Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Ο κύριος Αδάμος είχε βγει από το ξυλουργείο του και καθόταν στο σκαλί της εισόδου, κοιτώντας τον τοίχο που έκλεινε την άλλη πλευρά του στενού του δρόμου.

 

Ήταν αργά το απόγευμα προς βράδυ, η ώρα που εκεί που νομίζεις πως η ζέστη της ημέρας έχει φύγει, η υγρασία έρχεται δριμύτερη και κάθε φορά που αγγίζεις το δέρμα σου νομίζεις σχεδόν πως έχει λιώσει. Λύεις τζαι στάσσεις καθώς νιώθεις πως δεν έχει μείνει κάτι μέσα σου να δώσεις μετά την τελευταία εβδομάδα των διαδηλώσεων, των συζητήσεων, της έντασης, της αμφιβολίας για το ρόλο και τη δύναμη του καθενός. Ένα γλυπτό από πάγο που έχει λιώσει από μέσα και πλέον μένει το κέλυφος.

 

Πιάσαμε κουβέντα για αυτό για το οποίο μιλούν οι πάντες. Για τις ευθύνες, για τις διαδηλώσεις, για το ότι οι κομματικές συζητήσεις του καφενέ γίνονται όλο και περισσότερο πραγματικές πολιτικές συζητήσεις. Τα φώτα των καταστημάτων κλειστά, ο κόσμος να κινείται από έκτακτη ανάγκη σε έκτακτη ανάγκη.

 

«Ούλλοι έν’ σε υπερένταση», είπε. «Ούλλοι έχουν νεύρα, ’που το πρωί ώς την νύχτα».

 

Ε, ναι. Συνήθως την αντέχουμε τη ζέστη γιατί συμπίπτει με την εποχή που μπορούμε λίγο πολύ να σβήσουμε τον εγκέφαλό μας, να βυθιστούμε στο καλοκαίρι και να τα αφήσουμε όλα για μετά. Όμως είχαμε την ατυχία όταν το «μετά» τελικά ήρθε, να έρθει αυτή ακριβώς την εποχή.

 

Από τον σβηστό εγκέφαλο, ξαφνικά ανεβήκαμε στροφές και διαχειριζόμαστε πράγματα που δεν είχαμε συζητήσει ποτέ ξανά. Η μηχανή, όπως ήταν φυσικό, υπερθερμάνθηκε.

 

Ελπίζω ο θυμός να συνεχιστεί, η αμφισβήτηση να συνεχιστεί, οι κουβέντες μας να συνεχιστούν, όμως ελπίζω η πλατεία Ελευθερίας και η «πλατεία Προεδρικού» να ξανακινηθούν προς το ουσιαστικό, το καινούργιο που υποσχέθηκαν εκείνες τις πρώτες, φωτεινές μέρες.

 

Πέρκι βρέξει. Πέρκι σπάσει ο καύσωνας για ένα, δύο απογεύματα. Να καθαρίσει το μυαλό από τα πάθη που προσπαθεί να μας ξυπνήσει το σύστημα, να καθαρίσει ο ουρανός από τη σφιχτή υγρασία, να καθαρίσουν οι δρόμοι από σημαίες και λάβαρα και να δούμε το πρόβλημά μας ξανά φρεσκοπλυμμένο και ευδιάκριτο.

Δημοσιεύθηκε στις 24 Ιουλίου 2011 στο «Π»