Ως ηχητικοί νομάδες και κινητά μεταναστευτικά όντα, οι ακουστικές μας αντιλήψεις για το πού ανήκουμε, για το τι δημιουργούμε, για το τι φυλάμε και τι επιμελούμαστε, είναι φευγαλέες και παροδικές. Φαίνεται να συναντάμε άμεσες τοποθεσίες και να τοποθετούμε τους εαυτούς μας μέσα σε αυτές, με μπερδεμένους τρόπους. Οι εμπειρίες μας δεν είναι πλέον γραμμικές, είναι ρευστές και εμείς δαμάζουμε τα ηχητικά κύματα.

Οι φυσικές και ψηφιακές εμπειρίες μας είναι αλληλένδετες, διαμεσολαβούν ως διάχυτα και ψηφιοποιημένα περιβάλλοντα, κινητές και εν κινήσει αλληλεπιδράσεις. Όντα που φορούν πάντα ακουστικά, που πάντα καταγράφουν, παίζουν και ακούν, και έτσι, κινούνται, μεταναστεύουν και πλοηγούνται από το ένα μέρος στο άλλο, περισσότερο διανοητικά, παρά σωματικά. Αυτές οι μη σταθερές και εξελισσόμενες ηχητικές αλληλεπιδράσεις με μια πληθώρα χώρων και τις επάλληλες τοποθεσίες τους, μοιάζουν υγρές και κινούμενες και μόνο οι ενεργοί ακροατές μπορούν να διακρίνουν τα απίθανα ηχητικά τους γεγονότα, έξω από τις συγκεκριμένες πηγές τους.

Το πολυ-επίπεδο, πολύπλευρο project Ψίθυρος, σπασμένο σε διαφορετικές Κινήσεις, στοχεύει στη δημιουργία ενός ηχητικού αρχείου όλων αυτών των παλίμψηστων τόπων, τόσο των διαμορφωτικών αναμνήσεων όσο και των ιστοριών τέχνης. Ανιχνεύοντας όλα τα μέρη της σωματικότητας και της προφορικότητας των έργων τέχνης, μέσα σε διαρκώς μεταβαλλόμενους τόπους, τοποθεσίες, τοπία και περιβάλλοντα, είτε φυσικά είτε ψηφιακά, παρέχει μια διαφορετική ταυτότητα αυτών των έργων με βάση την "τοποθεσία", εστιάζοντας στην παροδική φύση των ήχων που εκπέμπουν ή ψιθυρίζουν.

Στην πρώτη κίνηση «Ηχητικά Περιπλέγματα: Φαινομενολογίες του ήχου» του σπονδυλωτού πρότζεκτ Ψίθυρος –Ηχητικό Αρχείο, θα αναρωτηθούμε: περιορίζουμε τις αισθήσεις μας δίνοντας προτεραιότητα στις οπτικές πληροφορίες; Όταν κλείνουμε τα μάτια μας υπάρχει περισσότερη εμπειρία; Αυτή η κίνηση θεωρεί ότι η αξία της ακρόασης συχνά παραβλέπεται ή θεωρείται δεδομένη, τροφοδοτώντας απαλά τις άλλες αισθήσεις. Συγκεντρώνοντας καινούρια έργα της Μαρίας Σπίβακ, της Ανδρούλας Καφά, του Δημήτρη Ταμπάκη, του Χρίστου Κυριακίδη και του Παναγιώτη Ανδρέου, η έκθεση συντίθεται μέσα από μια διαδικασία συντονισμού με διαφορετικές μορφές ήχου, ζητώντας από το κοινό να ανιχνεύσει τα όρια και τις ηχητικές ποιότητες των έργων. Η έκθεση αποτελεί μια έντονη υπενθύμιση ότι η ακρόαση είναι μια ολοκληρωμένη και δια/αισθητική (tran/s/ensorial) πρακτική συντονισμού με τα σχεσιακά (relational) σημεία του σύγχρονου αισθητηρίου (sensorium). Μας παροτρύνει να συντονιστούμε σε συχνότητες τόσο οικείες όσο και άγνωστες, να εξετάσουμε την ατμόσφαιρα συντονιζόμενοι με το γνωστό και το άγνωστο, αναγνωρίζοντας οικείες και υπο-συνήθεις συχνότητες. Μια απαλή πρόταση να προτάξουμε τον ήχο έναντι της σιωπής, επανεξετάζοντας τις έννοιες του ρυθμού και της δόνησης.

Η πρώτη κίνηση, φέρνει στο προσκήνιο μια παρουσίαση ηχητικών έργων που είναι εγγενώς ηχητικά, μέσω ποικίλων τρόπων. Προσφέρει στον ακροατή μια αίσθηση κίνησης μέσα στον χώρο που ανιχνεύει τις διαλογιστικές ιδιότητες του ήχου, χωρίς να αμφισβητεί τη φύση των εγγενών ήχων. Καλεί έτσι το κοινό να δώσει πλήρη προσοχή σε ένα ευέλικτο περιβάλλον ακρόασης. Στο επίκεντρο αυτής της πρώτης κίνησης είναι η ανάλυση της σημασίας του ήχου, διερευνώντας τι σημαίνει φυσικά η ακρόαση.

Η έκθεση Ηχητικά Περιπλέγματα: Φαινομενολογίες του ήχου, εκθέτει καινούρια έργα, τα οποία δημιουργούνται και συντίθενται μέσα από τα ελάχιστα στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν να εντοπίσουν (και όχι εντοπιστούν) τους ανθρώπους στο χώρο. Όταν η Κίνηση 1 ολοκληρωθεί, τα έργα θα ηχογραφηθούν και το αρχείο που θα δημιουργηθεί θα μεταφορτωθεί και θα αποθηκευτεί στο διαδίκτυο, προσβάσιμο από όλους. Αυτές οι περιπλανώμενες ηχητικές αλληλεπιδράσεις φέρνουν στο προσκήνιο τις ημι-γνωστές ή άγνωστες ιδιότητες των έργων, τοποθετώντας τα σε διαφορετικούς χώρους και τοπικότητες, προσιτούς από την άνεση της συσκευής ακρόασης του καθενός. Ως εκ τούτου, μεγεθύνουν την ικανότητα του καθενός να ακούει έναν «τόπο» και θολώνουν ή ενισχύουν την ταυτοποίηση μιας «τοποθεσίας», μιας «έκθεσης», μιας «εγκατάστασης» ή ενός «γεγονότος», σε ακατανόητα αλλά ηχητικά μοναδικά ηχητικά γεγονότα, προσφέροντας έτσι μια ορισμένη γνώση σχετικά με την τοπική πηγή του ήχου, ένα νέο αισθητηριακό αρχείο, που επιτρέπει νέες αισθητηριακές αντιλήψεις, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να θολώνουν στην αντιπαράθεσή τους με τη μνήμη, τον στοχασμό και τη φαντασία.

Το πρότζεκτ επικεντρώνεται στην εδραίωση του γεγονότος ότι η ακρόαση είναι κάτι πολύ πέρα από την καταναλωτική δράση. Είναι μάλλον ένα δώρο οικειότητας, βασισμένο στον αμοιβαίο σεβασμό, την αμοιβαιότητα και την ευθύνη. Αυτή η κίνηση θα ολοκληρωθεί με μια σύντομη συζήτηση με τον επιμελητή και τους καλλιτέχνες για τον ήχο και την υλικότητά του, καθώς και για τον σκοπό του ήχου στη δημιουργική πρακτική.

(κείμενο: Ευαγόρια Δαπόλα)

Εγκαίνια: 21.02. 2025, 19.00 Korai Project Space

21.02.25-14.03.25

Ανοικτά:

Τρίτη & Πέμπτη: 5-7 μ.μ Σάββατο: 10.00-13.00 και κατόπιν ραντεβού

korai project space | Αδαμαντίου Κοραή 6-8, 1016 Λευκωσία