Γράφει ο Γιώργος Κακούρης
Άμα οι Λευκωσιάτες αρκέψουν τζαι μιλούν για την πόλη τους, πιάννει τους μια μεμψιμοιρία τζαι μια αρνητικότητα, ειδικά για την παλιά πόλη, που πολλά εύκολα υιοθετά τα "έτοιμα-σε-σκόνη-προσθέστε-νερό-και-ανακατέψτε" επιχειρήματα ρατσιστών, επιχειρηματιών τζαι άλλων τζαι αναπαράγει τα χωρίς να ξέρει ουσιαστικά τι κάμνει τζαι τι αποτέλεσμα μπορεί να έσει η στάση τους στον τρόπο σκέψης της κοινής γνώμης τζαι του ανυποψίαστου καταναλωτή των ΜΜΕ.
Όπως είχα εκνευριστεί άμα ο Τσουρούλλης είσε περιγράψει στο περιβόητο πλέον μπλογκ του μιαν παλιά Λευκωσία εκτός της πραγματικότητας που ζούμε όσοι μεινίσκουμε, δουλεύκουμε, φκαίννουμε, πίννουμε, δραστηριοποιούμαστε δαμαί, κάπως έτσι τα πήρα θκιαβάζοντας τα σχόλια σε ανάρτηση κάποιου φίλου στο ίντερνετ.
Γράφτηκαν ούλλες οι γνωστές αβίαστες γενικεύσεις που τροφοδοτούν τα δελτία του ΑΝΤ1 και τα δελτία τύπου του ΕΛΑΜ: "γκέτο", "γεμάτο μετανάστες", "εγκατάλειψη, βρομιά, κίνδυνος"... από ανθρώπους που σίγουρα έχουν φκει έξω τουλάχιστον μία φορά σε τούτες τες γειτονιές.
Άρα ποια εν η διαφορά; Γιατί άμα ακούω τις τερατολογίες για την παλιά Λευκωσία νιώθω πως ακούω ρεπορτάζ 'που παράλληλο σύμπαν;
Ένα άλλο προκάτ επιχείρημα στην πλασματική συζήτηση για την "υποβάθμιση" του κέντρου επικαλείται ούλλα τα ταξίθκια που έσει κάμει ο ομιλών στην αλλοδαπή όπου τα ιστορικά κέντρα εν' καλοφροντισμένα, υπέροχα, καλοφωτισμένα τζαι ακίνδυνα.
Όμως έχω τζαι εγώ ταξιδέψει τζαι ζήσει σε κανονικές μεγαλουπόλεις, όι πόλεις σε μετάβαση όπως η Λευκωσία, όπου υπάρχουν πραγματικά υποβαθμισμένες γειτονιές - τζαι ακόμα τζαι στην Τσάινα Τάουν τζαι το Μπρονξ που επικαλούνται πολλοί δεν νιώθεις συνεχώς σε κίνδυνο. Πόσο μάλλον στην Λευκωσία.
Μήπως παράλληλα η διαφορά εν' τζαι μια διαφορά οπτικής; Ίσως κάποιοι περιμένουν να δουν πολλά, τζαι άμεσα και για αυτό τα όσα γίνονται στην καλλιτεχνική ζωή της πόλης, στη συνύπαρξη εμπορίου τζαι κατοικιών, "ντόπιων" τζαι "ξένων", όση δυναμική τζαι αν έχουν, φαντάζουν λλία. Με άλλα λόγια, θέλουμε να έχουμε το κέντρο της Πράγας ετοιμοπαράδοτο, του κουθκιού, να το καμαρώνουμε τζαι να σαιρούμαστε, αλλά δεν καταλάβαμε πως η παλιά πόλη έννεν προϊόν το οποίο απαιτούμε, αλλά προκύπτει τζαι με τις δικές μας επιλογές.
Γι' αυτό θα ήθελα να παρακαλέσω να μεν ακυρώννεται έτσι αβίαστα η δημιουργική ζωή τζαι δημιουργικά ετερόκλητη πελλάρα της γειτονιάς μας. Αν βλέπουν γκέτο, ίσως τζαι να το φέρνουν μαζί τους.
