Η νέα τοιχογραφία του Φίκου βρίσκεται στη Λευκωσία και είναι εμπνευσμένη από την ιστορία του Ονήσιλου και το ποίημα του Παντελή Μηχανικού "Ονήσιλος" (1974).

Ο Ονήσιλος ήταν ο βασιλιάς που κατάφερε να ενώσει όλα τα βασίλεια της Κύπρου (πλην των Αμαθούσιων) σε μια εξέγερση εναντίον των Περσών (499 π.Χ.). Προδόθηκε, σκοτώθηκε και οι Αμαθούσιοι τον αποκεφάλισαν και κρέμασαν το κεφάλι του σε δημόσια θέα στο κέντρο της πόλης. Αργότερα, το κρανίο του έγινε κυψέλη από ένα σμήνος μελισσών - Μετά από αυτό οι Αμαθούσιοι ζήτησαν χρησμό από μαντείο το οποίο τους προέτρεψε να τον θάψουν με τιμές ήρωα και να του προσφέρουν θυσίες, όπως και έγινε.









«Βρίσκω αυτό το ποίημα τόσο εντυπωσιακό και συγκινητικό: οι συμβολισμοί, οι εικόνες που δημιουργεί ... Λίγους μόλις μήνες μετά την τουρκική εισβολή (1974), ο νεκρός Ονήσιλος - που χρησιμοποιείται ως σύμβολο του αγώνα της Κύπρου για ελευθερία - ξαναζωντανεύει, κοιτάζοντας το κρανίο του, δεν περιπλανιέται "να είναι ή να μην είναι" αλλά "να πολεμήσεις ή να μην πολεμάς"- άξιζε τον κόπο; Είναι ενδιαφέρον ότι ο ποιητής δεν κατηγορεί τους εισβολείς, ούτε τις Μεγάλες Δυνάμεις για αυτήν την τραγωδία, αλλά τον Κυπριακό λαό, ο οποίος, επικεντρώθηκε σε μια καταναλωτική ευημερία, δεν μπόρεσε να υποκλέψει τα μαθήματα της ιστορίας. Όλες οι μέλισσες που έστειλε ο Ονήσιλος "πέθαναν πάνω στο παχύ δέρμα τους". Βρίσκω αυτήν την αλήθεια τόσο διαχρονική, τόσο οικουμενική. Όποιος - είτε είναι άτομο, ομάδα ή έθνος - αγνοεί τα μαθήματα της ιστορίας, θα έχει δύσκολες στιγμές στο μέλλον. Ο Ονήσιλος ζει ακόμα, στέλνοντας μας τις μέλισσες για να μας υπενθυμίσει αυτήν την αλήθεια. 47 χρόνια από την εισβολή, 47 μέλισσες στην τοιχογραφία. Μπορούμε να ακούσουμε τον βουητό ήχο των φτερών τους;»