Υπόθεση εμπρησμού διερευνά η Αστυνομία, σε σχέση με τη φωτιά που ξέσπασε την Τετάρτη στο εγκαταλελειμμένο κτήριο του παλιού κινηματογράφου, στην τ/κ συνοικία της Λεμεσού. Ο Δήμος Λεμεσού προχωρεί σε εργασίες για την ασφάλεια και προστασία του κοινού, αναφέρει σε ανακοίνωσή του. Η Αστυνομία αναφέρει ότι διερευνά υπόθεση εμπρησμού μετά από εξετάσεις που έγιναν σε συνεργασία με την Πυροσβεστική Υπηρεσία, ενώ σε ανακοίνωσή του, ο Δήμος Λεμεσού σημειώνει πως «από την πρώτη στιγμή της πυρκαγιάς, λειτουργός του δήμου μετέβη επί τόπου στην περιοχή και προέβη σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες σχετικά με την ασφάλεια και την προστασία του κοινού».

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε παλιά κτήρια στη Λεμεσό να καίγονται. Και πρόσφατα είχαμε την περίπτωση με το αρχοντικό Παυλίδη επί της οδού Ιφιγενείας που έγινε στάχτη μέσα σε λίγες ώρες.

Ο κινηματογράφος που κάηκε την Τετάρτη λειτουργούσε στην τουρκοκυπριακή συνοικία της Λεμεσού και συγκεκριμένα στην οδό Μετζίτ από το 1958 με την ονομασία «Ταξίμ». Μετά την τουρκική εισβολή, όπως έγινε σε πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις, ο Τ/Κ ιδιοκτήτης του, προτού εγκαταλείψει τη Λεμεσό είχε υπογράψει ενοικιαστήριο έγγραφο με Ε/Κ πρόσφυγα από την Αμμόχωστο ο οποίος είχε μετεγκατασταθεί στην περιοχή και το σινεμά μετονομάστηκε σε «Απόλλων». Ο Χριστόδουλος Γεωργίου συνέχισε να προβάλλει ταινίες μέχρι το 1987, ώσπου με την πάροδο του χρόνου το σινεμά εγκαταλείφθηκε. Ο κ. Γεωργίου έφυγε από τη ζωή το 2022.

Από την πλευρά του ο Δήμος Λεμεσού αναφέρει πως από το 2015 είχε ζητήσει από το Υπουργείο Εσωτερικών την παραχώρηση του υποστατικού το οποίο είχε προκαταρκτικά εντάξει στα έργα που συγχρηματοδοτούνταν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, ώστε να προχωρούσε σε συντήρηση για αξιοποίησή του για κοινωνικούς και πολιτιστικούς σκοπούς.

Δεν λέμε πως συνδέονται οι δύο πυρκαγιές που έγιναν, αυτό είναι κάτι που θα το δει η Αστυνομία. Ωστόσο είναι ξεκάθαρο πως η ολιγωρία των αρχών να προχωρήσουν και να αξιοποιήσουν τα κτήρια είναι η κύρια αιτία, πέραν των εμπρησμών, που τα κτήρια κάηκαν. Η ολιγωρία και η αδιαφορία των αρχών, από τον δήμο μέχρι τα αρμόδια υπουργεία είναι αυτές που ευθύνονται και καίγεται η ιστορία αυτού του τόπου. Προφανώς και ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο δημιουργεί τρομερούς κινδύνους όσον αφορά τα θέματα ασφάλειας. Γι' αυτό και έπρεπε να δράσουν νωρίτερα.

Εκείνο που είναι πραγματικά θλιβερό είναι πως ούτε ένα κτήριο δεν μπορούμε να διασώσουμε σε αυτό τον τόπο, όχι να σώσουμε την ίδια την πατρίδα μας. Ακόμη και σε αυτό το πιο απλό πράγμα, να προχωρήσουμε δύο διαδικασίες, πρέπει να τα αφήνουμε στη μοίρα τους. Και εν τέλει η μοίρα τους να είναι όμορφα κτήρια να καίγονται άσχημα. Άσχημα σε μια πόλη που ο χαρακτήρας της έχει αλλοιωθεί πλήρως αρχιτεκτονικά με αποτέλεσμα να αναζητεί ταυτότητα. Και αυτά τα κτήρια που κάηκαν ήταν ένα μέρος της ίδιας της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης που χάνεται. Και δυστυχώς έμελλε τελικά το ίδιο το σινεμά να πρωταγωνιστήσει τελικά στο δικό του σενάριο που είχε κι αυτό ένα άσχημο τέλος και εμείς θεατές να βλέπουμε ανήμποροι την ιστορία να χάνεται.