Παράθυρο logo
Γιώργος Καλούδης
Δημοσιεύθηκε 02.01.2013
Γιώργος Καλούδης

Συνέντευξη στον Πέτρο Λαζάρου,

«Στο 2ο Loop Festival στη Λευκωσία θα παρουσιάσω μουσική μου με την τεχνική του Live-Loop-Recording, η οποία με βοηθάει να δημιουργώ ζωντανά την αρχιτεκτονική της αρμονίας των συνθέσεων, μέσα από το βιολοντσέλο»


Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες τσελίστες και συνθέτης με ιδιαίτερη τεχνική προσέγγιση. Ο Γιώργος Καλούδης, ένας από τους κύριους συνεργάτες του Αλκίνοου Ιωαννίδη, στην ατομική του δουλειά δημιουργεί εναλλακτικά ηχητικά περιβάλλοντα, έχοντας επιρροές από την κλασική μουσική και την ελληνική παράδοση, την τζαζ, τη funk και την ambient. Δουλειά από τους δύο του προσωπικούς δίσκους θα ακούσουμε την πρώτη ημέρα του Loop Festival, στις 5 Ιανουαρίου.


Κρητική λύρα και τσέλο. Πώς συνδυάζεις αυτά τα δύο όργανα, τα οποία προέρχονται από δύο διαφορετικές παραδόσεις;Το τσέλο προέρχεται από τον Κερκυραίο παππού μου κι η λύρα απ' τον Κρητικό. Πάντα ήθελε να μάθω λύρα και πάντα το απέφευγα, λόγω της μελέτης μου στο τσέλο. Η λύρα, ως πρόγονος του βιολιού και φυσικά του τσέλου, έχει το κούρδισμα του τσέλου, ΛΑ, ΡΕ, ΣΟΛ. Της πρόσθεσα μια τέταρτη χορδή, την χαμηλή Ντο του τσέλου, γιατί στην προσπάθειά μου να παίξω μέρη απ' τις σουίτες για σόλο τσέλο του Μπαχ, μου έλειπε πολύ! Χρησιμοποιώ τέσσερις χορδές τσέλου στην λύρα. Οτιδήποτε παίζω στο τσέλο μπορώ να το παίξω και στη λύρα. Όλ' αυτά ξεκίνησαν το 2005 κι από τότε την έχω παντού μαζί σε συναυλίες και ηχογραφήσεις. Αισθάνομαι τη λύρα σαν μια τέλεια μινιατούρα τσέλου.


Ο Έλληνας ελάχιστα γνωρίζει για τους μουσικούς, έστω κι αν υπάρχει ένα ισχνό ενδιαφέρον. Ενώ στο εξωτερικό οι μουσικοί ως "παίκτες" είναι ευρέως γνωστοί και μπορούν να δίνουν συναυλίες χωρίς το ηχηρό όνομα του τραγουδιστή. Υπάρχει κάποιος λόγος γι' αυτό;
Σημασία έχει το τι πραγματικά γνωρίζει ο μουσικός για τον εαυτό του και κατά πόσον αισθάνεται την ανάγκη να εκφράζεται αληθινά στο δημιουργικό κομμάτι. Αν το γνωρίζει καλά αυτό ο μουσικός, τότε θα θελήσει να το γνωρίσει κι ο κόσμος. Σίγουρα η ορχηστρική μουσική σε σχέση με την τραγουδοποιΐα στην Ελλάδα δεν είχε ποτέ την ίδια απήχηση και γι' αυτό φταίει η κυτταρική μας μνήμη. Μην ξεχνάμε δηλαδή ότι η ορχηστρική-λόγια μουσική δεν είναι ντόπιο προϊόν της χώρας μας. Συνεπώς αυτά τα είδη χαίρουν αντάξιας εκτίμησης κι αναγνώρισης στις χώρες που τα έχουν γεννήσει, τα σέβονται και τα φροντίζουν ως τέχνη. Είναι και δικιά μας ευθύνη όλο αυτό. Χρειάζεται όραμα κι υψηλή αισθητική σε κάθε πρότζεκτ για να μπορεί κάποιος να ξεπεράσει τα στενά όρια της συνήθειας. Οι μουσικοί του εξωτερικού, στους οποίους αναφέρεσαι, κρατάνε σε υψηλό επίπεδο και τα δύο αυτά στοιχεία. Κι είναι και αρκετοί οι Έλληνες που το κάνουν αυτό, εδώ και χρόνια. Στους "Αχαρνής" ο Σαββόπουλος λέει: "Το μόνο που θέλει ο μουσικός είναι το έργο". Αλλά στις μέρες μας η μουσική πολλές φορές για τον μουσικό είναι πάρεργο!


Το ένιωσες ποτέ αυτό; Όχι, ποτέ. Πρέπει ο κάθε καλλιτέχνης να δημιουργεί τις προσωπικές στιγμές ησυχίας του, ώστε να είναι σε θέση να κάνει τις επιλογές του με καθαρό μυαλό. Στην εποχή "Speed-Volume-Flash" που ζούμε, είναι δυσδιάκριτα τα αληθινά όρια κι οι αντοχές μας. Επιλέγουμε τρόπο ζωής σε κάθε μας απόφαση, κι επειδή η μουσική είναι κάτι που μας αρέσει πολύ, το κάνει ακόμα πιο σοβαρό το ζήτημα.


Η τεχνική του Live-Loop-Recording, αν και υφίσταται από τη δεκαετία του '80, θα έλεγα από το Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band [1967], στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει προσεχθεί. Βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο ακόμη ή έχουν γίνει σοβαρά βήματα; Χρησιμοποιώ την τεχνική του Live-Loop-Recording απ' το 1999. Ολόκληρη η μουσική ως τέχνη βρίσκεται διαρκώς σε πειραματικό στάδιο, πόσο δε μάλλον η ευκολία της χρήσης ενός μέσου, το οποίο δεν είναι η ίδια η μουσική αλλά ένα απ' τα εκατοντάδες εργαλεία της. Για μένα προηγείται πάντα το συνθετικό επίπεδο και η συνολική αισθητική άποψη ενός πρότζεκτ κι όχι τόσο ο τρόπος χρήσης των μέσων έκφρασής του.


Στην Κύπρο σε γνωρίζουμε ως μουσικό συνεργάτη του Αλκίνοου Ιωαννίδη και ίσως πολλοί να μην γνωρίζουν ότι ασχολείσαι πολύ με την τζαζ, κι όχι μόνο, και ήδη έχεις κυκλοφορήσει δύο προσωπικούς δίσκους [Truth και On the wind]. Τους δίσκους αυτούς θα παρουσιάσεις στο 2ο Loop Festival στη Λευκωσία με την τεχνική του Live-Loop-Recording. Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για την παρουσίαση αυτή.
Το "Truth" και το "On The Wind" είναι δύο παράλληλοι κόσμοι οι οποίοι αλληλοσυμπληρώνουν και προεκτείνουν ο ένας τον άλλο αισθητικά, αλλά και λόγω της τεχνικής μου προσέγγισης στο βιολοντσέλο. Στο 2ο Loop Festival στη Λευκωσία θα παρουσιάσω μουσική μου από αυτά τα δύο CD με την τεχνική του Live-Loop-Recording. Αυτή η τεχνική με βοηθάει να δημιουργώ ζωντανά την αρχιτεκτονική της αρμονίας των συνθέσεων, μέσα από το βιολοντσέλο. Στη συνέχεια, με τις μελωδίες και τους αυτοσχεδιασμούς, ολοκληρώνεται η αισθητική σε ένα κινηματογραφικό περιβάλλον, με επιρροές από ambient, lounge και jazz στοιχεία.


Πόσο δύσκολες είναι οι συνθήκες για έναν μουσικό σήμερα να επιβιώσει χωρίς να κάνει μεγάλες εκπτώσεις; Ξέρω ότι εσύ επέλεξες να ζεις από τη μουσική.
Είναι πραγματικά θέμα επιλογής κι όχι τύχης. Όπως είπα, επιλέγουμε τρόπο ζωής για να εκφραζόμαστε και να ισορροπούμε ψυχοσυναισθηματικά, η επιβίωση όμως δεν είναι καθόλου εύκολη. Ποτέ δεν ήταν εύκολη και δεν φταίει η επίκαιρη κρίση. Αυτό που ο κόσμος γνώρισε σαν "κρίση οικονομική" σήμερα, στο επάγγελμα του μουσικού υφίσταται από πάντα. Ευτυχώς όχι καλλιτεχνικά!


Tags