Σπάνιες φωτογραφίες και βίντεο που δεν έχουν δει ξανά το φως της δημοσιότητας, καθώς και ανέκδοτα τραγούδια του Τζορτζ Χάρισον περιλαμβάνει το ντοκιμαντέρ του Μάρτιν Σκορσέζε για τον νεαρότερο των Σκαθαριών, δέκα χρόνια από τον θάνατο του οποίου συμπληρώνονται φέτος [στις 29 Νοεμβρίου].

Η ταινία δεν καταγράφει απλά, ούτε εκθέτει με κάποιο τρόπο την προσωπική ζωή του Τζορτζ Χάρισον. Πρόκειται για ένα φόρο τιμής στον ένα από τους τέσσερις Beatles που άλλαξαν τον ρου της μουσικής στα χρόνια της κοινής τους πορείας. Λιγότερο γνωστός και περισσότερο ανθρώπινος, ο Τζορτζ Χάρισον είναι ο άνθρωπος πίσω από τα τραγούδια Here Comes The Sun, As My Guitar Gently Weepes και άλλες μεγάλες επιτυχίες των Beatles.

Το ντοκιμαντέρ έχει τίτλο Living In The Material World και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο περίφημος Μάρτιν Σκορσέζε: «Eίναι ένα θέμα που με απασχολούσε πάντοτε...», δήλωσε ο Σκορσέζε. «Οσο περισσότερο βρίσκεσαι στον υλικό κόσμο, τόσο προσπαθείς να βρεις την ηρεμία και να μην αποσπάσαι από τα φυσικά στοιχεία που βρίσκονται γύρω σου. Η μουσική του Τζορτζ ήταν πολύ σημαντική για μένα και γι'αυτό ενδιαφέρθηκα για να διηγηθώ το ταξίδι του ως καλλιτέχνη. Η ταινία είναι μια εξερεύνηση».


Πέρα από τη σημαντικότητά του, το ντοκιμαντέρ έρχεται να προστεθεί στη σειρά ταινιών του Σκορσέζε με θέμα την ιστορία του ροκ. Αν και δεν έχει δηλώσει ποτέ τέτοια πρόθεση, ο σκηνοθέτης ξεκίνησε με το The Last Waltz για τους The Band το 1978 και μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα συνέχισε με την ταινία για τον Μπομπ Ντίλαν με τίτλο No Direction Home το 2005 και Shine A Light για τους Rolling Stones το 2008.

Παραγωγός της ταινίας είναι η χήρα του Χάρισον, Ολίβια, η οποία αρνήθηκε όλα αυτά τα χρόνια σε πολλούς το αρχείο του Χάρισον για ένα ντοκιμαντέρ, για να βρει την εμπιστοσύνη που έψαχνε στο πρόσωπο μόνο του Σκορσέζε.

Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την πορεία του Χάρισον ως μέλος των Beatles, τη μετέπειτα σόλο επιτυχία του και τη μεγαλύτερη αναζήτηση της ζωής του, την προσπάθεια να συμβιβάσει τον υλικό κόσμο με τον πνευματικό.

 

Γυρισμένο στα διαλείμματα του «Shutter Island», το «George Harrison: Living in the Material World» αποτελεί την άτυπη συνέχεια της ιστορίας του ροκ, όπως εδώ και χρόνια την αφηγείται ο Μάρτιν Σκορσέζε ξεκινώντας από το «The Last Waltz» για τους The Band του 1978 και συνεχίζοντας με τα «No Direction Home» για τον Μπομπ Ντίλαν το 2005 και το «Shine A Light» για τους Rolling Stones το 2008.