Γράφει η Μερόπη Μωυσέως, 10.7.2011

Έξι άνθρωποι, τρεις Ε/Κύπριοι και τρεις Τ/Κύπριοι, περνούν μία βδομάδα στο ίδιο σπίτι, συζητώντας και ταξιδεύοντας στην Κύπρο - ελεύθερη και κατεχόμενη. Πρόθεση της σκηνοθέτιδας, Δανάης Στυλιανού, ήταν η συμμετοχή ατόμων που δεν έχουν σχέση με τα δίκτυα επαναπροσέγγισης αλλά που είναι μάλλον ουδέτερα και πολιτικά αποστασιοποιημένα. Πρόθεσή της ήταν επίσης να διαφανεί αν σε προσωπικό -τουλάχιστον- επίπεδο, μπορούν οι άνθρωποι από τις δύο κοινότητες να συνυπάρξουν. Εάν το ντοκιμαντέρ είναι καλό κινηματογραφικά, είναι δευτερεύον μπροστά στο θέμα του. Όσοι το έχουν δει, άλλωστε, εκεί εστιάζουν. Λοιπόν, μπορούμε να μοιραστούμε το νησί; Το ντοκιμαντέρ λέει ναι. Και με αυτή την απάντηση, εν έτει 2011, κάνει να νιώθουν λίγο ηλίθιοι όσοι το ήξεραν ήδη από πολύ νωρίτερα. Με αυτό το απαίσιο συναίσθημα εγκατέλειψα την αίθουσα αμέσως μετά το πέρας της προβολής.