Γράφει ο Γιώργος Τζίβας, Δημοσιογράφος

Αν πιστέψουμε τον μύθο (;) ότι στην αρχαία Σπάρτη όποιο παιδί γεννιόταν με προβλήματα υγείας το πετούσαν στους γκρεμούς, τότε μπορεί να αρχίσει η σκέψη μας να εργάζεται.

Τι σημαίνει να εργάζεται; Κατ’ εμένα να εξελίσσεται. Εργασία, δημιουργία, εξέλιξη. Αυτό δεν είναι θέσφατο. Ένας δούλος μπορεί να εργάζεται χωρίς να δημιουργεί και χωρίς να εξελίσσεται. Δούλος εσαεί.

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι η ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπου και του πολιτισμού του. Τίποτα άλλο δεν εξελίσσεται. Τα βουνά θα μείνουν βουνά για πάντα, τα σκουλήκια το ίδιο, η θάλασσα θάλασσα. Εκτός φυσικά κι αν αποδεχτούμε πως σε 4 και κάτι δισεκατομμύρια χρόνια ο ήλιος μας θα σβήσει (αυτό είναι σίγουρο) και θα μας καταπιεί το μαύρο σκοτάδι.

Δεν μιλάμε όμως για εξέλιξη, αλλά για φυσική μεταβολή.

Ο άνθρωπος, με όσο νου διαθέτει, άλλοτε εξελίσσεται και άλλοτε αυτοκαταστρέφεται.

Η εποχή μας εξελίσσεται ταχύτατα με αιχμή την τεχνολογία. Οι πλείστοι δεν την προλαβαίνουμε, αλλά αυτό είναι πρόβλημα δικό μας κι όχι δικό της.

Αλλά το ανθρώπινο πλάσμα, με την πνευματική δυνατότητα που διαθέτει (όχι ο καθένας την ίδια-κάποιοι έχουν μηδαμινή), βηματίζει προς το πεπρωμένο του, που είναι η εξέλιξή του. Και για να λύσω μία παρεξήγηση, η τεχνολογία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ένυλη πνευματική ικανότητα του ανθρώπου να μετουσιώνει τις ιδέες του σε πρακτικές και δημιουργικές εφαρμογές.

Βέβαια, όλα υπόκεινται στο πώς και προς τα πού κατευθύνει ο άνθρωπος την πνευματική του μετεξέλιξη. Τα πυρηνικά είναι και κατάρα κι ευλογία. Οι πύραυλοι μάς πήραν στα άστρα, αλλά ισοπέδωσαν και πόλεις μας. Ο άνθρωπος είναι ακατανόητο ον. Οι Ναζί έγδερναν τους Εβραίους για να φτιάξουν αμπαζούρ και σε διπλανή αίθουσα άκουγαν εκστατικοί κλασική μουσική.

Ζούμε στην εποχή της εικονιστικής πραγματικότητας και της πληθωριστικής ελευθερίας. Τα πάντα φαίνονται και τα πάντα κρύβονται. Οι αρνητές του ιού και του εμβολίου κατοικούν στο κρύβονται. Τα πάντα είναι ύποπτα, μυστήρια, ενοχικά και φυσικά συνωμοσιακά.

Μισός αιώνας πέρασε από την πρώτη προσσελήνωση και οι αμφισβητίες της παραμένουν ακλόνητοι.

Αλλά, ας πάμε ένα βήμα παρακάτω. Ο άνθρωπος και οι επιστήμονές του, δεν θα υποχωρήσουν και να κλειστούν στα κελιά των αμφισβητούντων.

Ο άνθρωπος θα εξελίσσεται εις τους αιώνας των αιώνων, ασχέτως αν η νοημοσύνη του πολλές φορές τον υπονομεύει για την απόκτηση εξουσίας και άλλων υπερδυνάμεων.

Υπάρχουν απλά γεγονότα. Βάζουμε γυαλιά μυωπίας. Εξελίσσουμε την όρασή μας. Βάζουμε βηματοδότη στις καρδιές μας, εξελίσσουμε δηλαδή τα χτυποκάρδια μας. Βάζουμε σφραγίσματα και εμφυτεύματα στα δόντια μας. Εξελίσσουμε δηλαδή την ικανότητά μας να τρώμε και να μιλάμε. Ανάπηροι βάζουν τεχνητά μέλη εξελίσσοντας το σώμα τους σε πιο φυσιολογικές λειτουργίες και δυνατότητες. Παίρνουμε δύο πανατόλ διότι βρήκαμε τρόπο να εξελίξουμε την ανθρώπινη δυνατότητα να αντέχει τον πόνο. Αν έχουμε κατάθλιψη, ένας συνδυασμός ψυχοθεραπείας και φαρμάκου κάνει το θαύμα του. Κι όταν λέω θαύμα, το εννοώ, γιατί με κάτι μικρά χαπάκια ο άνθρωπος, αν υποστηριχθεί σωστά, απαλλάσσεται από την αναπηρία της κατάθλιψης(τι άλλο είναι;)

Αν σπάσουμε στη λεκάνη μας το πασίγνωστο (γουλί), το αντικαθιστούμε με μεταλλικό και ξαναπερπατάμε όρθιοι.

Όλα τα πιο πάνω και αναρίθμητα άλλα βελτιώνουν την ανθρώπινη υπόσταση και αντοχή μέσα στον άχρονο χρόνο. Όσοι δεν το αποδέχονται αυτό, κανονικά θα έπρεπε να μεταναστεύσουν εκτός πόλεων και να πάνε σε ζούγκλες όπου η επιστήμη δεν μπορεί (ακόμα) να κάνει τίποτα για τον νόμο της ζούγκλας.

Θα πρέπει να προσέξατε πως δεν αναφέρθηκα στα ιερά πιστεύω των συμπολιτών μας. Το θρησκευτικό αίσθημα είναι αρχέγονο και η αναζήτηση του Θεού ασταμάτητη. Και η επιστήμη, τι κάνει; Δημιουργεί δυνατότητες που απελευθερώνουν τον άνθρωπο από τα γήινα δεσμά του αναζητώντας στο διηνεκές το νόημα της ύπαρξης.

Έφτασε στο τέλος της, η απολογία του Σωκράτη μπροστά στους δικαστές. Τους «αποχαιρέτησε» λέγοντας στους κατηγόρους του πως: « Ήρθε λοιπόν η ώρα να πηγαίνουμε. Εγώ προς τον θάνατο, εσείς δε για τη ζωή. Ποιος πάει προς το καλύτερο, μόνο ο Θεός το ξέρει». Είχε «τσιπάκι» και τα έλεγε αυτά ο Σωκράτης;

Τον καταδίκασαν για…αθεΐα. Αυτόν που πάνω από όλα έβαζε τη λογική και την ηθική αρετή.

Το εμβόλιο και ο ιός θα περάσουν και θα φύγουν, μέχρι να αναδειχθούν νέες αδυναμίες και προβλήματα στην ανθρωπότητα. Η πορεία μας είναι όλο εμπόδια κι ερωτήματα. Με όπλο όση γνώση αντέχουμε, κρατάμε και προχωράμε.

Σκεφτείτε για μερικά δευτερόλεπτα πώς θα ήταν η ζωή χωρίς την επιστήμη. Και για να το κάνω πιο…ακραίο, ποιος μπορεί να αποκλείσει πως η επιστήμη είναι δώρο Θεού στους νοήμονες ανθρώπους, για να τον αφήσουν μακριά από τις κούφιες και αλαζονικές ματαιοδοξίες τους;