Ο τραγουδοποιός Σaiς, με το ιδιαίτερό του στυλ γραφής, φέρνει στην επιφάνεια «αυτά που σε πιάνουν» όταν σε τυλίγει «ο φόος», αλλά και τις «υπαρξιακές» κρίσεις που γέννησαν τα έξι τραγούδια του νέου του EP. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας της τέταρτης προσωπικής του δουλειάς και της τρίτης στην κυπριακή διάλεκτο, το «Π» βρέθηκε με τον Σaiς στο σαλονάκι του Baristro και συζήτησε με τον δημιουργό για τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα τραγούδια. 

Τρίτος δίσκος στην κυπριακή διάλεκτο. Σε αντίθεση με τους δύο προηγούμενους που έχουν κοινωνικό περιεχόμενο αυτός φαίνεται να είναι βαθιά προσωπικός. Τι σε οδήγησε να γράψεις αυτά τα τραγούδια;

Συνήθως γράφω άμα τελειώνει το πρότζεκτ που δούλευα, όταν νιώσω ότι φκαιρώννω τζαι έχω να πω άλλα πράματα. Οπότε τα υπαρξιακά εγεννηθήκαν μέσα που τα «Χρώματα», που ήταν παραπάνω για την κοινωνία. Είναι πολλά προσωπικός δίσκος. Εγεννήθηκέ μου η ανάγκη να μάθω εμένα, μέσα σε μια πιο σκοτεινή περίοδο που επερνούσα, ειδικά τα πρώτα τρία τραούθκια του δίσκου. Αλλά θεωρώ ότι έν' κοινωνικά τραούθκια γιατί πιστεύκω ότι τούτη η υπαρξιακή κρίση που επέρασα, εβοήθησέ με πάρα πολλά στο να καταλάβω πολλά πράματα. Θεωρώ ότι έν' πολλά σημαντικό να περάσει κάποιος μια υπαρξιακή κρίση, ειδικά στο σήμερα που ζούμε, για να τον ταρακουνήσει λίο, να του θυμίσει τι έν' ο άνθρωπος γιατί σαν να τζαι εξεχάσαμε, πάμε σε άσιημα μονοπάθκια.

Τον δίσκο χωρίζω τον σε θκυο μέρη, τα πρώτα τρία που είναι πιο εσωτερικά, πιο προσωπικά, τζαι μετά έρκουνται τα πιο κοινωνικά που μιλώ για τον κόσμο που εσυναναστράφηκα, το πώς επηρέασε τη ζωή μου τζαι εμπήκε μέσα μου.

Είναι βιωματικά;

Σίουρα, γιατί πάντα γράφω τζείνο που ζω. Εν προσπαθώ να σκεφτώ, που εν τζι έν' κακό, αλλά ως τωρά ό,τι έγραψα έν' πράματα που ζω, που με ανησυχούν.

Αλλάζει και ο ήχος σου. Νιώθεις ότι πειραματίζεσαι μέχρι να βρεις το στυλ σου ή κάθε φορά δοκιμάζεις κάτι διαφορετικό;

Έν παιχνίδι, επειδή έτσι τζι αλλιώς εν ακούω ένα στυλ μουσικής. Γενικά στη ζωή μου θα ήθελα να μπορούσα να έκαμνα διάφορα πράματα, να είμαι πυροσβέστης, να ζούσα στα πλοία σαν ψαράς, ξέρω 'γω, ή να ήμουν στα δάση της Νορβηγίας, οπότε τζαι με τη μουσική θέλω να πειραματιστώ. Τωρά νιώθω ότι ήρταμε σε έναν ήχο πιο κοντά στο πώς μεγάλωσα, ειδικά τα πρώτα τρία τραούθκια έχουν έναν πιο σκληρό ήχο. Μιλώ συνέχεια για τα πρώτα τρία γιατί έν' τα πιο προσωπικά τζαι επειδή έν' το ροκ που με διαμόρφωσε, τούτος ο ηλεκτρισμός που εζούσα που μιτσής. Ειδικά που τότε στο σχολείο που έπαιζα μουσική τζαι έζησα μες τα ροκάδικα, ήθελα τούτην ούλλη την εμπειρία του ήχου τζαι της συναναστροφής με τούτους τους ανθρώπους, ακόμα τζαι την μυρωθκιά της μπίρας, να τη νιώθεις μέσα που τζείντον ήχο, συν λίη ηλεκτρονική μουσική, λίο πιο παραδοσιακή. Έχω τζαι την ανάγκη να παίξω μόνο με ένα πιάνο, ή την κιθάρα μου. Σκέφτομαι το δεύτερο κομμάτι των υπαρξιακών να είναι μόνο με κιθάρα. Όπως έχω ανάγκη να πω κάποια πράματα, έχω τζαι ανάγκη να τα παίξω, είτε για να μάθω καινούργια πράματα στη μουσική, είτε για να εκφράσω τζείνα που νιώθω.

Κάποια από αυτά τα τραγούδια είναι ήδη γνωστά στο κοινό σου. Επηρέασε η ανταπόκριση του κόσμου την τελική τους μορφή;

Ναι, τούτο κάμνω το πάντα. Το «υπαρξιακά», παίζω το ζωντανά θκυο χρόνια. Παίζω, αρχικά, κάποια τραγούδια της επόμενης δουλειάς γιατί ενθουσιάζουμαι που τα γράφω τζαι θέλω να τα μοιραστώ με τον κόσμο, τζαι επειδή αφορούν τούτο που με απασχολεί τζείνο το διάστημα. Τζαι μέσα που τούτη την αλληλεπίδραση με τον κόσμο, που το να τραγουδήσω τζι εγώ πολλές φορές τα τραούθκια με μια κιθάρα, βρίσκεις τζαι λίο την αλήθκεια των τραουθκιών: πως εσύ μέσα που τα τραούθκια, μπορείς να εκφραστείς καλλύτερα. Ζεις το τραγούδι τζαι θωρείς εσύ πού σε πέρνει, όι πού αποφασίζεις εσύ. Σκέφτουμαι πολλές φορές ότι είναι σαμπώς τζαι έν' έτοιμο το τραγούδι μέσα σου τζαι εσύ ανακαλύπτεις το. Τούτη η διαδικασία αρέσκει μου πολλά τζαι εκάμαμέ την παραπάνω επίτηδες για να δούμε πώς το παίρνει το κοινό τζαι πώς εμείς, η μπάντα.

Ποιο τραγούδι σε επηρέασε πιο πολύ;

Το «υπαρξιακά» έν' πολλά εσωτερικό τραγούδι, πολλές φορές εν δύσκολό μου να το λαλώ, δημιουργεί μου πολλή ένταση. Τζαι «ο φόος» γιατί το «υπαρξιακά» έν' σαμπώς τζαι μιλώ του κόσμου μετά που επέρασα την υπαρξιακή μου κρίση. Ενώ «ο φόος» έν' προσωπικές μου απορίες τζαι στιγμές που έζησα. Έν' τόσο οικείο, επειδή ο -φόος- έν' ένα συναίσθημα το οποίο συνήθως περνάς το μόνος σου, εν το μοιράζεσαι με τους άλλους. Οπότε, πολλές φορές, γινίσκεται τζαι φίλος σου, αλλά με μια μελαγχολία.

Από τους στίχους κατάλαβα ότι είναι από τα παιδικά σου χρόνια...

Που ήμουν μιτσής ήμουν πολλά φοητσιάρης, τζαι ακόμα φοούμαι. Έπαιξε ρόλο στο πώς εδιαμορφώθηκα τζαι πώς θωρώ τον κόσμο, γιατί ο φόος ταπεινώνει σε τζιόλας, αλλά εν τζαι είναι πάντα κακός. Τούτο θέλω να πω μες το τραγούδι. Στην αρχή μιλώ για το πώς ο φόος κάμνει τον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται πράματα στη ζωή του, ή να τα αμελά. Μετά έρκουμαι, στο επόμενο μισό, να πω για το τι επέρασα εγώ με τον φόο. Όσο τζαι αν μεγαλώνεις, όσο τζι αν το παίζουμε ατρόμητοι, ο φόος πάντα έρκεται τζιαμαί τζαι νιώθεις, ακριβώς, όπως ένιωθες που ήσουν 8 χρονών: εφοάσουν ότι έσιει ένα τέρας πουκάτω που το κρεβάτι. Έν' το ίδιο με το να φοηθείς ότι εννά χάσεις έναν άνθρωπό σου σήμερα. Οπότε έρκεται ο φόος του τότε με του σήμερα, τζαι μπλέκει κάπως. 

Υπάρχει κάποια ιστορία που κρύβεται πίσω από ένα τραγούδι του δίσκου;

Για το δεύτερο μισό του «φόου» εν τζαι είχα γράψει μουσική. Ήταν να κάμουμε μια παρουσίαση για το Mental Echoes, τζαι έπρεπε να παίξω κάποια τραούθκια που έγραψα. Στην αρχή ήταν οι στίχοι στο μισό, τζαι το άλλο ήταν ένα ποίημα που έγραψα, το οποίο εν ήταν να γίνει τραγούδι. Το «ψάχνω να έβρω μέσα μου το τι με βασανίζει» ήταν απλώς στίχοι που έγραψα μια νύχτα που όντως είχα έντονα συναισθήματα. Τζαι απλά τζείνη την ώρα, εγύρισα τη σελίδα τζαι εξεκίνησα τζαι ετραγούδουν. Είχα το πει, τζιόλας, ότι το τραούδι εν θα είναι έτσι, αλλά τελικά όπως μου φκήκε τζείνη τη νύχτα - έμεινέ μου μες τον νου. Εθεωρούσα ότι εν θα θυμούμαι τι ετραγούδησα, αλλά για κάποιο λόγο έμεινέ μου ακριβώς. Είπα ok, εν θα ταράξω νότα, εφκήκε μου έτσι τζείνη την ώρα, έτσι εννά μείνει τζαι έτσι το άφηκα.

Δουλεύεις και το μέρος 2;

Είχα ακόμα 3-4 τραούθκια, στο πλάι, που ήθελα να κυκλοφορήσω, αλλά επίεζε μας λίο ο χρόνος. Στην πορεία, επροκύψαν άλλες όμορφες δουλειές - που θεατρικές παραστάσεις, γράφω πολλή μουσική για τζιαμαί. Θέλω να φκει το τραγούδι «Παλαιστίνη» μες τον Ιούλη αλλά θέλει τζαι κονδύλι. Γιατί είμαστε τζαι ανεξάρτητοι.

Μέσα από τα τραγούδια σου περιγράφεις μια άλλη Κύπρο. Είναι κάτι που θέλεις να περάσεις και στο κοινό σου;

Έσιει ένα στίχο ο JUΛIO που λαλεί «αφού εν θέλουν τον κόσμο μας, δείχνουμέ τους τον δικό τους». Πλέον θεωρώ ότι δείχνουν μας πολλά οι άλλοι τον δικό τους κόσμο τζαι εν αντρέπουνται να μας τον δείχνουν. Ένας κόσμος γεμάτος μίσος, εν βρίσκω τις λέξεις για να περιγράψω το συναίσθημα που νιώθω για τούτους τους ανθρώπους. Έναν κόσμο ο οποίος γίνεται μια γενοκτονία τζαι εν μας κόφτει. Έν' ένας κόσμος όπου ένα κράτος έν' ο τραμπούκος της περιοχής τζαι εμείς βρίσκουμε τις πιο φτηνές δικαιολογίες για να μπορέσουμε να σταθούμε τσας δίπλα του, τζαι δείχνουν μας τον απροκάλυπτα. Γεμώννει το Facebook με hate comments, ειρωνείες τζαι αμέσως να πέσουν να φαν τον οποιοδήποτε, είτε τρολ είτε κανονικά προφίλ. Μες τις τηλεοράσεις, με αυστηρό ύφος και το δάχτυλο που μας δείχνουν, να μας θυμώσουν... Χωρίς επιχειρήματα, απλά δείχνουν μας έναν σκοτεινό κόσμο ο οποίος γίνεται ακόμα πιο σκοτεινός. Είπα τζαι εγώ θέλω να τους δείξουμε τον κόσμο μας. Να τους δείξουμε ότι εμείς εν ανήκουμε σε τούτο τον κόσμο, εν τον θέλουμε. Εμάς ο κόσμος μας έν' γεμάτος αγάπη, αδελφοσύνη τζαι ζούμε τον. Με τους Τουρκοκύπριους, ζούμε μαζί, γλεντούμε μαζί, εν έχουμε την πατρίδα μας για να ζήσουμε μαζί αλλά ζούμε τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε. Αλλά θέλουμε να τους πούμε: δε τον κόσμο μας τζαι δε τον δικό σου.

[Για να ακούσετε το νέο EP του Κύπριου τραγουδοποιού, επισκεφθείτε τις ψηφιακές πλατφόρμες μουσικής [Apple, Spotify, Youtube] ή τους συνδέσμους: https://shorturl.at/KtE4b / https://shorturl.at/LijS9]