Στο πλαίσιο του αφιερώματος «ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ: 90 χρόνια σε 12 μέρες» που πραγματοποιείται με αφορμή το Έτος Μόντη, o Φώτος Φωτιάδης γράφει για την πρώτη του γνωριμία με τον Κώστα Μόντη και τη βαθιά φιλία που τους έδεσε για τα επόμενα 62 χρόνια, μέχρι τον θάνατο του ποιητή, την 1η Μαρτίου 2004.
«Ο Κώστας Μόντης, με επισκέφθηκε στο πρώτο μου εμπορικό γραφείο, στην οδόν Ασκληπιού 9, στη Λευκωσία, τέλη του 1942. Ήταν τότε 28 περίπου ετών και εγώ 22, αλλά όλοι με περνούσαν για πολύ μεγαλύτερο. Μου έφερε ένα σημείωμα από τον φίλο και συνεργάτη μου Γιώργο Καμιντζή από τη Μόρφου με το οποίο μου συνέστηνε τον Κώστα Μόντη με τα καλύτερα λόγια.
Ο Καμιντζής ήταν ο προμηθευτής μου με τα περίφημα μορφίτικα φασόλια και άλλα όσπρια τα οποία μου απέστελλε επί πιστώσει και του τα πλήρωνα μετά που τα πωλούσα και εισέπραττα την αξία τους. Ήταν στα πρώτα εμπορικά μου βήματα και η οικονομική του βοήθεια υπήρξε για μένα μεγάλο στήριγμα. Τον εκτιμούσα αφάνταστα. Ήταν στην κυριολεξία ένας Κύριος με το Κ κεφαλαίο, ένας Άρχοντας με πλούσια ανθρωπιστικά αισθήματα. Γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Τον σεβόμουνα για ό,τι ήταν και τον περιέβαλλα με βαθειά εκτίμηση και αγάπη.
Ερχόμενος ο Κώστας με τόσο καλές συστάσεις από ένα αγαπητό φίλο αλλά και ο ίδιος με μια προσωπικότητα που δέσποζε και γέμιζε τον χώρο, με τη γλυκιά του έκφραση, την πηγαία του ευγένεια και τη μελωδική του φωνή, πήρε αμέσως θέση στην καρδιά μου. Όσο περισσότερο τον γνώριζα, τόσο πιο πολύ ανακάλυπτα κρυμμένα του χαρίσματα και η εκτίμηση εξελίσσετο φυσιολογικά σε αγάπη. Αναπτύχθηκε μια ειλικρινής φιλία μεταξύ μας.
Επειδή εγώ ξεκινούσα τότε τις εμπορικές μου εργασίες και είχα απορροφηθεί πλήρως, εργαζόμενος ατελείωτες ώρες, ο Κώστας ερχόταν και με συναντούσε στο γραφείο μου συνήθως αργά τα βράδια, πίναμε το ποτό μας και τα λέγαμε. Κέρδισε την εμπιστοσύνη μου και εξελίχθη σε μυστικό σύμβουλό μου σε όλα τα θέματα.
Έζησα τη συγκίνησή του και τις αγωνίες του για το ξεκίνημα της πρώτης του καλλιτεχνικής προσπάθειας, την ίδρυση του «Λυρικού» και τις έγνοιες του αν θα πήγαινε καλά. Με δική του πρωτοβουλία ξεκινούσε το «Λυρικό» με δύο καλούς του φίλους, τον Αχιλλέα Λυμπουρίδη, μουσικοσυνθέτη, και τον Φοίβο Μουσουλίδη, καλλιτεχνικό επιχειρηματία, οι οποίοι τον συνόδευαν μερικές φορές στις επισκέψεις του στο γραφείο μου. Φίλεψα και με τους συνεργάτες του, ιδιαίτερα με τον Λυμπουρίδη με τον οποίο διατηρήσαμε τη φιλία μας μέχρι τον θάνατό του. Συνεργασθήκαμε πολλές φορές σε διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Έλαβε μέρος επίσης πολλές φορές στο Φεστιβάλ Carlsberg μαζί με την εξαίρετη τραγουδίστριά του, Καλλιόπη Σπύρου.
Με τον Κώστα Μόντη η φιλία μας βάθαινε με τον καιρό όλο και πιο πολύ. Ανακάλυπτα τον υπέροχο άνθρωπο μέσα του και τα αισθήματά μου για τον εξαίρετον αυτό φίλο διευρύνοντο...».
