O Παναγιώτης Μηνά και o Τάσος Λάμνισος έχουν συνεργαστεί σε πολυάριθμα έργα μετά από την κυκλοφορία του άλμπουμ του Τάσου (x.ypno) "ΕΞ ΟΨΕΩΣ" στο Pyrgatory Studios του Παναγιώτη. Το Pyrgatory Studios είναι ένας διεπιστημονικός κόμβος που προάγει τις δημιουργικές πρακτικές σε ένα φυσικό περιβάλλον. Η συνεργασία τους περιλαμβάνει ανταλλαγή ήχου και κειμένου, καθώς και ζωντανές παραστάσεις τόσο στο νησί όσο και στο εξωτερικό. Τα πολυποίκιλα ενδιαφέροντά τους αποφέρουν συνεχώς συναρπαστικά αποτελέσματα. Ο Παναγιώτης δουλεύει ως οπτικοακουστικός καλλιτέχνης στην Κύπρο από το 2003, και εξερευνά τις έννοιες του θορύβου και της διακοπής μέσα στα πολιτισμικά πρότυπα. Ο Τάσος, καλλιτέχνης με έδρα τη Λευκωσία, χρησιμοποιεί το τραγούδι και την ποίησή του στη κυπριακή διάλεκτο για να θίξει ζητήματα διαίρεσης, κοινωνικού αποκλεισμού και ψυχικής υγείας. Οι πιο πρόσφατες κυκλοφορίες τους περιλαμβάνουν: Panayotis - "Is a Combination of Youth and Nuclear Pasta" (Pyrgatory Studios, 2024, LP); x.ypno - "Neglect" (Honest Electronics Records, 2024, Digital Album).

Τι είναι οι λέξεις για εσάς;

Οι λέξεις εν κάτι μεταξύ καθησυχασμού τζιαι όπλου, ίσως εν σαν σφαίρες που στοχεύκεις για να δημιουργήσεις την πραγματικότητα σου.

Είναι η ποίηση μουσική;

Φυσικά τζιαι είναι. Η ποίηση εν μουσική, όπως οι λέξεις εν ήχος. Ο ρυθμός που εμπεριέχεται στην ποίηση εν ξεκάθαρα μουσικός.

Eίναι τα χρώματα η τα περιγράμματα που καθοριζουν την προσέγγισή σας ?

Αν υποθέσουμε ότι το περίγραμμα εν σαν ένα κουτί, τότε καθοδηγούν μας περισσότερο τα χρώματα, επειδή ο σκοπός μας είναι να ξεφύγουμε που τα πλαίσια.

Είναι η κραυγή ή η ηρεμία που σας ωθεί;

Ωθεί μας η ηρεμία πριν που την κραυγή. Λαλούμεν ιστορίες για κραυγές.

Τι είναι εκείνο που σας κάνει δημιουργούς;

Η δημιουργία εν κάτι που ακόμα τζιαι πριν τες πρώτες μας μνήμες ήταν τζιαμέ στη ζωή μας. Εν κάτι που εν κομμάτι της ύπαρξης τζιαι δουλεύκει τζιαι σαν ψυχοθεραπεία.

Τι θα παρουσιάσετε στο φετινό φεστιβάλ;

Εννά παρουσιάσουμε μιαν συλλογή ποιημάτων που ασχολούνται με την έννοια του code-switching, πάνω σε έναν ambient ηχοτοπίο που εννά πλαισιώνει την παράσταση. Με τη χρήση εφέ στην φωνή τζιαι πειραματικών ήχων, το performance αποσκοπεί στη δημιουργία μιας αφήγησης για την πολιτική της διαλέκτου στο κυπριακό πλαίσιο.