Γράφει η Βάλια Καϊμάκη | valia@inrec.gr

Το δίλημμα, παλιό ή καινούργιο, δεν είναι πρόσφατο. Πολλές φορές επιλέγουμε την παλιότερη [και σίγουρη] τεχνολογία. Καμιά φορά όμως παρασύρεσαι από τη νεωτερικότητα και τότε...

Θα πάω λίγο πίσω στον χρόνο για να εξηγήσω πώς ακριβώς παρασυρθήκαμε. Όταν βγήκε μια καινούργια φορητή κονσόλα ρώτησα χίλιες φορές. Τους πωλητές, τους χρήστες, τους φίλους που εξειδικεύονται στον χώρο των παιχνιδιών. Όλοι μου έλεγαν το ίδιο πράγμα: "Δεν είναι για μικρές ηλικίες, οι δυνατότητες που προσφέρει απευθύνονται κυρίως σε εφήβους", "θες να περνάνε τα παιδιά όλη μέρα στο δίκτυο;" και άλλα τέτοια. Βολευτήκαμε λοιπόν με μια παλιότερη εκδοχή.

Όταν ήρθε η ώρα της μεγάλης κονσόλας, δυστυχώς, δεν ρώτησα απολύτως τίποτα. Αφού βγήκε η καινούργια, την παλιά θα πάρουμε; Γιατί να δώσεις έναν σκασμό λεφτά να πάρεις μια παλιά που σε λίγο θα είναι παρωχημένη;
Γιατί το καινούργιο δεν είναι πάντα και το καλύτερο. Δεν πέρασαν τρεις μέρες και ανακαλύψαμε τα εξής:
Κατ' αρχάς ο αριθμός των διαθέσιμων τίτλων είναι ακόμα πολύ μικρός. Φαντάζομαι ότι από Σεπτέμβριο και μετά, με τις νέες κυκλοφορίες για τα Χριστούγεννα, τα πράγματα θα αρχίσουν να στρώνουν. Το χειρότερο είναι ότι οι τίτλοι είναι στην πλειονότητά τους για ενήλικες. "Δεν έχουν πρόβλημα οι περισσότεροι γονείς", μου είπε η πωλήτρια. "Αφού τα παιδιά ΞΕΡΟΥΝ να τα παίζουν". Άναψαν τα λαμπάκια όλα μαζί: κόκκινα, πράσινα, κίτρινα... "ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΝ ΞΕΡΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ, ΕΧΟΥΝ ΒΙΑ, ΕΧΟΥΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΕΧΟΥΝ ΚΟΜΜΕΝΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΚΟΙΛΙΑΣΜΕΝΑ ΠΤΩΜΑΤΑ". Όλο το μαγαζί είχε γυρίσει και με κοίταγε [και δεν ήταν λίγοι οι πελάτες μέσα]. Είκοσι χρόνια να λες και να ξαναλές τα ίδια πράγματα και οι γονείς να υποκύπτουν στο "Έλα βρε μαμά, αφού ξέρω να το παίζω". Σαν να πηγαίνει όλη η δουλειά σου στον υπόνομο.

Κατά δεύτερον, άμα θες να παίξεις με τους φίλους σου online, στο καινούργιο μοντέλο πρέπει να πληρώσεις. Αμέ. Αυτό που κάνουν οι χρήστες του παλιότερου μοντέλου δωρεάν εσύ πρέπει να το πληρώνεις 5 ευρώ τον μήνα. Σε επτά χρόνια έχεις αγοράσει την κονσόλα δεύτερη φορά. Θα μου πείτε, προς τα εκεί θα πάνε όλοι, έτσι κι αλλιώς. Σε λίγα χρόνια όλοι θα πληρώνουν. Στο ενδιάμεσο, ωστόσο, νιώθεις κάπως... κορόιδο. Και δεν είναι μόνο οι κονσόλες, είναι όλο το πακέτο της τεχνολογίας. Οι πρώτοι συνήθως την πατάνε. Και μετά βγαίνουν αναβαθμίσεις, βγαίνουν καινούργια μοντέλα... Αλλά πώς είναι δυνατόν να θες να αγοράσεις κάτι και να πληρώνεις την προηγούμενη γενιά, η οποία ξέρεις ότι είναι παρωχημένη, αφού δίπλα της υπάρχει ήδη η καινούργια;

Φαύλος κύκλος

Βέβαια, δέχομαι ισχυρότατες πιέσεις να γράψω ότι τα γραφικά είναι πολύ καλύτερα από εκείνα της προηγούμενης γενιάς, ότι το τηλεχειριστήριο είναι και αφής, ότι μπορείς να ηχογραφήσεις φωνητικά μηνύματα και να στείλεις στους φίλους σου, ότι λειτουργεί και σαν υπολογιστής και μπορείς να μπαίνεις στο YouTube [λες και δεν έφτανε το τάμπλετ και ο υπολογιστής]. Παρά τις ισχυρότατες αυτές πιέσεις, των οποίων την καυτή ανάσα νιώθω στον ώμο μου την ώρα που οι γραμμές αυτές γράφονται λέξη-λέξη, δεν πρόκειται να υποκύψω. Γιατί το λάθος μου είναι ότι έψαξα σε reviews. Και είδα ότι στη νέα γενιά για να παίξεις Blu-ray δίσκους θα πρέπει να κατεβάσεις άλλο software γιατί δεν το υποστηρίζει. Ούτε ταινίες από φλασάκια και σκληρούς παίζει. Ως media player λοιπόν είναι άχρηστη μόλις βγει από το κουτί. Κακώς λοιπόν το έψαξα, ας έμενα στην άγνοιά μου.Ευτυχώς δεν έχουμε Blu-ray δίσκους σπίτι.