Καλωσήλθατε στο βασίλειο του κλισέ, στην αποθέωση του feelgood b-movie, στο απόλυτο (εγκεφαλικό) κάψιμο. Καναπές, φαγητό, το πιο όμορφο χέρι στ' αριστερά και play στη μιάμιση ώρα γέλιου και κραυγών "όχι, δεν είναι δυνατόν!". Η ταινία Eurotrip ήταν μια σύντομη επιστροφή στο supertrash της εφηβείας μου: μελαγχολικά αγόρια που κερδίζουν την παρτίδα στο τέλος, μόδα των 90s, κορίτσια που αγωνιούν να τις προσέξει ο καλύτερός τους φίλος, εξωφρενικές συμπτώσεις και μια αφελέστατη πίστη στο αμερικανικό όνειρο. Έζησα για λίγο καιρό κι εγώ εκεί, αλλά δεν θυμάμαι πότε διάβηκα το σύνορο της ωριμότητας. Εν πάση περιπτώσει, αν θελήσετε ποτέ ένα ανάλαφρο βράδυ, χωρίς κρυφά νοήματα και υψηλή τέχνη, μπείτε στο torrentz.eu και αφεθείτε χωρίς ντροπή στα πιο πάνω. Ο καθένας δικαιούται να είναι 13 χρονών ξανά.

Νικόλας Κυριάκου