Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Οι μεν της κυβέρνησης με μεγάλες προσδοκίες, οι δε υπόλοιποι χωρίς καθόλου προσδοκίες. Προδίκασαν τα όσα θα έλεγε ο Ερντογάν, οι μεν θετικά, οι δε αρνητικά. Κι επειδή, όπως ήταν λογικό, ο Ερντογάν είπε τα ίδια που λέει πάντα, σε έναν πιο τατσίζικο τόνο, οι δε κέρδισαν το παιχνίδι εκ του ασφαλούς.

Γιατί επένδυσαν στον φόβο του Ελληνοκυπραίου, κι επειδή επένδυσαν και στα ΜΜΕ πολλά από τα οποία δεν μπήκαν καν στον κόπο να αναλύσουν τις δηλώσεις. Ακούστηκαν ξώφαλτσα οι λέξεις "two states"; Το μεταφράζουμε σε λύση δύο κρατών και ο μέσος τηλεθεατής που έχει κι άλλες δουλειές από το να δει αν ο σουλτάνος είπε "κουρουτζού ντεβλέτ" και αν εννοεί συνιστώντα κρατίδια και αν τα εννοεί ιδρυτικά και προϋπάρχοντα, κλείνει την τηλεόραση με την εντύπωση πως ο Ερντογάν μας είπε για λύση "δύο κρατών". Εμάς ποδά, τζείνους ποτζεί. Και το παιχνίδι συνεχίζεται.

Ο Αναστασιάδης από την άλλη δεν επένδυσε πουθενά. Του είπαν για ανοίγματα, τα μετέφερε ανοιχτά και χωρίς επιφυλάξεις, λες και είναι κανένας ερασιτέχνης που πείθεται τόσο εύκολα από τις διακρατικές φιλίες. Και είναι να αναρωτιέται κανείς αν υπάρχουν ή όχι ειδικοί που να μπορούν να εκτιμήσουν πώς θα συμπεριφερθεί ο Ερντογάν και τους σωστούς τρόπους να διαχειριστεί η κυβέρνηση το κάθε ενδεχόμενο. Ο Ερντογάν δεν έδωσε ρεσιτάλ. Έκανε το γνωστό, βαρετό σόλο του. Εμείς οι υπόλοιποι δώσαμε ρεσιτάλ.