Οι "διαγωνισμοί" με τους οποίους οργανισμοί και εταιρείες ευελπιστούν να αποκομίσουν ένα λογότυπο έναντι πινακίου φακής και η διαφορετική "οπτική αντίληψη" μεταξύ γραφίστα και πελάτη
Κάθε σχεδιαστής οπτικής επικοινωνίας, ειδικότερα κατά τα πρώτα βήματα της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, έχει προβληματιστεί γύρω από το θέμα της δημιουργίας ενός ικανοποιητικού πελατολογίου. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι χωρίς πελάτες δεν θα υπήρχε graphic design και ειδικά χωρίς απαιτητικούς πελάτες, όπως συμβαίνει άλλωστε και με κάθε επαγγελματική δραστηριότητα, δεν θα υπήρχε και graphic design υψηλού επιπέδου.
Βέβαια, από την άλλη πλευρά, πολλές φορές δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις και παρανοήσεις. Ένας γραφίστας, ως επαγγελματίας, δεν είναι υποχρεωμένος να δουλεύει δωρεάν. Αυτή η λανθασμένη προσέγγιση έχει ως αποτέλεσμα την πληθώρα των κάθε είδους "διαγωνισμών" που συνήθως διενεργούν, ελαφρά τη καρδία, διάφοροι οργανισμοί ή ακόμα και εταιρείες με απώτερο στόχο να αποκομίσουν ένα λογότυπο ή μια εταιρική ταυτότητα έναντι πινακίου φακής.
Μπορεί ένας πελάτης να θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο εξοικονομεί χρήματα, αλλά στην ουσία απλά χάνει τον χρόνο του και μακροπρόθεσμα και τα χρήματά του. Τέτοιου είδους διαγωνισμοί, στις πλείστες των περιπτώσεων, προσελκύουν ερασιτέχνες σχεδιαστές ή ακόμα και επαγγελματίες που δεν λαμβάνουν στα σοβαρά τη δουλειά τους. Τα αποτελέσματα, κατά κανόνα, είναι χαμηλότερα των προσδοκιών και δεν είναι σπάνιο φαινόμενο τέτοιου είδους διαγωνισμοί να κρίνονται άγονοι από τους ίδιους τους εμπνευστές τους. Ένας ολοκληρωμένος επαγγελματίας δεν σχεδιάζει απλά βάσει του προσωπικού του γούστου. Ο γραφίστας θα πρέπει να διεξάγει έρευνα γύρω από το κοινό που στοχεύει ο πελάτης του (target group) και παράλληλα να μελετήσει την αγορά και τον ανταγωνισμό. Είναι επίσης αναγκαίο να έχει πλήρη γνώση του προφίλ και των στόχων της εταιρείας σε σχέση με το έργο που καλείται να αναλάβει. Όλα αυτά απαιτούν κατανάλωση χρόνου και ενέργειας και όπως για κάθε πελάτη ο χρόνος είναι χρήμα, το ίδιο ισχύει και για τον σχεδιαστή οπτικής επικοινωνίας.
Βασική προϋπόθεση για να είναι γόνιμη η συνεργασία των δυο μελών, πελάτη και γραφίστα, είναι η ουσιαστική και ενεργή μεταξύ τους αλληλεπίδραση. Ο πελάτης θα πρέπει να επικεντρώνει την προσοχή του στο μήνυμα που στοχεύει να περάσει και στο κοινό που τον ενδιαφέρει και όχι στις τεχνικές και αισθητικές δομές του σχεδιασμού. Τα παραπάνω είναι το πεδίο δράσης και εξειδίκευσης του σχεδιαστή. Οι επαγγελματικές και τεχνικές δεξιότητες, η υψηλή αισθητική, η σχολαστική προσοχή στη λεπτομέρεια, η δημιουργική σκέψη και η επίτευξη της βέλτιστης λύσης σε ένα πρόβλημα επικοινωνίας ή διαφήμισης είναι μερικές μόνο από τις υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνεται ένας graphic designer. Ο κίνδυνος να υποβιβαστεί ή ακόμα και να χαθεί η βασική ιδέα και το μήνυμα που θέλει να επικοινωνήσει ένας πελάτης είναι ορατός στις περιπτώσεις που δεν δίνονται στον σχεδιαστή οι απαραίτητες ελευθερίες για δημιουργία και αυτός παραγκωνίζεται σε ρόλο παθητικού εκτελεστή. Ο κόσμος του design συνεχώς αλλάζει, πειραματίζεται με καινούργιες δομές και τάσεις, ακολουθεί νέους δρόμους. Είναι καθήκον του σχεδιαστή να παρακολουθεί τις εξελίξεις με στόχο την αποφυγή είτε τετριμμένων και στερεότυπων ιδεών είτε την επανάληψη παρωχημένων σχεδιαστικών λύσεων. Είναι κατά συνέπεια ευθύνη του σχεδιαστή να εξηγεί και να εκπαιδεύει τρόπον τινά τους πελάτες του σε σχέση με τη σημασία και τη σημαντικότητα των σχεδιαστικών επιλογών. Αυτή η αμφίδρομη αλληλεπίδραση είναι πολλές φορές επίπονη και για τις δυο πλευρές, αλλά η αναγκαιότητά της, κρινόμενη μακροπρόθεσμα, είναι υψηλή.
Το ζητούμενο θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι η καλλιέργεια κοινής αντίληψης μεταξύ πελάτη και σχεδιαστή. Η λύση όμως αυτού του προβλήματος δεν είναι τόσο απλή όσο η διατύπωσή του. Σύμφωνα με τον Άγγλο συγγραφέα Aldous Huxley, δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που να βλέπουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Στο βιβλίο του "The Art of Seeing" προσδιόρισε την κατάσταση αυτή ως την "πνευματική πλευρά του να βλέπεις" (the mental side of seeing). Η οπτική αντίληψη δεν είναι απλά θέμα αισθητικής και δεν άπτεται αποκλειστικά στη λειτουργία της όρασης. Έχει να κάνει με τη γνώση, την εμπειρία, τα ενδιαφέροντα και συνδέεται άμεσα με την επεξεργασία των οπτικών ερεθισμάτων από τον εγκέφαλο του ανθρώπου. Η διαφορετική οπτική γωνία αποτελεί σημείο τριβής μεταξύ σχεδιαστών και πελατών, αλλά είναι ταυτόχρονα αυτή η διαφορετικότητα που μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για μια παραγωγική συνεργασία.
