Συνώνυμος της μπλουζ μουσικής, ο B.B.King έφυγε από τη ζωή το βράδυ της 14ης Μαΐου σε ηλικία 89 ετών.
Από τα τέσσερα του χρόνια, όταν η μητέρα του εγκατέλειψε την οικογένεια και ο ίδιος μεγάλωσε με τη γιαγιά του σε μια από τις βαμβακοφυτείες του Μισισσιπή, ο B.B. King έζησε τα δικά του μπλουζ σε βάθος.
Ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια δεν επένδυσε στον θρίαμβο της μιζέριας.
Όπως δήλωσε ο ίδιος στο περιοδικό Rolling Stone κατά την 50ή επέτειο της καριέρας του, το 1989, η αγαπημένη του μπλουζ μιλά για την επιβίωση, όχι την υποταγή.
Απ' εδώ ξεκίνησαν όλα: οι σποραδικές εμφανίσεις του King στο Μέμφις οδήγησαν σε ένα δεκάλεπτο πρόγραμμα στον ραδιοσταθμό WDIA, το οποίο έγινε τόσο δημοφιλές που επεκτάθηκε και ονομάστηκε Sepia Swing Club. Εργάστηκε στο WDIA ως τραγουδιστής και dj με το όνομα Beale Street Blues Boy που αργότερα έγινε για συντομία Blues Boy απ' όπου και το B.B. στο όνομά του.
Στο WDIA γνώρισε τον T-Bone Walker. «Όταν τον άκουσα για πρώτη φορά, κατάλαβα ότι πρέπει πάση θυσία να αποκτήσω κι εγώ μια ηλεκτρική κιθάρα». Το περιοδικό Rolling Stone τον χαρακτήρισε ως τον τρίτο σπουδαιότερο κιθαρίστα στον κόσμο, μετά τους Τζίμι Χέντριξ και Ντουάν Όλμαν.
Η γκόσπελ μουσική ήταν η πρώτη του δέσμευση, ωστόσο ο Κινγκ θεώρησε ότι το μέλλον -και το οικονομικό του μέλλον- βρίσκεται στη μπλουζ. Μέχρι τη δεκαετία του '60 είχε αποκτήσει ένα σημαντικό αριθμό ακροατηρίου. Το 1968 έζησε για πρώτη φορά την εμπειρία του κοινού να τον χειροκροτεί όρθιο στο Σαν Φρανσίσκο.
Το 1969 άνοιξε συναυλίες των Rolling Stones στο πλαίσιο περιοδείας τους. Έκτοτε η φήμη του εκτοξεύθηκε, περιοδεύοντας ο ίδιος σε 100 χώρες, δίνοντας έως και 340 συναυλίες τον χρόνο! Αργότερα «περιορίστηκε» στις 250...
Ο Έρικ Κλάπτον αναφερόταν συχνά στον B.B.King για τη μεγάλη του επίδραση στη μουσική του.Οι δυο τους είχαν κάποιες κοινές εμφανίσεις, όπως αυτή στο Cotton Bowl στο Ντάλας του Τέξας, το 2004.
Η Lucille ήταν η... μόνη μακροχρόνια σχέση του, η κιθάρα του. Πρόκειται για μια Gibson ES-355. Άλλαξε 16 κιθάρες σε διάστημα 50 χρόνων, το όνομα όμως παρέμενε το ίδιο. Για τη Lucille γράφτηκε και το πολύ πετυχημένο τραγούδι My Lucille. Εδώ, συντροφιά με την Lucille του το 1989 στο Παρίσι.
Το 1989, ο B.B. King συνάντησε τους Ιρλανδούς U2 και εμφανίστηκε στην ταινία Rattle and Hum, σχετικά με την μπάντα. Μαζί τραγούδησαν το When Love Comes To Town. Εδώ, με τον τραγουδιστή των U2, Μπόνο, στο Λος Άντζελες το 2008.
Τον Δεκέμβριο 1997, ο Κινγκ σύστησε την διάσημη κιθάρα του στον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ. Την επόμενη μέρα συμμετείχε στη χριστουγεννιάτικη συναυλία του Βατικανού.
Το 2001, ο Β.Β. King παρέλαβε ένα βραβείο Γκράμι για το καλύτερο μπλουζ άλμπουμ. Παρέλαβε συνολικά 15 βραβεία Γκράμι και πούλησε περισσότερους από 40 εκατομμύρια δίσκους παγκόσμια - αριθμός που θεωρείται τεράστια επιτυχία για τη μπλουζ μουσική. Το άλμπουμ του με τίτλο Live at the Regal φυλάσσεται στην αμερικανική βιβλιοθήκη του Κογκρέσου.
Από τις φυτείες στο Μισισσιπή, ο B.B. King διένυσε πολύ δρόμο μέχρι να γίνει δεκτός το 2006 στον Λευκό Οίκο από τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζορτζ Μπους και να τιμηθεί με την ύψιστη τιμητική διάκριση, το Μετάλλιο της Ελευθερίας.
Στις 21 Φεβρουαρίου 2012, o B.B. King και ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα συναντήθηκαν στο East Room και τραγούδησαν μαζί το Sweet Home Chicago.
Ο θρύλος της μπλουζ ολοκλήρωσε το 42ο άλμπουμ του, με τίτλο One Kind Favor, το 2008, σε ηλικία 82 χρόνων. Το γλυπτό του Ιταλού Μάρκο Τζένο όπου απεικονίζεται ο B.B. King βρίσκεται στη Γαλλία, εκεί όπου λαμβάνει χώρα το διάσημο φεστιβάλ τζαζ του Montreux.
O B.B. King απεβίωσε στις 14 Μαΐου 2015, αφήνοντας πίσω του 15 παιδιά -τέσσερα κορίτσια και δέκα αγόρια- από διαφορετικές μητέρες, αλλά και μια σπουδαία παρακαταθήκη: τον θησαυρό της μπλουζ μουσικής.
