Ανακοίνωση σε σχέση με την απεργεία πείνας του σκηνοθέτη Πανίκκου Χρυσάνθου εξέδωσε η Ένωση Σκηνοθετών Κύπρου, στην οποία αναφέρεται ότι ο γνωστός σκηνοθέτης δεν είναι «ο μοναδικός παθών του συστήματος, ούτε ο μοναδικός σκηνοθέτης του οποίου έχει απορριφθεί η πρόταση του από την ΣΕΚΙΝ».

Η Ενωση Σκηνοθετών επισημαίνει ότι αρκετοί συνάδελφοι έχουν απορριφθεί και απορρίπτονται από την ΣΕΚΙΝ [Συμβουλευτική Επιτροπή Κινηματογράφου] μετά από τη μελέτη και την αξιολόγηση των προτάσεών τους. «Αυτή είναι η διαδικασία και η σκληρή πραγματικότητα που ισχύει για κάθε δημιουργό σε κάθε επιτροπή, σε κάθε χώρα του κόσμου».

Στην ανακοίνωση -η οποία ακολουθεί αυτούσια πιο κάτω- τονίζεται, ακόμη, ότι «η Ένωση Σκηνοθετών Κύπρου συνεχίζει με όποια μέσα έχει να διεκδικεί πέραν του οποιουδήποτε προσωπικού συμφέροντος του κάθε σκηνοθέτη, το γενικότερο καλό του συνόλου και την ανάπτυξη του κλάδου».

Αυτούσια η ανακοίνωση

«Πού βρίσκονται οι Κύπριοι σκηνοθέτες;»

Έχουμε παρατηρήσει τις τελευταίες μέρες μια ιδιαίτερη κινητικότητα από τα ΜΜΕ για το θέμα του Κυπριακού Κινηματογράφου εξ αφορμής της απεργίας πείνας του σκηνοθέτη κ. Πανίκου Χρυσάνθου. Η Ένωση Σκηνοθετών Κύπρου, που είναι ο μοναδικός οργανισμός που εκπροσωπεί επίσημα τους επαγγελματίες σκηνοθέτες στην Κύπρο και στο εξωτερικό ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Σκηνοθετών (FERA), θεώρησε σωστό να απαντήσει στο ερώτημα που τέθηκε από τα ΜΜΕ «Πού βρίσκονται οι Κύπριοι σκηνοθέτες;»

Από τον Ιανουάριο του 2014 που ανάλαβε τον νυν Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Σκηνοθετών Κύπρου, γίνονται συνεχώς τεράστιες προσπάθειες για ανάπτυξη του κινηματογράφου στην Κύπρο, ενημερώνοντας όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους (Υπ. Παιδείας και Πολιτισμού, Υπ. Οικονομικών, Υπ. Εμπορίου Ενέργειας, Βιομηχανίας και Τουρισμού και Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας) για την επιτακτική ανάγκη αύξησης του κονδυλίου χρηματοδότησης, την απαραίτητη δημιουργία μιας κινηματογραφικής πολιτικής και παιδείας από το κράτος, τον εκσυγχρονισμό των κανονισμών χρηματοδότησης, την στελέχωση του τμήματος κινηματογράφου των πολιτιστικών υπηρεσιών του Υπ. Παιδείας και Πολιτισμού, την δημιουργία φορολογικών κινήτρων στον τομέα του κινηματογράφου και φυσικά την κατοχύρωση του επαγγέλματος του σκηνοθέτη το οποίο ακόμα δεν αναγνωρίζεται επίσημα στην Ευρωπαϊκή Κύπρο του 2017. Για όλα αυτά τα καθοριστικά ζητήματα συμμετείχαμε στην Επιτροπή Παιδείας της Βουλής στις 12 Απριλίου 2016. Οπότε ευλόγως διερωτόμαστε κι εμείς με την σειρά μας, πού βρίσκονται οι ιθύνοντες και τα ΜΜΕ όσον αφορά τα θέματα αυτά.

Όλο και περισσότεροι Κύπριοι σκηνοθέτες αιτούνται για χρηματοδότηση στην Συμβουλευτική Επιτροπή Κινηματογράφου (ΣΕΚΙΝ) που αποτελεί και την μόνη πηγή χρηματοδότησης στην Κύπρο ενώ το κονδύλι του κράτους παραμένει στο πενιχρό ένα εκατομμύριο. Συγκριτικά να αναφέρουμε ότι το θέατρο χρηματοδοτείται με επτά εκατομμύρια. Τα τελευταία χρόνια γίνονται μάλιστα και πολλές ανεξάρτητες ταινίες μικρού, αλλά και μεγάλου μήκους από Κύπριους σκηνοθέτες που αναγκάζονται να χρηματοδοτούν μόνοι τους τις παραγωγές τους λόγω έλλειψης άλλων πόρων χρηματοδότησης, κρατικών και ιδιωτικών.
Πιστεύουμε και υπερθεματίζουμε ότι βεβαίως υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης σε όλο τον μηχανισμό του κράτους που χειρίζεται τα θέματα του κινηματογράφου όσον αφορά το κονδύλι χρηματοδότησης, τις διαδικασίες, τους κανονισμούς, το υποστελεχωμένο εξειδικευμένο προσωπικό και την σύσταση της ΣΕΚΙΝ. Παρ’ όλα αυτά ταινίες επιχορηγούνται και γίνονται κάθε χρόνο, με ορισμένες να διαπρέπουν μάλιστα σε σημαντικά κινηματογραφικά φεστιβάλ διεθνώς.

Ο κ. Χρυσάνθου, ο οποίος έχει παράξει δύο μεγάλου μήκους ταινίες με κρατική επιχορήγηση τα τελευταία δέκα χρόνια, κατέφυγε σε μια ακραία μορφή διαμαρτυρίας. Δεν είναι όμως ο μοναδικός παθών του συστήματος, ούτε ο μοναδικός σκηνοθέτης του οποίου έχει απορριφθεί η πρόταση του από την ΣΕΚΙΝ, ειδικά φέτος που ο αριθμός των αιτήσεων ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Αρκετοί συνάδελφοι, καταξιωμένοι του χώρου και νέοι δημιουργοί, έχουν απορριφθεί και απορρίπτονται από την ΣΕΚΙΝ μετά από την μελέτη και την αξιολόγηση των προτάσεων τους. Αυτή είναι η διαδικασία και η σκληρή πραγματικότητα που ισχύει για κάθε δημιουργό σε κάθε επιτροπή, σε κάθε χώρα του κόσμου.

Ο κ. Χρυσάνθου έχει επιλέξει να μην εκπροσωπείται από την Ένωση Σκηνοθετών Κύπρου και να μην συμμετέχει σε οποιεσδήποτε δράσεις της τουλάχιστον από το 2014 που έχει αναλάβει το νυν Διοικητικό Συμβούλιο. Επίσης, δεν μας έχει ενημερώσει ποτέ για τα ζητήματα που θήγει και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Παρ’ όλα αυτά με ιδιαίτερη ευαισθησία και εκτίμηση προς το άτομο του και προς όλους τους σκηνοθέτες που ζουν και δρουν στο νησί, είτε αποτελούν μέλη μας είτε όχι, η Ένωση Σκηνοθετών Κύπρου συνεχίζει με όποια μέσα έχει να διεκδικεί πέραν του οποιουδήποτε προσωπικού συμφέροντος του κάθε σκηνοθέτη, το γενικότερο καλό του συνόλου και την ανάπτυξη του κλάδου.
Περιμένουμε να απαντήσει το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού για τα προσωπικά ζητήματα που θίγει ο κ. Χρυσάνθου όσον αφορά τις χρηματοδοτήσεις που έλαβε και το ιστορικό παραγωγής των ταινιών του.
Τα γενικά προβλήματα του κλάδου μας τα οποία διαφαίνονται μέσα από την προσωπική διαμαρτυρία του κ. Χρυσάνθου, τα θέτει κατ’ επανάληψη η Ένωση Σκηνοθετών Κύπρου τα τελευταία χρόνια χωρίς δυστυχώς ουσιαστικά αποτελέσματα και χωρίς την απαιτούμενη ευαισθητοποίηση των αρμοδίων και των ΜΜΕ. Οπότε είναι φυσικό επακόλουθο με τα τόσα προβλήματα και τις ελλείψεις που αντιμετωπίζει ο τομέας των οπτικοακουστικών τεχνών στην Κύπρο και συγκεκριμένα ο κινηματογράφος, να υπάρχουν σοβαρά προσωπικά προβλήματα επιβίωσης, εργοδότησης και καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας, τα οποία μάλιστα θα αυξάνονται αφού δεν υπάρχει οποιαδήποτε εξέλιξη και πρόοδος που να οδηγεί έστω σταδιακά στην εξυγίανση του τομέα και στην ανάπτυξη του.
Ο κινηματογράφος σήμερα αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις πιο δημοφιλείς εκφάνσεις του πολιτισμού μιας χώρας. Αποτελεί επίσης ένα πολύ σημαντικό οικονομικό αγαθό, προσφέροντας ευκαιρίες εργοδότησης και ανάπτυξης της οικονομικής δραστηριότητας σε πολλούς συμβαλλόμενους με τον χώρο τομείς. Επίσης θεωρείται ως ένα από τα πιο ισχυρά και δημοφιλή μέσα προβολής της ευρύτερης εικόνας μιας χώρας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ευχόμαστε ότι το κράτος θα ξυπνήσει, θα αντιληφθεί τον ουσιαστικό ρόλο και τις προοπτικές του κινηματογράφου και θα αντιμετωπίσει επιτέλους με σοβαρότητα τους Κύπριους σκηνοθέτες «πριν πεθάνουμε όλοι από την πείνα!»

Με εκτίμηση,
Το Διοικητικό Συμβούλιο
ΕΝΩΣΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ