Καθόλου ευχάριστη ήταν η ταινία Wasted Youth, αντίθετα με όσα δήλωσε στη συνέντευξή του στο «Π» ο σκηνοθέτης της, Αργύρης Παπαδημητρόπουλος.

Ναι, είχε στοιχεία που σε έκαναν να γελάσεις, τα έκοβαν όμως απότομα οι σκηνοθέτες με τα πλάνα μιας ζωής που σπαταλιέται στην αποπνικτική Αθήνα. Η ταινία Wasted Youth είναι ρεαλιστική, καθόλου επιτηδευμένη, χωρίς προσποίηση. Είναι ό,τι είναι σήμερα και ό,τι ήταν πάντα η ζωή μας. Μια δέσμη από στιγμές. Που καταλήγουν πάντα σε ένα τέλος που πότε είναι άδικο, πότε στον καιρό του, πότε ανακουφιστικό, πότε τραγικό.

Αν χρειάζεται στομάχι για να τη δεις, χρειάζεται και μια μπύρα στο τέλος της για να την συζητήσεις. Σε εκείνο πάντως που είχε δίκαιο ο σκηνοθέτης στη συνέντευξή του [δείτε την στο ΘΕΜΑΤΑ/ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ του site] είναι στο στόχο του: «Ο κόσμος να ανοιχτεί και να μιλήσει, να εκφραστεί, να δει τις διαφορετικές πλευρές, να δεχτεί τους άλλους, να δεχτεί τους νέους, να αγαπήσει τους νέους». Αποδοχή και αγάπη.