύλισμα και η απώλεια χιλιάδων ανθρώπινων ζωών στο βωμό του πλούτου και της επιβολής εξουσίας, η καταπίεση των αδύναμων, η περιφρόνηση των μειονοτήτων, η επιβολή των δυνατών και η οργή και το μένος που γεννά μια τέτοια συνθήκη, αποτελούν μεγάλες ανοιχτές πληγές στον σύγχρονο κόσμο, ιδιαίτερα στις μέρες μας», σημειώνει.

Επιπλέον, η Λέα Μαλένη υποδεικνύει ότι «η Μήδεια θα μπορούσε να είναι μια γυναίκα, μια πόλη, μια χώρα, ένα έθνος – μοιραία η αναγωγή στην επεκτατική Αθήνα της εποχής είναι αναπόφευκτη – που θυσιάζει καθημερινά τα παιδιά της στον βωμό του συμφέροντος, του πλούτου, της δύναμης και της εξουσίας». Ως παράδειγμα αναφέρει ότι τις μέρες που διαμορφωνόταν η σκηνοθετική πρόταση για τη «Μήδεια», έγινε η ανακοίνωση πτώχευσης δυο τραπεζών στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία συνέπεσε με την επέτειο του κουρέματος εδώ στην Κύπρο. Κάποιες μέρες πριν, σημειώνει, είχε γίνει η σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη, ενώ λίγες μέρες μετά, δύο δημοσιογράφοι είχαν χαρακτηρίσει όλες τις καταστροφές που είχαν προκληθεί από ανθρώπινο χέρι στην Ελλάδα και τις απώλειες των ανθρώπων ως «θυσίες» που δεν πήγαν χαμένες, αλλά έγιναν στον βωμό της σωτηρίας του συνόλου.

Σημειώνεται ότι η παράσταση «Μήδεια» θα παρουσιαστεί στις 14 και 15 Σεπτεμβρίου στο Αμφιθέατρο Σχολής Τυφλών, στη Λευκωσία, ενώ στις 16 θα παρουσιαστεί στο Δημοτικό Κηποθέατρο Λεμεσού - Μάριος Τόκας. Όλες οι παραστάσεις θα αρχίσουν στις 20:30.