Η ιστορία της ζωής σας σε 20 λέξεις.
Αν η ζωή μου μπορούσε να χωρέσει σε 20 λέξεις, θα ήμουν δυστυχέστατη. Συνοπτικά, πάντως, μπορώ να πω ότι επεδίωξα και πέτυχα να ζω στην αδιάκοπη εναλλαγή. Εναλλαγή γεωγραφικού χώρου, επαγγελματικής απασχόλησης, ερασιτεχνικής ενασχόλησης. Έτσι, μεγαλώνει σταθερά και ο κύκλος των φίλων.

Τι σημαίνει ένα λογοτεχνικό βραβείο;
Για μας τους "μικρούς και άσημους" πρώτα απ' όλα σημαίνει έκπληξη. Έκπληξη που κάποιοι "μεγάλοι με περγαμηνές" ανακάλυψαν το έργο μας. Τα υπόλοιπα, το συναίσθημα τιμής, η ικανοποίηση και η περηφάνια, ακολουθούν. Ακόμα πιο μετά έρχεται το άγχος, ένα αδικαιολόγητο αίσθημα ευθύνης πως οφείλεις με το επόμενο μυθιστόρημα να μην απογοητεύσεις, ή, ακόμα περισσότερο, να ξεπεράσεις τον εαυτό σου.

Πώς επιλέγετε τις ιστορίες των βιβλίων σας;
Δεν τις επιλέγω. Με επιλέγουν εκείνες. Άλλοτε σαν πεταλούδες που ξύπνησαν μετά από χρόνια νάρκη από τα βάθη της ψυχής μου. Άλλοτε είναι μικρά ερεθίσματα από διάφορα αναγνώσματα, ιστορικά συνήθως, της επικαιρότητας, αλλά και άλλα, που κολλάνε απάνω μου σαν τσιμπούρια και με παιδεύουν μέχρι να φτιάξω στο μυαλό μου το μύθο του επόμενου βιβλίου. Βασικό στοιχείο επιλογής θέματος αποτελεί η προϋπόθεση "ταξιδιού". Γράφω γιατί απολαμβάνω τη διαδικασία της έρευνας, ενώ παράλληλα με γοητεύει η πρόκληση να δέσω το μύθο με την πραγματικότητα.

Πότε είναι έτοιμη να γραφτεί μια ιστορία;
Όταν ξεκινάω ένα καινούργιο μυθιστόρημα, στο μυαλό μου έχω μόνο τη βασική ιδέα. Η ιστορία μορφοποιείται καθώς γράφεται το κάθε κεφάλαιο. Δεν είναι λίγες οι φορές που η συνέχεια της ιστορίας επιβάλλει το πισωγύρισμα, τις προσθήκες σε κεφάλαια που προηγήθηκαν, τις αλλαγές. Οι ιστορίες μου, λοιπόν, θα έλεγα πως είναι έτοιμες μόνο αφού έχει μπει η τελευταία τελεία.

Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει;
Κάποιο από τα μυθιστορήματα του Χοσέ Σαραμάγκου. Να κάνω κι εγώ το αιρετικό, αποδεκτό ?το αντιδογματικό, οικείο? το απίθανο, αληθοφανές και να οδηγήσω τον αναγνώστη να αναμετρηθεί με τα ερωτηματικά της ύπαρξής του και να ξαναγράψει τη ζωή του.

Ποιο βιβλίο ξεχωρίσατε από την περασμένη χρονιά;
Το μυθιστόρημα "Για την αγάπη της γεωμετρίας". Η πολύ προσφιλής σε μένα, χειμαρρώδης, αντισυμβατική και εν πολλοίς παρεξηγημένη Σώτη Τριανταφύλλου μάς έχει συνηθίσει βέβαια σε ροκ ιστορίες που κρύβουν θλίψη, στις οποίες όμως οι ήρωες κατορθώνουν μέχρι τέλους να ονειρεύονται και να ελπίζουν. Στο τελευταίο της μυθιστόρημα, όμως, ο αναγνώστης μένει με μια πικρή γεύση στο στόμα. Αυτήν τη φορά το σκηνικό του μυθιστορήματος της είναι η σύγχρονη Ελλάδα. Τυχαίο;

Βιβλιογραφία: Το αδιέξοδο [εκδόσεις Αλεξάνδρεια 2011], Η ψυχή του χρυσού [εκδόσεις Αλεξάνδρεια 2009], Όταν θα πέσουν τα μαύρα [εκδόσεις Επιφανίου 2004]