Σκυλίσια ψυχή
Αύγουστος Κορτώ - Εκδόσεις Πατάκη
Κάθε καινούργιο του βιβλίο είναι πραγματικά μια έκπληξη για τον αναγνώστη... ποτέ και τίποτα δεν σου θυμίζει το προηγούμενο. Διαφορετικές γραφές, εικόνες και σκηνικά στα οποία τοποθετεί τους ήρωές του περίτεχνα, τους δίνει υπόσταση και αυθεντικότητα, έστω και αν πρόκειται για μυθοπλασία, ενώ χειρίζεται τις λέξεις με μαεστρία: "Αυτό που με κάνει να θέλω να συνεχίσω να γράφω τόσο απελπισμένα και αχόρταγα είναι ότι ποτέ δεν είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα", εξομολογείται ο Κορτώ, και συνεχίζει:
"Αν έχω μια ενδιαφέρουσα ιστορία που με ιντριγκάρει, ένα στόρι που θα ήθελα να εξερευνήσω, δεν χρειάζεται να το βασανίσω πολύ, δεν χρειάζεται να κρατήσω σημειώσεις. Πέφτω με τα μούτρα και το γράφω"...
Ο Αύγουστος Κορτώ στο νέο του βιβλίο με τίτλο "Σκυλίσια ψυχή" αφηγείται τη ζωή μιας Εβραιοπούλας η οποία θα ζήσει τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Δεν πρόκειται για άλλο ένα μυθιστόρημα με θέμα τους Εβραίους, ξεκαθαρίζει ο Κορτώ:
"Δεν με αφορούν διόλου τα εκατοντάδες βιβλία που έχουν γραφτεί για το Ολοκαύτωμα - ούτε καν αυτά που έχω διαβάσει κι αγαπώ. Κι επιπλέον, η 'Σκυλίσια ζωή' δεν είναι ένα μυθιστόρημα για το εβραϊκό ζήτημα", και συνεχίζει: "αλλά η αγάπη μου για τα σκυλιά και τους βαθιά πληγωμένους ανθρώπους".
Η Έστερ Κλάιν γεννιέται στο Βερολίνο στις 29 Φεβρουαρίου 1920. Μικροκαμωμένη, εύθραυστη, παράξενη όπως και η Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Μέσα της όμως κρύβει τεράστια αποθέματα δύναμης.
Από νωρίς θα γνωρίσει τη σκληρότητα αλλά και τη στοργή. Η ζωή της διατρέχει τον 20ό αιώνα κάνοντας έναν τέλειο κύκλο: Βερολίνο - Μπούχενβαλντ - Νέα Υόρκη - Βερολίνο.
Πόση αγάπη μπορεί να χωρέσει σε μια καρδιά δοσμένη στο μίσος; Πόση σκληρότητα χρειάζεται για να προφυλάξεις αυτό που λατρεύεις; Και πόσες φορές μπορεί κανείς να επιβιώσει και να συνεχίσει να λέγεται άνθρωπος; Μέχρι που οι άνθρωποι θα ξαναχτυπήσουν, θα απαντήσει στο μίσος και στην προκατάληψη με αγάπη.
Η Έστερ Κλάιν, Εβραιοπούλα στη δίνη του Γ' Ράιχ, θα ζήσει τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης και θα βγει ζωντανή - όμως μπλεγμένη σε μιαν απίστευτη περιπέτεια, με πρωταγωνιστή μια ψυχή αθώα σαν τη δική της και μέσα από τις περιπλανήσεις της θα δοκιμάσει το θαύμα της ζωής στον πάτο της κόλασης. Αυτός που θα τη σώσει δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένας σκύλος. Ένας σκύλος που κρύβει ένα μεγάλο μυστικό. Η Έστερ ξαναστήνει τη ζωή της αφιερώνοντάς την στην προστασία των ζώων. Επιτέλους νιώθει ασφαλής.
Από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, στην Αμερική του ΜακΚάρθι και πίσω στο Βερολίνο του Ψυχρού Πολέμου, όπου θα γίνει μάρτυρας της ανέγερσης του τείχους αλλά και της πτώσης του. Χαράζει τη ζωή της θυμίζοντάς μας τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
[...] Φανταστείτε έναν άνθρωπο με το πρόσωπο κολλημένο στον καθρέφτη.
Τα μάτια του μετά βίας διακρίνουν τη θολή εικόνα που βρίσκεται σε τόσο μικροσκοπική απόσταση - όταν τα ανοιγοκλείνει, οι βλεφαρίδες αγγίζουν το κρύσταλλο.
Η μύτη του, ζουληγμένη κι αυτή, πασχίζει να ρουφήξει τον αέρα που χρειάζεται, και το χνώτο του θολώνει ακόμα περισσότερο τον καθρέφτη. Το μάγουλό του που πιέζεται ανυπόφορα, στην αρχή κρυώνει κι έπειτα μουδιάζει, χάνει τελείως την αίσθηση της αφής. Τα χείλη του ακουμπούν στα χείλη κάποιου στη σκοτεινή πλευρά, κάποιου ξένου. Επιπλέον, ο άνθρωπος αυτός προέρχεται από έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν καθρέφτες, και δεν ξέρει τι να υποθέσει γι' αυτό που του συμβαίνει - μονάχα προσπαθεί να αντέξει όσο μπορεί.
Αυτό λέγεται ζωή.
Έπειτα, ο άνθρωπος κάνει μερικά βήματα προς τα πίσω, απομακρύνεται, και στέκεται στα δύο, τρία μέτρα απ' τον καθρέφτη. Και ξανακοιτάζει. Τώρα τα μάτια του βλέπουν ανεμπόδιστα, τώρα ανασαίνει δίχως να ζορίζεται, δίχως τίποτα να τον πιέζει. Και βλέπει πως ο ξένος που ήταν κολλημένος πάνω του επί αιώνες, θαρρείς, είναι ο εαυτός του, κι ότι ο θολός, σκοτεινός, άπιαστος κόσμος που ίσα-ίσα αντίκριζε είναι τα αντικείμενα τριγύρω του, πράγματα που μπορεί να περιεργαστεί και να αγγίξει. Ώστε έτσι είμαι στην πραγματικότητα, σκέφτεται. Ώστε έτσι είναι ο κόσμος. Πόσο ξεκάθαρα μου φαίνονται όλα τώρα!
Κι αυτό λέγεται Ιστορία. [...]
