Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Πολλές φορές βρίσκω τον εαυτό μου να κάνω και να ξανακάνω μια συζήτηση που δεν αφορά μόνο όσους από εμάς μπήκαν στην παλιοδουλειά της δημοσιογραφίας, αλλά, νομίζω, και το κοινό που διαβάζει, προσπερνά, επεξεργάζεται στο μυαλό του ή αγνοεί αυτά που γράφουμε, επιμελούμαστε και κάποτε... παραθέτουμε.

Στην ουσία πρόκειται για δύο συζητήσεις. Ερώτημα πρώτο: πού βρίσκονται τα free press στην Κύπρο; Εκτός από την τιμή, είναι free από οτιδήποτε άλλο; Free σε πρώτο επίπεδο από την ανάγκη των διαφημιστών, το πολιτικό πατρονάρισμα, τις θέσεις και τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη; Και σε δεύτερο επίπεδο, free από τους παλιούς τρόπους σκέψης, από τις παρωχημένες πρακτικές και από το ένστικτο της αντιγραφής;

Ερώτημα δεύτερο: θα μπορούσε ένας πιθανός τρόπος με τον οποίο ένα free press ή μια οποιαδήποτε άλλη έκδοση να γίνει πραγματικά ανατρεπτική, να ήταν το να απευθύνεται και να αφορά ένα κοινό σε όλη τη χώρα, βόρια και νότια, "ελεύθερη" και κατεχόμενη; Να αποτελέσει κοινό νοητικό χώρο συνάντησης και αντιπαράθεσης που να φέρνει σε επαφή τους δύο ξεχωριστούς διαλόγους των δύο πλευρών;

Η ανάγκη για μια πιο αδέσμευτη φωνή έξω από τα κλασικά πρότυπα των εκδόσεων και η ανάγκη για μια κοινή φωνή είναι πράγματα που μπορούν να συνδυαστούν, αν δεν συμβαίνει ήδη. Στο διαδίκτυο έχουν εμφανιστεί ήδη προσπάθειες για δημιουργίες ιστοσελίδων με άλλη οπτική, ενώ εδώ και χρόνια υπάρχουν πιο ακαδημαϊκά ή καλλιτεχνικά έντυπα που κάνουν την ίδια προσπάθεια, συχνά στα αγγλικά.
Αυτό που λείπει για να συμπληρώσει το τοπίο είναι το εναλλακτικό να βρει τον τρόπο να διαχυθεί μέσω του mainstream. Χωρίς καν απαραίτητα να θέτει τον εαυτό του ανταγωνιστικά, ακόμα, στα προϋπάρχοντα μέσα, αλλά γεμίζοντας την κενή θέση που έχουν δημιουργήσει οι συνθήκες.

Το πολιτικό, πολιτισμικό και πολιτιστικό ερώτημα που αντιμετωπίζει η κυπριακή κοινωνία δεν είναι άλλο από το πώς θα γεμίσει ο νέος χώρος που δημιουργείται στο συλλογικό μας φαντασιακό. Και μια και τα παραδοσιακά ΜΜΕ μοιάζουν ανίκανα σαν οργανισμοί να "αποικίσουν" το μέλλον αυτό, ίσως είναι καιρός για όσους δεν θέλουν να περιμένουν άλλο, να το κάνουν. Χωρίς έγκριση και χωρίς προστάτες.