Η Αθηνά Κάσιου, 14 χρόνια μετά, επιστρέφει στο περιβόλι με ένα έργο και πάλι του Σαίξπηρ, συνθέτοντας μια παράσταση η οποία δεν «λυγίζει» στο μειωμένο timespan του σύγχρονου θεατή και την ίδια ώρα τον ταξιδεύει σε ένα κλασικό έργο που παρουσιάζεται μέσα από εμβόλιμες μικρές συναυλίες που πλέκονται με τους χαρακτήρες και το κείμενο.
Η σκηνοθέτιδα του έργου, Αθηνά Κάσιου, μιλά με το «Π» και μοιράζεται στοιχεία για το «ομαδικό αποτέλεσμα», όπως η ίδια το αποκαλεί, το οποίο παρασύρει τον θεατή να βιώσει μια τρικυμία που θέτει τα πάντα εν κινήσει, αναιρεί τους κοινωνικούς κανόνες και θολώνει τα όρια των ταυτοτήτων, καθώς τον τοποθετεί σε μια διαδικασία εξερεύνησης του βιώματος σε έναν χώρο που δεν έχει κατ' ανάγκη μια στημένη σκηνή. Το έργο παρουσιάζεται σήμερα, Κυριακή 1η Ιουνίου 2025, η ώρα 20.00, στο Περιβόλι, στην οδό Κρόνου 42, στον Στρόβολο.
Γιατί επέλεξες να ανεβάσεις τώρα αυτό το έργο του Σαίξπηρ;
Είναι ένα έργο το οποίο με συγκινεί και ως ένα έργο assemble, όπου όλοι οι χαρακτήρες είναι σημαντικοί, μου αποπνέει μια ανθρωπιά. Οι χαρακτήρες του Σαίξπηρ, για μένα, είναι πάρα πολύ ανθρώπινοι· διανύουν απίστευτες διαδρομές, φθάνουν στα άκρα, τόσο που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να δακρύσεις. Το βρήκα ωραία πρόκληση και περίμενα, βέβαια, να βρεθεί η σωστή ομάδα για να ανέβει το έργο.
Αυτό το λέω, διότι μπορεί να ονειρεύεσαι να ανεβάσεις ένα έργο αλλά χωρίς τους κατάλληλους ανθρώπους, αυτό μπορεί να μην είναι εφικτό. Χρειάζεται να έχεις ανθρώπους δίπλα σου που θα σε βοηθήσουν, διότι πίσω από κάθε παράσταση δεν βρίσκεται μόνο ο σκηνοθέτης, υπάρχει ολόκληρη ομάδα. Οι συγκυρίες, λοιπόν, ήταν τέτοιες που βρέθηκαν τα άτομα και δημιουργήθηκε μια ομάδα που έδεσε και τα έργα του Σαίξπηρ πάντα βρίσκουν τόπο και θέση σε όποια εποχή ή κατάσταση βιώνει η κοινωνία.
Τι είναι αυτό που έψαχνες για τη σύνθεση της ομάδας της παραγωγής;
Με τους περισσότερους ηθοποιούς, έχουμε δουλέψει ξανά και έχει δημιουργηθεί μια σχέση πολλών χρόνων. Και αυτό θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό, διότι αναπτύσσεται μια γλώσσα επικοινωνίας, μαθαίνει ο ένας τον άλλον, σπρώχνει ο ένας τον άλλον. Χρειάζεται να υπάρχει αυτή η ανταλλαγή, πέραν του πρότζεκτ και της παραγωγής. Σε αυτή την ομάδα, υπάρχουν άτομα που με ενδιαφέρει η οπτική τους, η σκέψη και η έρευνά τους. Για παράδειγμα, οι Θανάσης Γεωργίου, Γιάννης Καραούλης, Κώστας Σιλβέστρος είναι επίσης σκηνοθέτες, ενώ δεν είναι τυχαίο, επίσης, που όλοι οι ηθοποιοί δεν συμμετέχουν απλώς για να εξυπηρετήσουν τον ρόλο τους.
Επιπλέον, με τη Λύδια Μανδρίδου δουλεύουμε μαζί εδώ και 14 χρόνια, ενώ την Della και την Alex τις γνώρισα πριν δύο χρόνια μέσω του Μουσικού Χωριού Φέγγαρος. Είναι και οι δύο τους πολύ δοτικές, με ωριμότητα και έτοιμες να δώσουν όσα χρειάζονται για την παράσταση. Ο Βασίλης Πετεινάρης είναι ένας έμπειρος φωτιστής, η Στέφανη, η Σωσσάνα, ο Φώτης και όλοι τους, είναι μια ομάδα που υπάρχει τριβή.
Γι' αυτό, πιστεύω σε αυτή την ανάγκη του assemble. Στην ύπαρξη ενός θιάσου που δουλεύει ξανά και ξανά -μαζί- μέσα από λάθη, πειραματισμό αλλά και μέσα από το περιθώριο μιας ασφάλειας που του δίδεται για να ανοιχτεί και να δημιουργεί «χωρίς θώρακα» όπως αναφέρει και ο χαρακτήρας της Ολίβιας στο έργο. Να ρεζιλευτείς και να εκτεθείς, δηλαδή. Πιστεύω ότι πραγματικά σπρώξαμε ο ένας τον άλλον σε αυτή τη διαδικασία. Γιατί κανείς δεν ξέρει απόλυτα το τελικό αποτέλεσμα. Έχεις ενώπιόν σου το κείμενο του έργου και στη συνέχεια χτίζετε με την ομάδα, τον χώρο και τις συνθήκες που υπάρχουν τη δεδομένη στιγμή. Νιώθω πολύ τυχερή που όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι μέρος της ομάδας που φτιάξαμε τη συγκεκριμένη παράσταση.
Αναφέρθηκες στο Μουσικό Χωριό Φέγγαρος. Θεωρείς ότι ήταν ένα έναυσμα για να συμπεριλάβεις ζωντανή μουσική και να γίνουν οι δύο μουσικοί μέρος της παράστασης;
Εννοείται. Το Μουσικό Χωριό Φέγγαρος της Louvana Records και αυτό που κάνει ο Ανδρέας Τραχωνίτης είναι πάρα πολύ σημαντικό. Μέσα σε μια εβδομάδα, δημιουργείται μια κοινότητα στην οποία αντικρίζεις έμπειρους μουσικούς αλλά και ανθρώπους με ανοιχτούς ορίζοντες, που ίσως ακόμη είναι σε νεαρότερη ηλικία και ψάχνονται. Εκεί έχεις την ευκαιρία να συνομιλήσεις, να συνεργαστείς και να μοιραστείς τις οπτικές σου με αρκετούς ανθρώπους. Είναι μία πλατφόρμα ζύμωσης, ανταλλαγής και συνεύρεσης ατόμων που νοιάζονται για την τέχνη. Αυτό το βίωσα και ως συμμετέχουσα αλλά και ως μία από τις εκπαιδεύτριες, με το εργαστήρι «Μέσα από το κείμενο» το οποίο θα πραγματοποιηθεί και φέτος, στις 17-22 Ιουλίου 2025. Είναι ένας χώρος όπου μπορείς να επικοινωνήσεις με ανθρώπους από διαφορετικά πεδία και στη συνέχεια ίσως δημιουργήσετε ένα πρότζεκτ από κοινού. Βρίσκεις ερεθίσματα, νέους συνεργάτες, και την ίδια ώρα σμίγονται οι γενιές.
Μικρές συναυλίες ή performances παρουσιάζονται ως ένα κομμάτι του ρόλου του γελωτοποιού, που όμως, ενισχύουν τη δυναμική της παράστασης. Ήταν κάτι που είχες στο μυαλό σου από την αρχή ή εξελίχθηκε στη συνέχεια;
Το συγκεκριμένο έργο του Σαίξπηρ έχει έντονη μουσική παρουσία. Από την αρχή, μάλιστα, αρχίζει με τη μουσική. Χαρακτηριστική, για παράδειγμα, είναι η φράση του Ορσίνο ο οποίος λέει: «Αν είναι η μουσική τροφή του έρωτα, δώστε μου άφθονη». Άρα, από την αρχή θέλαμε αυτό το στοιχείο της ζωντανής μουσικής αλλά και της δημιουργίας αυτού του ηχοτοπίου που δίνει έναν χαρακτήρα στο κοινό. Να δημιουργήσουμε την αίσθηση ότι ο θεατής βρίσκεται σε φεστιβάλ ή συναυλία η οποία να υποστηρίζεται, βέβαια, από τη δραματουργία του έργου. Να μην υπήρχε δηλαδή ως μια πρόσθετη ιδέα αλλά να λαμβάνει χώρα μέσα από το κείμενο. Έτσι, μέσα από τον χαρακτήρα του Φέστε, του γελωτοποιού της Ολίβια, συνδυάσαμε την υποκριτική με τη μουσική ερμηνεία και σύνθεση. Η Μυρτώ Κουγιάλη πήρε τον υποκριτικό ρόλο και τις λέξεις του Φέστε και την τραγουδοποιία του, οι δύο μουσικοί, η Della και η Αlex. Αυτά τα τρία άτομα, λοιπόν, συνέθεσαν έτσι έναν χαρακτήρα.
Σαίξπηρ ξανά στο περιβόλι. Γιατί;
Το συγκεκριμένο έργο, νομίζω ήθελε έναν πιο μεγάλο χώρο, σε μέγεθος, καθώς, νιώθω ότι το κείμενο του Σαίξπηρ «αναπνέει» όταν βρίσκεται κοντά στη φύση και παίρνει μια άλλη διάσταση. Επομένως, ήταν μια συνειδητή απόφαση. Συνάμα, όμως, ίσως συνέβη και ενστικτωδώς, διότι ερχόμαστε κάθε φορά σε έναν εξωτερικό χώρο ο οποίος μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε επαφή με τον ουρανό, το χώμα και όλα αυτά τα στοιχεία της φύσης. Είναι όμορφο, επίσης, να αλλάζουν λίγο τα θεατρικά δεδομένα, να ξεφεύγουμε από τη σκηνή. Στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» (2011), ήταν πιο κυριολεκτική η λειτουργία του περιβολιού, τώρα έχει μια πιο αφηρημένη έννοια. Κι όπως λέει ο Θανάσης: «Αυτό το έργο είναι ένα ποίημα τρέλας».
Έχει όμως και στοιχεία περιπατητικού θεάτρου. Ο θεατής, την ώρα της παράστασης, μετακινείται και εξερευνά το περιβόλι, μαζί με τους χαρακτήρες…
Ναι διότι έχω την εντύπωση πως ο χώρος επιδρά στην εμπειρία του κοινού. Ακόμη, η σχέση του κοινού με τους ηθοποιούς, θεωρώ ότι αλλάζει την προσέγγισή τους προς την ιστορία, ενώ μπορεί ακόμη και να επηρεάσει τον τρόπο που αισθάνεσαι όσα μεταφέρει το έργο και γενικότερα η παράσταση. Με τη Λύδια και με τους ηθοποιούς πήγαμε από πολύ νωρίς στο περιβόλι και αυτό έγινε για να εξερευνήσουμε τις δυνατότητές του. Δοκιμάσαμε ιδέες, άλλαξαν οι τοποθεσίες των σκηνών, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή ρίχναμε ιδέες και διαμορφώναμε το περιβάλλον που χτιζόταν η παράσταση. Θέλαμε να βρούμε τον τρόπο να αποδοθεί το ζουμί της κάθε σκηνής. Π.χ. Η σκηνή όπου ο Μαλβόλιο διαβάζει το γράμμα σε έναν μικρότερο χώρο, περικυκλωμένος από δέντρα, δίνει άλλη υπόσταση και αυτό συμβαίνει και στη συνέχεια, στη σκηνή όπου παρουσιάζεται με τις κίτρινες κάλτσες σε εκείνο τον τεράστιο άδειο χώρο. Δημιουργείται ίσως μια φαινομενικά αταξία, ωστόσο αυτό συμβαίνει με σεβασμό και απαλό χάδι προς τον θεατή που έρχεται να παρακολουθήσει την παράσταση. Δεν γίνεται, απλώς, για να τον σηκώσεις από την καρέκλα και να τον γυροφέρνεις μέσα στο περβόλι. Η εμπειρία του είναι σημαντική και οι σκηνές επιλέχθηκαν με στόχο να αναδειχθεί η δυναμική τους.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος
Σκηνοθεσία: Αθηνά Κάσιου
Σκηνικά και κοστούμια: Λύδια Μανδρίδου
Σχεδιασμός φωτισμού: Βασίλης Πετεινάρης
Μουσική και σχεδιασμός ήχου: Della & Αlex
Κίνηση: Φώτης Νικολάου
Βοηθός σκηνοθέτης και παραγωγής: Στέφανη Μουρούζη
Βοηθός σκηνής: Σωσσάνα Τομάζου
Φωτογραφία: Δημήτρης Λούτσιος
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Θανάσης Γεωργίου, Γιάννης Καραούλης, Αντρέας Κέντης, Μυρτώ Κουγιάλη, Ανδρέας Κούτσουμπας, Χριστίνα Παπαδοπούλου, Ιωάννα Παπαμιχαλόπουλου, Αλέξανδρος Παρίσης, Κώστας Σιλβέστρος, Λένια Σορόκου, Νιόβη Χαραλάμπους.
[Προπώληση εισιτηρίων στο more.com και για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνείτε στα 99461186 & 99574678].
