Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Κυριολεκτικά δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί το κοινό ανακοινωθέν [η συζήτηση άρχιζε όταν δεν υπήρχε καν προσχέδιο] και η συλλογική διπολική διαταραχή της κυπριακής ψυχοσύνθεσης πέρασε από την κατάθλιψη ["μα δεν προχωρά το Κυπριακό αν δεν θέλει η Τουρκία/ ελύθηκε το 1974/2004/ τζαι έτσι εν καλά, αφού εν μπορούμε να ζιούμε με τους Τούρκους"] στο στάδιο της μανίας. Η οποία εκφράζεται με δύο τρόπους.

Από τη μια, το πολιτικό κατεστημένο που μέσω ενός περίεργου συνδυασμού χωροχρονικής νοητικής στρέβλωσης ζει ακόμα στο 1980, ή σε πραγματικά ανίατες περιπτώσεις στο 1960, κατακεραύνωσε ένα κείμενο της μιάμιση σελίδας ψάχνοντας να βρει κινδύνους. Από την άλλη, όσοι θέλησαν τη λύση διαχρονικά για λόγους πραγματιστικούς ή ιδεαλιστικούς γαντζώθηκαν στις νέες ελπίδες και άρχισαν να προετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για μόνιμη εγκατάσταση στην Κερύνεια, σχεδιάζουν το μέλλον τους στο Βαρώσι και φαντασιώνονται μιας άλλης ποιότητας πολιτική.

Εξ ιδιοσυγκρασίας τείνω προς τον δεύτερο τύπο. Όμως πάνω από τους μανιοκαταθλιπτικούς Κυπραίους υποψιάζομαι πως κινείται και μια τρίτη σχολή. Ένα άλλο κομμάτι του πολιτικού κατεστημένου, που εκπαίδευσε επιτέλους το μυαλό του να ζει στον χωροχρόνο στον οποίο ζει και το υπόλοιπο σώμα του, κάνει επιλογές προς τη λύση. Και όπως έπραξαν όταν οι μανιοκαταθλιπτικοί κατά της λύσης ήταν στην εξουσία πριν από δέκα χρόνια, έτσι και τώρα άρχισαν να δημιουργούν θετική ατμόσφαιρα, να κερδίζουν με το μέρος τους ή να ελέγχουν κάποια ΜΜΕ. Κι αυτή τη φορά, οι έχοντες βρίσκονται υπέρ της λύσης, καθώς θα αυξήσει την αγοραστική τους δύναμη. Ας είναι κι έτσι.

Θα δείτε πολλή εξιδανίκευση του μέλλοντος και φυσικά πολύ ρεβανσισμό να παίζει μέχρι και να καταλήξουν ο συντηρητικός Απολλωνίστας και ο άχρωμος ουρολόγος σε μια διευθέτηση. Ήδη άρχισε να κυκλοφορεί και πάλι η ανταπόκριση από το φανταστικό εξιδανικευμένο μας μέλλον [bit.ly/Cyprus2030], ενώ οι επιχειρηματίες μας τώρα θυμήθηκαν [γιατί τουλάχιστον το 2004 ήταν ευχαριστημένοι με την κατάσταση] τα οφέλη της λύσης [bit.ly/What-IfCy]. Καλώς αλλάζει το κλίμα, όμως τώρα που οι "πραγματιστές" ήρθαν στα λόγια των "ονειροπόλων" είναι καιρός για τους δεύτερους να θυμηθούν πως η ουσία του ονείρου της επανένωσης βρίσκεται στην αμφισβήτηση της σημερινής κατάστασης.

Θα προβλέψω από τώρα και ας κάνω λάθος: κερδίσαμε. Όμως, πέρα από τα #Nai και τα #Oxi, ας αρχίσουμε από τώρα να φανταζόμαστε και τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε, καθώς η κυπριακή μας μανιοκατάθλιψη δύσκολα θα θεραπευτεί. Απλώς βγαίνει από την κλινική.