Γράφει ο Σταυρίνος Κυριάκου

Κατά τες 2 το πρωί, άνοιξε την πόρτα του γραφείου του. «Ακόμα είσαι δαμαί;» ερώτησε, αγουροξυπνημένη τζαι λλίο πειραγμένη που ο άντρας της προτιμά να περνά τον χρόνο του με έναν υπολογιστή παρά μαζί της.

Το πρόσωπό του, φωτισμένο που την οθόνη του λάπτοπ τζαι δίπλα του ένα τασάκι με καμιά δεκαρκά μισοκαπνισμένα τσιγάρα. Αναμμένη μια λάμπα πράσινη, με χρυσό λαιμό να φωτίζει ένα διαφημιστικό μπλοκ σημειώσεων. Χωρίς να γυρίσει να την δει, απάντησε: «Ένα λεπτό, Μαρία μου, μιλά μου τωρά ένας, νομίζω έφκαλα άκρη. Τώρα τζαι να δεις».

«Αχ, ρε Παντελή. Καμιά φορά, σηκώννεις μου τα μαλλιά της τζιεφαλής μου με τούτη την ξεροτζιεφαλιά σου. Ήντα κάθεσαι μες στα μαύρα χαράματα πας στο κομπιούτερ του μωρού; Τι γυρεύκεις; Εν τα είπαμε τόσες φορές;».

Εγύρισεν την καρέκλα του προς το μέρος της. Ίσιωσε την τελαντωτή, άσπρη του φανέλλα για να καλύψει την τζοιλιάν του. Ποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά έναν κκέλην σαρανταπεντάρη, με τζοιλιά όπως την παττίχα, σώβρακο, κλάτσες τζαι τελαντωτή φανέλλα; Εσουλουππώθηκε τέλος πάντων, όπως εμπορούσε, ίσως για να δώσει έμφαση τζαι κύρος στον λόγον του.

«Μαρία, είμαι σίουρος ότι μες τούτα τα ίττερνετ τζαι τα τσιατ που μπαίνει η κόρη σου, έσιει ανώμαλους. Εν μου το φκάλλεις που τον νου. Θα κάτσω δαμαί ώσπου να μου μιλήσει ένας πουτούτους, έτσι για να σας το δείξω να βάλετε νουν.»

Η Μαρία είδεν τον με απορία τζαι συγκρατημένα εκνευρισμένη, ερώτησε. «Πώς περιμένεις να σου μιλήσει; Έσιεις κάποια στρατηγική δηλαδή;».

Σαν να τζαι εκατάλαβεν ότι τζείνο που έκαμνε εν ήταν το πιο λογικό τζαι αποδεκτό πράμα. Απάντησέν της όμως, μουθκιασμένα. «Εεεεε, έτο. Εμπήκα σε ένα που τα κανάλια που μπαίνει τζαι μιλά, τζαι έβαλα όνομα Omorfi14».

Αγανακτισμένη, νυσταγμένη τζαι στα όρια του νευρικού κλονισμού, είπεν του: «Είσαι ένας μεσήλικας, που κάθεσαι μπροστά που ένα λάπτοπ η ώρα 2 το πρωί, με παρατσούκλι λολίτας τζαι καρτεράς να μιλήσεις με άλλους αρσενικούς. Εμίλησέν σου κανένας ανώμαλος ώς τωρά;».

«Εεεε, όι, μόνο κάτι μιτσιοί που το Λύκειο της Ακρόπολης που με ερωτήσαν αν θα πάω στο Cineplex την Παρασκευή», είπε.

«Καλά ρε Παντελή, εν το έκοψεν ο νους σου ότι αν σε ανακαλύψει κανένας, εν να σε πάρουν μέσα αδίκαστον; Κάθεσαι τζαι κάμνεις την κορούαν για να μιλάς με μιτσιούς; Ο ανώμαλος που γυρεύκεις εν μες τούτο το δωμάτιο που κάθεσαι τόση ώρα!»

«Πούντον ανώμαλο ρε Μαρία…».

«Εν μεταξύ του πληκτρολογίου τζαι της καρέκλας ρε Παντελή», είπε, έβαλε τα σιέρκα στες πούντζιες της ρόπας τζαι έφυεν. Ο Παντελής έγυρε πίσω την κκελλέ του, έμεινε να θωρεί λλίην ώρα το ταβάνιν σκεφτικός, τζαι έκλεισε προσεκτικά την οθόνη του λάπτοπ.