Η βαθύτατα προσωπική δουλειά της Στέλλας Ν. Χρίστου. Ένας συγκερασμός διπολικών ζευγών: ευαισθησίας και ωμότητας, δεσμών φωτός και σκοτεινών περιοχών, παραφωνίας και αρτιότητας. ΝΙκο. Ανθρώπινες φωνές, ήχοι αντικειμένων, μεμονωμένες τονικότητες, σκόρπιες παύσεις, θορυβώδεις θρομβώσεις, ηλεκτρονικά εφέ, ένα βιολί, ένα κοντραμπάσο, ένα φλάουτο, ένα φαγκότο, ένα κλαρινέτο, μία κιθάρα, ένα βιμπράφωνο. ΝιΚο. Θεώρηση: έστω ότι το έργο λειτουργεί ως αντανακλαστική επιφάνεια των εντός του δημιουργού. Δεδομένο: η πολυδιάστατη και συγκεχυμένη φύση του έργου. Προϊόν συλλογισμού: το ενδεχομένως αιωρούμενο και συνεχώς συστελλοδιαστελλόμενο πνεύμα της δημιουργού. νικο. Υπάρχουν συχνά διάφοροι τρόποι να εκλάβεις, να αποδομήσεις κι εν τέλει να αφομοιώσεις ένα γεγονός. Νικο. Όσο ανοιχτές οι μουσικές της φόρμες, άλλο τόσο ανοιχτό και το εύρος ενδεχόμενων ερμηνειών. νιΚΟ. Όσοι άνθρωποι, τόσες γνώμες. ν ι κ ο

απτ