«Οι καλλιτέχνες παράγουν πολιτισμό και έχουν επηρεαστεί, όπως όλοι, από την παραγωγή της δουλειάς τους μέσα στην πανδημία», ανέφερε την Πέμπτη στον «Π» αλλά και στο ραδιόφωνο του Άστρα ο νομικός Αχιλλέας Δημητριάδης, για να εξηγήσει την ανάγκη εφαρμογής ενός νόμου που ενώ υφίσταται από το 2009, τηρείται στο ελάχιστο.

Πρόκειται για τον Περί του Ελάχιστου Υποχρεωτικού Ποσοστού Εμπλουτισμού Δημοσίων Κτηρίων με Έργα Τέχνης Νόμο μέσα από τις πρόνοιες του οποίου δημιουργείται η προσπάθεια να μπαίνει η τέχνη σε δημόσιους χώρους. «Με αυτό τον τρόπο βοηθούνται οι καλλιτέχνες που πληρώνονται για να παράξουν τέχνη» εξηγεί ο κ. Δημητριάδης για τον νόμο στον οποίο έχουμε αναφερθεί ξανά στο «Π».



Σύμφωνα με τον ίδιο, ο εν λόγω νόμος «δημιουργεί υποχρέωση στο κράτος να προκηρύσσει διαγωνισμούς για την παραγωγή έργων τέχνης». Ως εκ τούτου, η εφαρμογή του δεν είναι επιλογή ή θέμα διακριτικής ευχέρειας.

Ο γ. ελεγκτής που ελέγχει τους λογαριασμούς και το πώς εκδίδονται οι προσφορές, ελέγχει αν δαπανούνται τα λεφτά με τον σωστό τρόπο;»

Υπενθυμίζει το ΥΠΟΙΚ

Αξίζει να αναφερθεί ότι στην εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2020, υπάρχει ως επισήμανση σχετική παράγραφος για τον νόμο. Όπως αναφέρεται, «υπενθυμίζεται η υποχρέωση και συμμόρφωση με τις πρόνοιες του Περί του Ελάχιστου Υποχρεωτικού Ποσοστού Εμπλουτισμού των Δημόσιων Κτηρίων με Έργα Τέχνης (Διαδικασίες και Υποχρεώσεις) Νόμου του 2009. [...] κατά το στάδιο της ετοιμασίας του σχετικού προϋπολογισμού για την ανέγερση οποιουδήποτε δημόσιου κτηρίου πρέπει να λαμβάνεται από τον αρμόδιο, με βάση τον νόμο, φορέα πρόνοια ώστε ποσοστό τουλάχιστον ίσο προς 1% του συνολικού κόστους ανέγερσης του κτηρίου να διατίθεται για τον εμπλουτισμό του με έργα τέχνης».

Ευθύνη για τον έλεγχο του νόμου σε γενικό ελεγκτή και ΥΠΠΑΝ

Υπάρχουν τα μητρώα;

Ο κ. Δημητριάδης έθιξε και το θέμα των μητρώων που διά νόμου πρέπει να τηρούνται στο ΥΠΠΑΝ. «Πρέπει να υπάρχει μητρώο κτηρίων και μητρώο έργων. Δεν νομίζω ότι ενημερώνονται από κανέναν», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Δημητριάδης και καταλήγοντας, τόνισε: «Είναι δικαίωμα των καλλιτεχνών να έχουν πρόσβαση στους διαγωνισμούς, είναι υποχρέωση του κράτους να τους προκηρύσσει και είναι υποχρέωση του γενικού ελεγκτή να ελέγχει αν εφαρμόζονται. Αφού δεν υπάρχουν έργα στα πλείστα δημόσια κτήρια, πού πήγε το ελάχιστο ποσοστό του 1%; Το μεγαλύτερο ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιος έφαγε την τέχνη;».

Φωτογραφία: Ο δικηγόρος Αχιλλέας Δημητριάδης |©Ελένη Παπαδοπούλου/Πολίτης