Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εικαστικές δουλειές της χρονιάς παρουσιάζει ο Μιχάλης Παπαμιχαήλ στην πρώτη του ατομική έκθεση στην Κύπρο, με τίτλο «Looking Forward».
Η έκθεση παρουσιάζεται στις παλιές αποθήκες του Ορεινού, στη Λεμεσό, μέχρι την Κυριακή 29 Ιουνίου.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ©ΠΑΥΛΟΣ ΒΡΥΩΝΙΔΗΣ | ΚΕΙΜΕΝΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΕΤΡΙΔΗ
Εκ πρώτης όψεως, το ογκώδες γλυπτό του Μιχάλη Παπαμιχαήλ, με τίτλο Newspaper, φαίνεται στιγμιαία επιβλητικό, με τον τρόπο που το κολοσσιαίο μέγεθος της μνημειακής τέχνης μπορεί να σμικρύνει συχνά τη σημασία και την ικανότητα της ανθρώπινης μορφής να αναμετριέται με αυτη. Με μια δεύτερη ματιά, ανακαλύπτουμε την ευκινησία και την εντατική εργασία με την οποία έγινε αυτό το εντυπωσιακό έργο. Στρώματα από συμπιεσμένες εφημερίδες γίνονται ο συγκολλητικός λόγος της «είδησης» που τα σημερινά μέσα ενημέρωσης μάς αναγκάζουν να θυμόμαστε. Τα στρώματα αυτά συγκρατημένα σε κάτι που φαίνεται να είναι ένας ανθεκτικός τοίχος, καθιστούν εμφανή τα όρια των μιντιακών στρατηγικών σαν μια επιχείρηση δεσποτικής διάδοσης. Η ενοχλητική επανάληψη του σχισίματος σελίδων εφημερίδας, που αποδίδεται στο ηχητικό μέρος αυτής της εγκατάστασης, ενισχύει τη δύναμη με την οποία τα μίντια υποτιμούν τους ανθρώπους.
Ένα πολύ εύγλωττο αντικείμενο, η κατασκευασμένη αναπηρική καρέκλα στο Looking Forward, υπαινίσσεται επίσης άλλες μορφές ακινητοποίησης, πνευματικής, πολιτικής και οικονομικής. Αυτό το δυνατό έργο δεν υπογραμμίζει μόνο το βαθμό της παθητικότητας με την οποία οι άνθρωποι, σχεδόν εν μια νυκτί, χτυπήθηκαν από μια κρίση χρέους στην Κύπρο το 2013. Με ένα πιο αισιόδοξο βλέμμα, το Looking Forward είναι μια υπενθύμιση στους/στις θεατές πως η ευαισθητοποίηση αποτελεί προτεραιότητα στην εποχή μας, και το να οραματιστούμε μαζί την ανάδυση ενός άλλου κόσμου για όσους/όσες και με όσους/όσες είναι αυστηρά ακινητοποιημένοι είναι ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός.
Η φωτογραφία του Μιχάλη Παπαμιχαήλ, Have a Lollipop [στον τοίχο αριστερά] εμπλέκεται με ζητήματα που έχουν να κάνουν με καταπιεστικές ιδεολογίες, ψευδαισθήσεις προσωρινά παγιδευμένες σε κατα τ’ άλλα «πολλά υποσχόμενα» συστήματα εξουσίας και πολιτικής. Αυτή η ρητά καυστική εγκατάσταση αποδίδεται σε μια μεγάλης κλίμακας φωτογραφία μια σειράς από έτοιμα γλειφιτζούρια, ένα είδος εμπορευματοποιημένης αναπαράστασης, όπου η διαφορά/διαφορετικότητα φαίνεται να είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια που απορροφάται σε σκληρά συστήματα πολιτικών παιχνιδιών. Γραμμές από ελκυστικά γλειφιτζούρια απογοητεύουν το/τη θεατή, καθώς η σκληρή σακχαρόζη δεν αφήνει να φανούν οι συνέπειες που τα πραγματικά συστατικά έχουν όντως για τον καταναλωτή. Με παρόμοιο τρόπο, τα δημοκρατικά συστήματα σήμερα δεν αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, προκαλώντας, επομένως, μια μεγαλύτερη παραφωνία στην κοινή γνώμη.
