Απεβίωσε, σήμερα, Παρασκευή 20 Ιουνίου 2025, ο Ελλαδίτης σκηνοθέτης Λάμπρος Παπαδημητράκης, ιδιαίτερα γνωστός ως μία από τις «φωνές» του Πολυτεχνείου αλλά και για την απαγορευμένη ταινία που σκηνοθέτησε για την Κύπρο, μαζί με την Κύπρια σκηνοθέτιδα Θέκλα Κίττου. Την είδηση του θανάτου του, γνωστοποίησε ο σκηνοθέτης και Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, Χάρης Παπαδόπουλος, ο οποίος δημοσίευσε το συλλυπητήριο μήνυμά της Εταιρείας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το Πολυτεχνείο και η Κύπρος του σκηνοθέτη Λάμπρου Παπαδημητράκη
Η ανάρτηση:
Λίγα λόγια για την πορεία του
Ο σκηνοθέτης, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών, Χιώτης στην καταγωγή, από τα χωριά Κοινή και Θολοποτάμι, είχε πλούσια καλλιτεχνική, κοινωνική και πολιτική δράση.
Ο Λάμπρος Παπαδημητράκης σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα, πνευματικές ανησυχίες και καλλιτεχνική ευαισθησία τον οδήγησαν, νωρίς, στη δημιουργία θεατρικών ομάδων και στο ανέβασμα παραστάσεων. Κορυφαία υπήρξε η παράσταση του 1973, «Το έπος του βασιλιά Υμπύ» του Πέτρου Μάρκαρη, μια υπαινικτική και σκληρή κριτική της δικτατορίας.
Στον κινηματογράφο πέρασε την ίδια χρονιά με την μικρού μήκους ταινία «Υπογράψτε Παρακαλώ», που κέρδισε το Βραβείο Κριτικών Κινηματογράφου. Την ίδια χρονιά ίδρυσε με άλλους την κινηματογραφική ομάδα ΚΙΝΟ, η οποία μας έδωσε το μοναδικό ντοκιμαντέρ κινηματογραφημένες στιγμές του ’73.
Η ταινία προβλήθηκε παντού σε όλη την Ελλάδα και πέρασε από πολλά χωριά της Κύπρου και απ' όλες τις πόλεις αμέσως μετά την τουρκική εισβολή. Ακολούθησε το 1976 η πολυσυζητημένη ταινία «Κύπρος, Η Άλλη Πραγματικότητα» σε συν-σκηνοθεσία με την Κυπρία σκηνοθέτιδα Θέκλα Κίττου, με 2 μεγάλα Βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1976.
Η απαγορευμένη στην Κύπρο για επτά χρόνια αυτή ταινία, προβλήθηκε επί σειράν ετών με μεγάλη επιτυχία σε όλη την Ελλάδα, ξεπερνώντας τους 500.000 θεατές.
Για την απαγορευμένη αυτή ταινία, ο Παπαδημητράκης, σε συνέντευξή του στο «Π», είχε πει:
«Η ταινία ''Κύπρος, Η Άλλη Πραγματικότητα'', είναι αυτό που λέμε έργο ζωής. Τέτοια έργα δεν επαναλαμβάνονται. Γυρίσαμε την ελεύθερη Κύπρο που σπάρασσε και θρηνούσε. Από πόλη σε πόλη, από χωριό σε χωριό, από προσφυγικό συνοικισμό σε συνοικισμό, με ένα βανάκι που συχνά έμενε στον δρόμο. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Οκτώβρη του 1974 και τελείωσαν τον Ιούνιο του 1976. Θυμάμαι την μόλις λίγων κόρη μας να κοιμάται στο δίκτυ-κούνια που είχαμε κρεμάσει στο βανάκι, ενώ κάναμε γύρισμα. Στο μοναστήρι του Κύκκου μέσα στα χιόνια, Φλεβάρη μήνα, στις Βρυσούλες και στο δασάκι της Άχνας με 40 βαθμούς υπό σκιά. Στην Τώχνη να μας ορμά, η ΤΜΤ με πολυβόλα. Στην Επισκοπή και στην Δεκέλεια να μας συλλαμβάνει η αστυνομία των Βάσεων και να αρπάζει το αρνητικό μέσα από την κάμερα. Όμως, εκατοντάδες ήταν οι Κύπριοι που μας κοίμισαν στα κρεββάτια τους κι εκείνοι κοιμήθηκαν στο πάτωμα. Μαγείρεψαν από το υστέρημά τους και μας έστρωσαν τραπέζι. Χρέος μου είναι να κάνω αναφορά σε δύο αγωνιστές που μας έδωσαν σημαντική στήριξη. Τον Λάζαρο Χριστοφίδη, παλαιό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ της δεκαετίας του ’50 και τον Ανδρέα Κυριάκου (Πέλεντρο)».
Ο Παπαδημητράκης έχει γυρίσει περίπου 80 ταινίες, 40 από τις οποίες στην Κύπρο. Είχε διδάξει σε Σχολές Κινηματογράφου, έχει εργαστεί ως παραγωγός, διευθυντής παραγωγής σε τηλεοπτικές ταινίες. Ίδρυσε Ραδιοφωνικούς Σταθμούς, στους οποίους και εργάστηκε ως διευθυντής και ραδιοφωνικός παραγωγός.
Το 2023, σε συνέντευξη του στο «Π», είχε αναφέρει πως προετοίμαζε ντοκιμαντέρ για την συμμετοχή των Κυπρίων στον Μικρασιατικό Αγώνα, όπως σχεδιάζε τρία ντοκιμαντέρ για την πανίδα και χλωρίδα του νησιού.
Κεντρική φωτογραφία:Ο σκηνοθέτης Λάμπρος Παπαδημητράκης στο οροπέδιο της Ορμήδειας το 1974, με τη διάσημη κινηματογραφική κάμερα «Μπόλεξ» στο χέρι. Από το προσωπικό αρχείο του σκηνοθέτη που παραχωρήθηκε στο «Π», παλαιότερα, για τη συνέντευξη του 2023..
