Ο ανεξάρτητος καλλιτεχνικός χώρος Θκιο Ππαλιές με χαρά ανακοινώνει την επερχόμενη ομιλία του καλλιτέχνη Haig Aivazian, καθώς και προβολές επιλεγμένων ταινιών από το πρόσφατο έργο του ιδίου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου στις 19:30 και θα ξεκινήσει με τις προβολές των ταινιών All of Your Stars Are but Dust on My Shoes (2021) και Prometheus (2019), ενώ θα ακολουθήσει η ομιλία του καλλιτέχνη. Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με την προβολή της πιο πρόσφατης ταινίας κινουμένων σχεδίων του Aivazian, THEY MAY OWN THE LANTERNS BUT WE HAVE THE LIGHT, EPISODE 1: HOME ALONE, η οποία αποτελεί παραγωγή της φετινής έκδοσης της Μπιενάλε του Βερολίνου όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε. Χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα μέσων και με πολλαπλές μεθόδους προσέγγισης, ο Aivazian καταπιάνεται με τους τρόπους που η εξουσία ενσωματώνει, επηρεάζει και μετακινεί ανθρώπους, αντικείμενα, ζώα, τοπία και την αρχιτεκτονική. Επιπλέον, η πρακτική του διερευνά περεταίρω τους ενεργούς μηχανισμούς ελέγχου και κυριαρχίας στον αθλητισμό, στα μουσεία, σε χώρους εργασίας και στη μουσική.

Η πρώτη ταινία που θα προβληθεί, All of Your Stars Are but Dust on My Shoes (2021), εντοπίζει τη δημόσια διαχείριση του φωτός και του σκοταδιού ως βασικό εργαλείο αστυνόμευσης. Το βίντεο κινείται μεταξύ πόλεων όπως η Νέα Υόρκη και το Παρίσι, ενώ η γενέτειρα του καλλιτέχνη, η Βηρυτός, δίνει τον κεντρικό παλμό. Δημιουργώντας μια συνειρμική γενεαλογία που κινείται από λάμπες φαλαινέλαιου και φανάρια αερίου μέχρι λαμπτήρες LED, και από συσκοτίσεις μέχρι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, το βίντεο αποτελείται από «αντικείμενα που βρέθηκαν» (found objects) και υλικό από το τηλέφωνο του καλλιτέχνη. Δημιουργώντας στρώματα, ενώνοντας και αντιπαραθέτοντας ετερόκλητα είδη ήχου και εικόνας, ο Aivazian προκαλεί αισθητηριακή περισυλλογή ως προς τον τρόπο με τον οποίο τα βασικά στοιχεία της ανθρώπινης όρασης –το φως που χτυπάει στον αμφιβληστροειδή– μηχανοποιήθηκαν σε εργαλεία που καταγράφουν τις κινήσεις μας, είτε στην καθημερινή ζωή είτε στην οθόνη.

Στο δεύτερο βίντεο, Prometheus (2019), η φωτιά αποτελεί τον κύριο δια-ιστορικό κινητήρα, καθώς ακολουθεί δύο παραδειγματικές μεταβολές στην «σκληρή» και «ήπια» εξουσία των ΗΠΑ: η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράκ το 1990 και η λεγόμενη «Dream Team» που, στελεχωμένη από αστέρες του NBA, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1992. Με επιδέξια ροή, ο Aivazian παρουσιάζει και κόβει πλάνα, από την αρχαία φλόγα μέχρι εξορύξεις πρώτων υλών και τεχνολογικούς πολέμους. Όλ’αυτά, ακολουθώντας μια φλόγα που μόνο στιγμιαία περιορίζεται, μόνο εν μέρει τιθασεύεται και, από τότε που κλάπηκε από τα ύψη του Όλυμπου μέχρι και την απελευθέρωσή της στα κοιτάσματα πετρελαίου του Κουβέιτ, ενεργοποιείται κατ’ επανάληψη.

Τα δύο αυτά βίντεο ενισχύουν την έλξη του Aivazian προς τα «πλάνα που βρέθηκαν» (found footage), επιτρέποντας την εκδίπλωση ιστοριών μέσα από υφές ήχου, αποκλίνουσες αναλύσεις, διαφοροποιημένους προσανατολισμούς εικόνας και εξελισσόμενες μορφές μηχανικών απεικονίσεων. Στα έργα αυτά, η ιστορία είναι ένα πανταχού παρών βουητό, που παράγει και προσκρούει σε υποβαθμισμένα μέλλοντα και επίμονες προσπάθειες επιβίωσης. Μέσα από αυτόν τον τρόπο επεξεργασίας και αντιπαραβολής, δίχως ν’ αποδίδει ιεραρχία στις διάφορες πηγές εικόνων, ο καλλιτέχνης επιδιώκει να ενεργοποιήσει το συναίσθημα, να θέσει σε κίνηση μια διαδικασία ανάλυσης και να διοχετεύσει τα παραπάνω μέσα από καθημερινές μορφές.

Η ταινία THEY MAY OWN THE LANTERNS BUT WE HAVE THE LIGHT, EPISODE 1: HOME ALONE απεικονίζει μια σκοτεινή νύχτα, φωτισμένη μόνο από τ’ αστέρια, όπου μια κουκουβάγια-καρτούν βρίσκεται στο κλαδί ενός γέρικου δέντρου σ’ ένα νεκροταφείο. Ένα αυτοκίνητο κινείται κατά τη διάρκεια μιας συσκότισης και τα φώτα των προβολέων του ζωντανεύουν την πόλη, με τις σκιές των σβησμένων φώτων του δρόμου να χορεύουν στις προσόψεις των κτιρίων. Η πόλη είναι ένας επεξεργαστής που οργανώνει τη ροή όλων των ζωντανών και νεκρών πραγμάτων. Το παλλόμενο φως ζωντανεύει τα αντικείμενα – τα πάντα βρίσκονται σε κίνηση. Η αρχιτεκτονική είναι απαλή, υγρή, ευφυής?. Η πόλη είναι, επίσης, μια ατέρμονη στάση, τσιριχτά φρένα και καμένα λάστιχα. Είναι τα σπασμένα παράθυρα και τα σπασμένα δόντια, κρατητήρια και σβηστά φώτα. Η σχέση ανάμεσα στο τεχνητό φως, την καταγραφή της κίνησης και του ελέγχου του πλήθους είναι ένα φαντασμαγορικό αμόκ. Είναι μια ταινία για την αλχημεία του φωτός και για τους ρυθμούς των πραγμάτων που δημιουργούνται για να έχουν ροή. Εδώ, τα φαντάσματα διώχνουν τους αστυνομικούς από την πόλη, ενώ η εργασία και η αναψυχή επισκιάζουν η μια την άλλη σε περίτεχνες λαβυρινθώδεις υποδομές.

Ο καλλιτέχνης Haig Aivazian μένει στη Βηρυτό και είναι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κέντρου Τεχνών της Βηρυτού. (www.haigaivazian.com)

Εκθέσεις:

SOFT WATER HARD STONE, 2022, Νέο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Νέα Υόρκη (ΗΠΑ)

ALL OF THE LIGHTS, 2020, Αναγεννησιακή Εταιρεία, Πανεπιστήμιο του Σικάγο, Σικάγο (ΗΠΑ) (ατομική)

ROME IS NOT IN ROME, 2019, Συλλογή SFMOMA, Σαν Φρανσίσκο (ΗΠΑ) (ατομική)

LA BIENNALE DE MONTRÉAL: LE GRAND BALCON, 2016, Μόντρεαλ (Καναδάς)

56TH VENICE BIENNALE: ALL THE WORLD’S FUTURES, 2015, Περίπτερο της Αρμενίας στη Μπιενάλε Βενετίας, Βενετία (Ιταλία)