Συνέντευξη στο Δημήτρη Κωνσταντόπουλο

Ο πολυοργανίστας Έλληνας μουσικός Δημήτρης Μυστακίδης μίλησε στο «Π» με αφορμή τη συμμετοχή του στο φετινό «Μουσικό Χωριό Φέγγαρος», όπου θα πραγματοποιήσει ένα εργαστήρι με θέμα «Ρεμπέτικο: Τέχνη και τεχνική»

Στην πιάτσα των μουσικών κουβαλάς τον τίτλο του πολυπράγμονα. Έτσι είσαι;

Η αλήθεια είναι ότι ασχολούμαι με πολλά πράγματα. Άλλωστε η δουλειά μας απαιτεί να μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Για παράδειγμα στην ηχογράφηση ενός δίσκου που συνήθως γίνεται πια σε ένα στούντιο στο σπίτι πρέπει να μπορείς να αντεπεξέλθεις σε όλα τα στάδια της παραγωγής του. Ενορχήστρωση, ηχογράφηση, μοντάζ, μίξη και πολλά άλλα.

Τεχνική, μελέτη, μαθήματα ή πάθος και ταλέντο;

Και τα δυο. Απαιτείται συνδυασμός δεξιοτήτων για να προχωρήσεις. Και φυσικά πολλή τύχη.

Τι θα παρουσιάσεις φέτος στην Κύπρο;

Θα δουλέψουμε με τα παιδιά που θα παρακολουθήσουν το εργαστήρι μου πάνω σε μερικές γνώσεις που θεωρώ ότι γλυτώνουν έναν νέο μουσικό από πολύ άσκοπη ταλαιπωρία και τον βοηθούν να περάσει πιο εύκολα από το στάδιο της αναζήτησης και της ταλαιπωρίας σ’ αυτό της ευχαρίστησης και της δημιουργίας. Πάντα βέβαια στον χώρο του ρεμπέτικου.

ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ: «Η Θεσσαλονίκη βοηθούσε πολύ στο να λειτουργούν οι παρέες. Και τα ωραία πράγματα γίνονται από τις παρέες. Σήμερα νομίζω ότι λόγω της τεχνολογίας οι άνθρωποι έχουμε απομονωθεί.»

 Είσαι παιδί της Θεσσαλονίκης. Πώς επηρεάζει η πόλη τους μουσικούς της;

Παλιότερα πάρα πολύ. Η Θεσσαλονίκη βοηθούσε πολύ στο να λειτουργούν οι παρέες. Και τα ωραία πράγματα γίνονται από τις παρέες. Σήμερα νομίζω ότι λόγω της τεχνολογίας οι άνθρωποι έχουμε απομονωθεί. Έχουν αλλάξει πολύ και οι συνθήκες που επιβάλλουν να λειτουργείς σε μεγάλες ταχύτητες οπότε η χαλαρότητα και η διαθεσιμότητα που απαιτεί η παρέα έχουν χαθεί.

Ποιο έργο σου θα έπαιρνες μαζί σου στην έρημο;

Κανένα. Δεν νομίζω ότι θα με βοηθούσε σε κάτι.

Εκτός από το ρεμπέτικο, ποιες άλλες επιρροές κουβαλάς;

Έχω ακούσει και έχω παίξει πολύ διαφορετικά πράγματα. Όλα αυτά έχουν αρχίσει και κατασταλάζουν στο κεφάλι μου και προσπαθώ όσο γίνεται να τα ανασυνθέσω και να δημιουργήσω κάτι απ’ αυτά. Δεν είναι εύκολη διαδικασία όμως. Μπορείς πολύ εύκολα να παρασυρθείς σε αυτή και να προκύψουν εντελώς άχρηστα πράγματα…

Πώς φτιάχνεις έναν δίσκο, και πες μας αν και εσύ θεωρείς πως η δισκογραφία στην Ελλάδα πεθαίνει.

Το μουσικό κομμάτι είναι καθαρά προσωπική διαδικασία. Τα παίζω σχεδόν όλα μόνος μου. Για οτιδήποτε άλλο χρειαστεί, έχω ευτυχώς πολλούς φίλους μουσικούς που βοηθούν να κάνω πραγματικότητα ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι. Το ίδιο συμβαίνει και με το τραγούδι.

Σε ό,τι αφορά τη δισκογραφία τώρα θα πω ότι η δισκογραφία με σκοπό το κέρδος έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Η δισκογραφία όμως που αποτελεί καλλιτεχνική πρόταση όχι.

Επειδή μας αρέσει το καλό λαϊκό τραγούδι, χωρίς να θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση μπορείς να μας πεις πέντε σύγχρονους λαϊκούς που καλό θα ήταν να ακούσουμε;

Αν και είναι πολλοί θα σου πω τους πέντε πρώτους που μου έρχονται τώρα, ζητώντας συγγνώμη από τους υπόλοιπους. Μιχάλης Χανιώτης, Μανώλης Πάππος, Γιάννης Παπαβασιλείου, Νίκος Χρηστίδης, Γιάννης Διονυσίου.

Τι μουσική ακούς στο σπίτι σου ή στο αυτοκίνητο;

Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο. Κάθε φορά μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό. Με τις δυνατότητες που υπάρχουν τώρα, συνήθως στα μεγάλα ταξίδια ακούω τα άπαντα κάθε καλλιτέχνη.

Μίλησέ μας λίγο για τον όρο «λαϊκή κιθάρα». Γιατί η ανάγκη να την ορίσουμε, ας πούμε; Από πού ξεκινά η ιστορία;

Η λαϊκή κιθάρα είναι ένα όργανο που οπτικά μοιάζει με τις υπόλοιπες κιθάρες αλλά στην τεχνική της και στον ρόλο που κατέχει στο συγκεκριμένο ρεπερτόριο της αστικής λαϊκής μουσικής έχει τεράστιες διαφοροποιήσεις. Επειδή αυτά τα στοιχεία δεν ήταν καθόλου γνωστά, ακόμη και στους κύκλους των μουσικών, πόσω μάλλον στους απλούς ακροατές, θέλησα να κάνω ό,τι μπορώ προκειμένου να αποκατασταθεί η αλήθεια. Τώρα βέβαια τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Η λαϊκή κιθάρα έχει βρει τη θέση της και μάλιστα υπάρχει ένα τεράστιο ρεύμα και νέων μουσικών που ασχολούνται μ’ αυτήν αλλά και παθιασμένων ακροατών. Όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε σχεδόν 20 χρόνια πριν, όταν κλήθηκα να διδάξω λαϊκή κιθάρα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών. Εκεί χρειάστηκε να αναλύσω πολύ όλα αυτά που μέχρι τότε έκανα τελείως πρακτικά, χωρίς να γνωρίζω τι κρύβεται από πίσω. Όταν συνειδητοποίησα τι πλούτος κρύβεται από πίσω δεν μπορούσα να το κρατήσω μόνο για μένα!

Οργανοπαίχτες - τραγουδοποιοί στην Ελλάδα σήμερα. Ζουν ή φυτοζωούν; Τι θα μπορούσε να γίνει;

Είναι ελάχιστοι οι μουσικοί που μπορούν να ζουν μόνο από την τέχνη τους. Οι νομοθεσίες έχουν κάνει σχεδόν αδύνατη τη δημιουργία χώρων όπου να μπορεί να παιχτεί ζωντανά μουσική. Έχει περιοριστεί πάρα πολύ λοιπόν ο ζωτικός μας χώρος. Έχουν αλλάξει επίσης πάρα πολύ οι οικονομικές συνθήκες. Όταν ο περισσότερος κόσμος παλεύει να βάλει φαγητό στο τραπέζι πολύ δύσκολα θα καταφέρει να βρει και τα χρήματα αλλά και τη διάθεση για να πάει κάπου και να ακούσει μουσική. Το θεωρεί σχεδόν πολυτέλεια. Πραγματικά δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει γι' αυτό, όμως σίγουρα η μουσική δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Ακόμη και σε πολύ δυσκολότερες περιόδους η δημιουργία δεν σταμάτησε.

+ Το Μουσικό Χωριό Φέγγαρος επιστρέφει για έβδομη συνεχή χρονιά από τις 23 μέχρι και τις 28 Ιουλίου στο χωριό Κάτω Δρυς. Στόχος του είναι να καλλιεργήσει πρακτικές γνώσεις και ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των φιλοξενούμενων καλλιτεχνών, σπουδαστών και συμμετεχόντων με διαφορετικό υπόβαθρο. Σε αυτό το πλαίσιο, κάθε βράδυ το κοινό μπορεί να απολαύσει δωρεάν συναυλίες και ανοιχτά jam sessions στο καφενείο του χωριού, όπου όλοι είναι ελεύθεροι να λάβουν μέρος. Περισσότερες πληροφορίες https://www.fengaros.com/