Δέκα χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Συρία, ο οδηγός προχωρά αργά στο στενό μονοπάτι ανάμεσα σε σειρές από καλαμπόκια ψηλά όσο το λεωφορείο. Δύο ώρες και μερικές λάθος στροφές μετά, φτάνουμε στο αγροτικό χωριό Κασικλί στην κουρδική επαρχία του Μάρντιν, νοτιοανατολικά της Τουρκίας. Μέσα στον καυτό μεσημεριανό ήλιο του Αυγούστου τριάντα πέντε μουσικοί και καλλιτέχνες από Τουρκία, Σερβία, Ιράν, Ιράκ, Ιταλία, Συρία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ και Βραζιλία μαζί με παιδιά της περιοχής κατεβαίνουν από το λεωφορείο και ξεκινούν το στήσιμο έξω από τον μικρό μιναρέ του χωριού για την τρίτη νύχτα της περιοδείας της δεύτερης έκδοσης του The Flying Carpet Festival.

Οι κάτοικοι του χωριού μάς υποδέχονται με χαμόγελα, τσάι και καρπούζι. Οι πλαστικές καρέκλες είναι ήδη στημένες στον χώρο, ο ηχολήπτης Λίνκολν από την Καλιφόρνια μαζί με τον εικαστικό Νίμα από το Ιράν, ξεφορτώνουν το ηχοσύστημα καθώς η Σουχέιλα, μαριονετίστρια από την Τεχεράνη, συναρμολογεί τη "Σεκ-Σεκάρ" ή Ζαχάρω, τη γιγάντια μαριονέτα-μασκότα του φετινού φεστιβάλ. Τα μέλη της ομάδας Circo no Ato, ακροβάτες από το Ρίο, ξεκινούν ζέσταμα περιτριγυρισμένοι από τα παιδιά του χωριού που παρακολουθούν με περιέργεια καθώς ο Ρεζάν, 16 χρονών από το Μάρντιν δίνει ένα αυθόρμητο μάθημα ηλεκτρικής κιθάρας σε μια παρέα κοριτσιών του χωριού.

Με τη δύση του ήλιου: Ανάμεσα στα σπίτια, στα χωράφια, στις σειρές καλαμποκιού, μια παραμυθένια αλλόκοσμη εικόνα που δεν θα φανταζόταν κανείς σε αυτό το μέρος του κόσμου

Το Flying Carpet Festival επιμελείται ο Ιρανό-αμερικανός συνθέτης Σάχμπα Αμινικία μαζί με τη βιντεογράφο Πινάρ Ντεμιράλ από την Τουρκία. Μετά από ένα ανοιχτό κάλεσμα και αντλώντας από ένα μεγάλο δίκτυο φίλων καλλιτεχνών ανά τον κόσμο, κατάφερε να συγκεντρώσει μουσικούς, ακροβάτες, εικαστικούς και περφόρμερ που μοιράζονται την ίδια ιδέα: ότι η μουσική, το τσίρκο και η τέχνη γενικά μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για θετική αλλαγή στις ζωές ευάλωτων παιδιών. Όλοι συμμετέχουν σε εθελοντική βάση και το φεστιβάλ στηρίζεται οικονομικά σε χορηγίες, διαδικτυακό fundraising και ατομικές δωρεές. Σκοπός του είναι να φέρει δωρεάν πολιτιστικές εκδηλώσεις σε τοποθεσίες της Τουρκίας όπου η επαφή με την τέχνη είναι σπάνια έως και ανύπαρκτη σε παιδιά συριακής, ιρακινής, τουρκικής και κουρδικής καταγωγής, που είχαν την εμπειρία του πολέμου και ζουν ακόμα τις συγκρούσεις και την πολιτική αστάθεια, χαρακτηριστική της περιοχής.

Αποτελεί μέρος των δραστηριοτήτων του ΜΚΟ Sirkhane Social Circus School, ένα μια "κοινωνική σχολή τσίρκου" που ίδρυσε η Πινάρ το 2012. Σε ένα ιστορικό κτήριο στην παλιά πόλη του Μάρντιν, παιδιά από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες παρακολουθούν μαθήματα ακροβατικών, ζογκλέρ, μονόκυκλου, κλόουν και άλλων παραστατικών τεχνών κατά τη διάρκεια του χρόνου. Η Φάτμα ξεκίνησε μαθήματα τσίρκου πριν από πέντε χρόνια και τώρα, στα δεκαέξι της, διδάσκει τα μικρότερα παιδιά. Το Sirkhane προσφέρει στα παιδιά ένα δεύτερο σπίτι, μια ευκαιρία να ξεφύγουν από τη δύσκολη καθημερινότητά τους, να εκτονώσουν την ενέργειά τους, να εκφραστούν δημιουργικά και να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες όπως η ομαδικότητα και η επικοινωνία. Είναι επίσης το σημείο καθημερινής συνάντησης για την ομάδα του φεστιβάλ. Στα μικρά δωμάτια με θέα την πεδιάδα της Συρίας οι μουσικοί κάνουν τις πρόβες για τη βραδινή παράσταση ενώ στο ισόγειο ετοιμάζεται το ομαδικό πρόγευμα, μεσημεριανό και δείπνο.

Όταν ο Σάχμπα επισκέφθηκε το Sirkhane καθ' οδόν προς ένα οικογενειακό ταξίδι στη Σμύρνη για το Νορούζ, βλέποντας το ενδιαφέρον των παιδιών για τη μουσική αποφάσισε να δημιουργήσει το Muzikhane το 2018, ένα κοινωνικό σχολείο μουσικής προσφέροντας μαθήματα για διάφορα μουσικά όργανα και τραγούδι. Για όσα παιδιά δεν μπορούν να έρθουν στο Μάρντιν, το μικρό ροζ βανάκι με την ομάδα του Muzikhane Galaxi, ακόμα μια παράλληλη δραστηριότητα του Sirkhane, ταξιδεύει σε αυτά.

Το πρώτο φεστιβάλ Flying Carpet πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2018 με συναυλίες στην πόλη του Μάρντιν. Το φετινό φεστιβάλ ξεκίνησε τον Ιούνιο και φιλοξένησε πάνω από 100 εργαστήρια μουσικής και τεχνών τσίρκου στην περιφέρεια του Μάρντιν, κλείνοντας την προτελευταία εβδομάδα του Αυγούστου με μια σειρά από επτά εκδηλώσεις σε διαφορετικές τοποθεσίες. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες είναι η χορωδία νέων της Νουσάιμπιν που, υπό την καθοδήγηση του κλασικού τραγουδιστή Κόλιν Έντουαρντ από τη Νέα Υόρκη, ετοίμασε παραδοσιακά τουρκικά και κουρδικά τραγούδια που παρουσίασε στην εναρκτήρια παράσταση στο μουσείο του Μάρντιν και η Χελίν, έξι χρονών, που θα συνοδεύσει στο πιάνο τον Σάχμπα στην αυριανή εκδήλωση στο προάστιο του Ιστασιόν. Απόψε η Φατμά, ο Μαχμούντ, ο Μουσταφά, ο Φεχέτ, ο Μουχάμμαντ, ο Αμπντουλραχίμ και ο Ζιγιάντ θα παρουσιάσουν ακροβατικά που δούλεψαν με τους φιλοξενούμενους ακροβάτες Μάριο, Ραφαέλ και Ιπό.



[gallery type="slideshow" link="none" size="full" ids="85950,85951,85952,85953,85954,85955,85956,85957,85958,85959,85960,85961,85962,85963,85964,85965,85966,85967,85968,85969,85970,85971,85972,85973"]



Η ζέστη άρχισε να πέφτει, η Σεκ-Σεκάρ πήρε τη θέση της, η Φάτμα και οι φίλοι της ανέβηκαν στα ξυλοπόδαρα έτοιμοι για την καθιερωμένη παρέλαση. Με τη δύση του ήλιου, μουσικοί, μαριονέτες, ακροβάτες και χωριανοί ξεκινούν να περπατούν στους δρόμους του Κασικλί με μουσική και τραγούδι. Ανάμεσα στα σπίτια, στα χωράφια, στις σειρές καλαμποκιού, μια παραμυθένια αλλόκοσμη εικόνα που δεν θα φανταζόταν κανείς σε αυτό το μέρος του κόσμου.

Επιστρέφοντας στον χώρο της εκδήλωσης τα παιδιά μαζεύονται γύρω από την Ντάμλα, περφόρμερ από την Κωνσταντινούπολη που ξεκινά να διηγείται την ιστορία για τα παιδιά που ανέβηκαν στο μαγικό ιπτάμενο χαλί ψάχνοντας έναν κόσμο "όπου τα παιδιά παραμένουν παιδιά, το παιχνίδι δεν τελειώνει ποτέ, τα πουλιά πετούν στον ουρανό και οι ιστορίες κρατούν για όλη τη νύχτα". Το χαλί τους ταξιδεύει πάνω από κοιλάδες, ποταμούς και βουνά, σε ήλιο αλλά και καταιγίδες, μια ιστορία για ένα ταξίδι αυτογνωσίας βασισμένη στο Περσικό σουφιστικό ποίημα "The Conference of the Birds" που έγραψε ο Αττάρ εννέα αιώνες πριν. Κάθε ενότητα στην ιστορία ακολουθείται από μια περφόρμανς. Τα μικρότερα παιδιά παρακολουθούν τα μαγικά τρικ του ταχυδακτυλουργού Τζέιμι με το στόμα ανοιχτό καθώς οι μεγάλοι απολαμβάνουν τη χαρά τους καταγράφοντας την κάθε στιγμή στα κινητά τηλέφωνα. Πίσω ετοιμάζονται ο Ντέιβιντ, η Κάσια και ο Σαμίρ που βρέθηκαν να παίζουν μαζί για πρώτη φορά φέρνοντας ο καθένας τις δικές του μουσικές επιρροές με την κιθάρα, το μπόντζο και το σαντούρι σε παραδοσιακά και φολκ τραγούδια από την Αμερική και τη Μαύρη Θάλασσα. Η ώρα πήγε 8.30 μ.μ. και στο πρόγραμμα γράφει διάλειμμα για βραδινή προσευχή, αλλά ο ενθουσιασμός είναι πολύ μεγάλος για διακοπή. Μια μητέρα λέει στην Έλενα, Ασσύρια πιανίστρια από τη Ρωσία, ότι η κόρη της ανυπομονούσε τόσο πολύ για απόψε που ξύπνησε από τις πέντε το πρωί.

Η προβολή στον τοίχο αλλάζει από ορεινό τοπίο σε χρωματιστά αστέρια που κινούνται σχεδόν σε αρμονία με τη χορογραφία των ακροβατών και τη μουσική των επτά κοριτσιών από το Ιράν. Άλματα, ανυψώσεις και στροφές, μάτια και κεφάλια γυρίζουν με έκπληξη προς τον ουρανό όταν οι ακροβάτες από τη Βραζιλία σχηματίζουν δύο ανθρώπινες κολόνες. Η νύχτα φτάνει στο τέλος της με παραδοσιακά κουρδικά τραγούδια από τον Γιουσούφ, παραδοσιακό Κούρδο τραγουδιστή της περιοχής, μαθητές του Muzikhane και τον Σάχμπα. Μουσικοί, εθελοντές, γυναίκες, άντρες και παιδιά σπρώχνουν ο ένας τον άλλο στην πίστα χορεύοντας σε κύκλο το παραδοσιακό "Χαλάι".

Μετά το τελευταίο τραγούδι και τους αποχαιρετισμούς, η ομάδα επιστρέφει στη βάση της για ένα μεταμεσονύκτιο δείπνο με πουργούρι, κοτόπουλο και γκουρμέ ιρανική σαλάτα που ετοίμασαν οι μαγίρισσες σε συνεργασία με τον Κέιβαν, φιλοξενούμενο, αυτοδίδακτο σεφ από το Σαν Φρανσίσκο. Το ιπτάμενο χαλί ταξίδεψε τις επόμενες τέσσερις νύχτες στο Ιστασιόν, τον αρχαιολογικό χώρο Ντάρα και το χωριό Ντέρικ, κλείνοντας με μια συναυλία στη συνοριακή πόλη Νουσάιμπιν.

Στο λεωφορείο της επιστροφής ο Ντέιβιντ συλλογίζεται την εμπειρία της νύχτας. "Βρίσκω τον εαυτό μου να βιώνει πολλά αυθόρμητα συναισθήματα βαθιάς χαράς όταν είμαι γύρω από όλα τα παιδιά και τους καλλιτέχνες. Θυμήθηκα πόσο μικρός είναι πραγματικά ο κόσμος. Είναι εκπληκτικό το πώς άνθρωποι από διαφορετικά μέρη του κόσμου μπορούν να μοιραστούν την ίδια στάση και συναισθήματα. Άνθρωποι που δεν συναντηθήκαμε ποτέ γίναμε φίλοι σε μια στιγμή επειδή είμαστε όλοι εκεί για τον ίδιο σκοπό. Ο κόσμος θα μπορούσε να ήταν έτσι."





+ To φεστιβάλ Flying Carpet Festival πραγματοποιήθηκε στις 18 με 24 Αυγούστου 2019. Συμμετείχαν οι καλλιτέχνες Aleksandra Vrebalov (Σερβία/ΗΠΑ), Luciano Chessa (Ιταλία), David Rimelis (ΗΠΑ), Soheila Bajelan (Ιράν), Nima Dehghani (Ιράν/ΗΠΑ), Sanam Orli (Ιράν), Ben Opie (Αυστραλία), Elena Akopova (Ρωσία/ΗΠΑ), Karam Al-Zouhir (Συρία/Γαλλία), Hatiye Garip (Τουρκία), Jamie Belfour-Paul (ΗΒ), Collin Edouard (ΗΠΑ), Damla Özçelik (Τουρκία), Joana Feijó (Πορτογαλία), Bengü Kovar (Τουρκία), Samir Timajchi (Ιράν), Kasia Kugay (ΗΠΑ), Circo no Ato (Βραζιλία), Yekta Ziaei (Ιράν), Farhood Yazdani (Ιράν), Mobin Homayooni (Ιράν), Asli Kusakcioglu (Τουρκία), Vadi Tebyanian (Ιράν), Sanaz Es-haghi (Ιράν), Lincoln Andrews (ΗΠΑ), Rojan Sanaei (ιράν), Mohanna Moslemi (Ιράν), Banafsheh Movafaghi (Ιράν), Ozgur Mert (Τουρκία), Saif Muneer Mahmoud (Ιράκ), Koray Sezer (Τουρκία), και οι ντόπιοι καλλιτέχνες, Abdurahman Dengbej Ciziri,  Yusuf Oğuz, Welat Danish, Mucahit Pöyraz, and Dogan Geçmez.

Κείμενο Ελένη Παπαδοπούλου / Φωτογραφίες Ελένη Παπαδοπούλου , Πινάρ Ντεμιράλ