Αρχιτεκτονικό αριστούργημα αποτελεί η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο και βρίσκεται στην καρδιά του χωριού της. Αυτή κτίστηκε περί τα μέσα του 20ου αιώνα ωστόσο η ιστορία πίσω από την ανέγερσή της είναι μεγάλη.

Ο Πέτρος Πέτρου, μέλος του Κ.Σ. Καλλέπειας, που ασχολείται με τα πολιτιστικά και τα παραδοσιακά του χωριού του, ανέφερε πως οι κάτοικοι του χωριού βλέποντας την κοινότητα να μεγαλώνει αποφάσισαν να χτίσουν μια νέα μεγαλύτερη εκκλησία - όπως διασώζει ένας από τους παλαιότερους κατοίκους του χωριού, ο Δημήτρης Σωφρονίου.

Κτίσμα του 1915

Το 1915, λοιπόν, συνέχισε ο κ. Πέτρου, ξεκίνησαν να την κτίζουν και για την ανέγερση της εκκλησίας χρειάστηκαν δεκαπέντε χρόνια, αφού ολοκληρώθηκε το 1930. Για το κτίσιμο της, ο εργολάβος, όπως εξιστορεί, ήρθε από την Ακανθού.

«Είδε τον χώρο και αποφάσισε να κτιστεί η εκκλησία της Καλλέπειας, όπως είναι η εκκλησία του Χρυσοσώτηρος της Ακανθού. Για το κτίσιμο μάλιστα της Εκκλησίας πουλήθηκε όλη η περιουσία της Καλλέπειας που ήταν και μεγάλη» πρόσθεσε.

Ωστόσο, καθώς η εκκλησία κτιζόταν, ο εργολάβος, σε κάποια φάση, έφυγε και επέστρεψε στο χωριό του, στην Ακανθού, για να συνεχίσει την εκκλησία εκεί, λέει ο κ. Πέτρου, ο οποίος, μάλιστα συμπλήρωσε ότι τότε είχε ειπωθεί ότι ο εργαλάβος δεν πρόλαβε να επιστρέψει διότι έπεσε από την σκαλωσιά και σκοτώθηκε κατά την ανέγερση της εκκλησίας στην Ακανθού.

«Τότε ήταν που η Εκκλησιαστική επιτροπή βρήκε άλλον εργολάβο, από την Γεροσκήπου, και έκτισε τον τρούλο -την οροφή της εκκλησίας».

Κατέρρευσε το 1943 - Απευθύνθηκαν στον Μακάριο οι χωρικοί

Ωστόσο συνέχισε, δεκατρία χρόνια αργότερα, το 1943, και μετά την γιορτή των Αγίων Θεοφανείων, η εκκλησία κατέρρευσε, με τα πλαϊνα τείχη να είναι τα μόνα στοιχεία που διασώζοντα.

Σύμφωνα με τα όσα αφηγείται ο κ. Πέτρου, τότε, είχε ακουστεί ένα μεγάλο βουητό σε όλο το χωριό, ενώ με βάση τα λεγόμενα κατοίκων και του Δημήτρη Σωφρονίου, η κατάρρευση της εκκλησίας οφειλόταν στην κακοτεχνία και τα λάθη των μηχανικών.

Οι χωρικοί τότε, συνέχισε, πόνεσαν βαθιά, προσθέτοντας πως τα συναισθήματα των χωρικών αποτυπώνονται στα λόγια του Δημήτρη Σωφρονίου ο οποίος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Τόσοι κόποι, τόσο χρήμα και 500 ψυχές έκλαιαν και οδύρονται πάνω από τα ερείπια». Βέβαια, κάποιοι από τους κατοίκους υποστήριζαν ότι η Εκκλησία κατέρρευσε λόγω του σεισμού.

Για την ανακοιδόμησή της, μάλιστα, ο κ. Πέτρου αναφέρει ότι επιτροπή αποτελούμενη από τους κατοίκους του χωριού μετέβη στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον Γ ’ με στόχο να ζητήσουν τη συμβολή του. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ’, τους δέχθηκε και τους υποσχέθηκε, όπως εξιστορεί, να στείλει τους εργολάβους αδερφούς Φιλίππου, ενώ δεσμεύθηκε ότι θα τους προσέφερε και το ποσό των 5.000 για να ξεκινήσουν. Επιπλέον, ο κ. Πέτρου αποκαλύπτει ότι, τους έδωσε και άδεια για την διεξαγωγή εράνου.

Στη συνέχεια, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Πέτρου, oι αδερφοί Φιλίππου, το 1955 περίπου, άρχισαν την ανοικοδόμηση της εκκλησίας, στην οποία συνέβαλαν σημαντικά ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ΄, οι κάτοικοι του χωριού αλλά και πολλοί άλλοι που αγαπούν το χωριό της Καλλέπειας.

\«Υπήρχε και κάποιος δάσκαλος Ταλιώτης, από την Χούλου, και ανέλαβε προσωπικά ο ίδιος να κάνει τον έρανο στο χωριό, συγκεντρώνοντας κάποια χρήματα. Παρακαλώντας τους χωριανούς για χρήματα, έπιαναν μια κότα ή ένα ρίφι, τα οποία τα πουλούσαν στο λαχείο και έτσι εισέπρατταν χρήματα» συμπληρώνει.

«Χτισμένο στα θεμέλιο ενός άλλου ναού το μικρό εκκλησάκι Αγ. Γεωργίου»

Σύμφωνα με τον κ. Πέτρου, υπάρχει ακόμη μία εκκλησία αφιερωμένη στον ίδιο Άγιο, ωστόσο, είναι πολύ πιο μικρή και βρίσκεται στην άκρη του χωριού.

«Το μικρό αυτό εκκλησάκι είναι χτισμένο στα θεμέλια ενός άλλου ναού» αποκάλυψε ο κ. Πέτρου.

Καταλήγοντας, ο κ.Πέτρου αναφέρθηκε και σε άλλα διάσπαρατα ξωκλήσια, απαριθμόντας μερικά όπως: του Προφήτη Ηλία, του Αγ. Κων/νου κα Αγίας Ελένης, του Αγίου Θεόδωρου αλλά και του Αγίου Γενναδίου.

«Το ξωκλήσι του Αγ. Κων/νου και της Αγίας Ελένης βρίσκεται στην έξοδο του χωριού. Δίπλα από το ξωκλήσι αναβλύζει το αγίασμα. Σ' ένα ύψωμα του χωριού, σαφέστερα στο ύψωμα Λινούι, βρίσκεται το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία».

Μάλιστα, όπως επισημαίνει, στην τοποθεσία Άγιος Θεόδωρος, πριν από δέκα περίπου χρόνια, οικοδομήθηκε στα ερείπια παλαιότερης εκκλησίας, το ξωκλήσι του Αγίου Θεοδώρου, και στην τοποθεσία Μοναστηρούι, ανακαινίσθηκε το ξωκλήσι του Τίμιου Σταυρού και ανακηρύχθηκε σε αρχαίο μνημείο του Τμήματος Αρχαιοτήτων.

Επίσης, στο εγκαταλελειμμένο τούρκικο χωριό Μωρό-Νερό, το οποίο βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του χωριού, βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Γενναδίου, συμπλήρωσε.

Τέλος, ο κ. Πέτρου αναφέρθηκε και στους ευεργέτες της κοινότητας που είναι ο Ηρακλής Δημητρίου 1912-1993, η Ευαγγελία Δημητρίου 1925-1979 και ο Ηρακλής Παπαδόπουλος 1913-1998.