Γράφει ο Νίνος Φένεκ Μικελλίδης

Το πορτρέτο μιας πενθούσας Τζακελίν Κένεντι φτιάχνει ο Χιλιανός σκηνοθέτης Πάμπλο Λαρέν («Neruda», «Post Mortem»), στην ταινία του «Τζάκι», που είδαμε σήμερα στο διαγωνιστικό τμήμα του 73ου κινηματογραφικού φεστιβάλ της Βενετίας. Με πρωταγωνίστρια στο ρόλο της Τζάκι, την δυο φορές υποψήφια για Όσκαρ ηθοποιό Νάταλι Πόρτμαν, που βρίσκεται στο Λίντο από χθες και η οποία θα κάνει απόψε την παρουσία της στο κόκκινο χαλί. Ενώ, ο πάντα μυστηριώδης για το κοινό και τους κριτικούς, Αμερικανός σκηνοθέτης Τέρενς Μάλικ (αρνείται να εμφανιστεί στις συνεντεύξεις Τύπου αν και συνήθως γυρίζει ινκογκνίτο στην περιοχή του φεστιβάλ), παρουσιάζει, στο διαγωνιστικό τμήμα, ένα ακόμη λυρικό-ποιητικό φιλμ με το ντοκιμαντέρ «Το ταξίδι του χρόνου: Ταξίδι ζωής».

Η ταινία του Λαρέν ακολουθεί την Τζάκι στις επόμενες τρεις μέρες μετά τη φριχτή τραγωδία, καταγράφοντας την τραυματική εμπειρία της (η ίδια βρισκόταν δίπλα του όταν οι δυο σφαίρες – η μία στο λαιμό του και η άλλη στο κεφάλι του – σκότωσαν τον πρόεδρο Κένεντι). Η ταινία ξεκινά από μια συνέντευξη που έδωσε η Τζάκι σε Αμερικανό δημοσιογράφο, ενώ, παράλληλα παρακολουθούμε όλα όσα συνέβηκαν τις προηγούμενες μέρες, μαζί με ένα παλιότερο πρόγραμμα της αμερικανικής τηλεόρασης, όπου η Πρώτη Κυρία ξεναγεί τους τηλεθεατές στο Λευκό Οίκο.

Εκείνο που τελικά βγαίνει μέσα από την ταινία είναι το διπλό πρόσωπο της Τζάκι: από τη μια, το οικείο, της γυναίκας που ενδιαφέρεται για τα δυο μικρά παιδιά της (παρόλο που τα παίρνει μαζί της στην πορεία προς το νεκροταφείο του Άρλκινγκτον, για δει ο κόσμος, όπως αναφέρει σε μια στιγμή, τα ορφανά χωρίς πατέρα παιδιά, όταν εκ των υστέρων μαθαίνει τη ξαφνική δολοφονία του Οσβαλντ, τρομοκρατείται και τα βάζει με τον Τζάκ Κένεντι που δεν την προειδοποίησε και την άφησε να πάρει τα παιδιά μαζί της στην πορεία προς το νεκροταφείο) αλλά και για τη δημιουργία της προσωπικότητας του Κένεντι στην Ιστορία, θέλοντας η ίδια να παρουσιάζεται πάντα σωστή και αγαπητή το κοινό (στις σκηνές των γυρισμάτων της τηλεόρασης βλέπουμε τη βοηθό της να της συστήνει τρόπους με τους οποίους να αντιμετωπίσει την κάμερα, αλλά και τον αμερικανικό λαό), και πάνω απ΄όλα να συμβάλει ώστε ο δολοφονημένος Πρόεδρος να πάρει τη μυθική, όπως πιστεύει, θέση που του αξίζει στην αμερικανική ιστορία.

Ο Λαρέν φτιάχνει το πολύπλευρο πορτρέτο, χωρίς συναισθηματισμούς, της χήρας του Κένεντι, αποφεύγοντας τις γνωστές βιογραφικές συνταγές, αποσπώντας μια εξαιρετική ερμηνεία από την Νάταλι Πόρτμαν, που δίνει όλες τις πλευρές του χαρακτήρα της τραγικής Πρώτης Κυρίας: χαμένη, μετά την τραυματική της εμπειρία, να μιλάει για πράγματα άσχετα, αποφασιστική και έτοιμη να συγκρουστεί με την υπόλοιπη οικογένεια Κένεντι όταν πρόκειται για το πού και πώς πρέπει να θαφτεί ο άντρας της, επίμονη στις λεπτομέρειες του ντυσίματός της και της παρουσίασης του πορτρέτου της στη συνέντευξη που δίνει.

Ο λυρισμός και η ποίηση είναι πάντα από τα βασικά στοιχεία στο έργο του Τέρενς Μάλικ, από το «Badlands» και τις «Μέρες ευτυχίας» μέχρι τη «Λεπτή κόκκινη γραμμή» και τον «Άγνωστο κόσμο» και «Το δέντρο της ζωής». Τα ίδια στοιχεία συναντάμε και στη νέα του ταινία, με τον Μάλικ να εξερευνά τον πλανήτη μας σε μια προσπάθεια να μας δώσει μια εικόνα του σύμπαντος, μέσα από το παρελθόν και το παρόν του, αναζητώντας ταυτόχρονα μια θέση της ανθρωπότητας στο μέλλον. Με τη βοήθεια επιστημονικών συμβούλων, με τέλεια ειδικά εφέ και με αφήγηση από την Κέιτ Μπλάνσετ, ο Μάλικ μας παρουσιάζει σκηνές σπάνιες, εικαστικά λαμπρές, γυρισμένες σε διάφορα μέρη του πλανήτη (από τα πρώτα κύτταρα που αυξάνονται και διαχωρίζονται, τους δεινοσαύρους, τα ψάρια και γενικά τη θαλάσσια ζωή, μέχρι τις πρώτες, πρωτόγονες φυλές, τα βουνά και τα ποτάμια, τις τρομερές καταιγίδες και τις εκρήξεις ηφαιστείων) καθώς και σκηνές από το σύμπαν και τη γέννηση των αστεριών. Συνολικά ένα πανέμορφο ντοκιμαντέρ, ύμνος στη φύση, στη ζωή και τον άνθρωπο.