Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Θα έθελε πολλά να πααίννει κάθε μέρα με το λεωφορείο. Όμως το έκαμμε μόνο τες ημέρες που έξερε πως μπορούσε να εν χαλαρός τζαι που δεν θα είσιε άλλα βούριστρα. Όσο καλές τζαι να ήταν οι προθέσεις του, το μεγάλο μπλε όχημα εν θα ήταν τζαμέ ανά πάσα στιγμή όπως το αυτοκίνητο.

Γι' αυτό τζαι μόλις κάποιες μέρες επαρπάταν ώς την στάση. Τζαι κάθε μια που τζείνες τις ημέρες, επέρναν που ένα δεντρό κλαδεμένο ως τη βάση των κλώνων, τιτσίρικο, χωρίς ενδείξεις για την ταυτότητα και το είδος του, μέσα σε ένα χωράφι που κάποια στιγμή είσιε γίνει χώρος για μπάζα. Το χώμα γυρόν που το δεντρό ισιώσαν το έκτοτε με τον σιοίρο, όμως εν εμπήκαν στον κόπο να το καθαρίσουν διεξοδικά. Ήταν ένα δεντρό, μεταξύ τριών χτηρίων τζαι ενός δρόμου, με ρίζες στα κουγκριά του χτίσματος που κάποτε εζούσε γυρόν του.

Ούλλον τον σιειμώνα το δεντρό εμίνησκε ξερό, σχεδόν όπως το πεθαμένο. Πού να ξέρει αν ανέπνεε ή αν κάτι εκινήτουν μέσα στα κόκκαλά του; Αναρωθκιέτουν κατά πόσο θα έφκαιννε ποττέ κάποιο νέο κλωνί, ή αν θα εμείνισκε τζαμέ, όπως το κούτσουρο, να στέκει μέσα στα χώματα τζαι τα τούφλα. Τζαι κυρίως τον έτρωε η περιέργεια τι δέντρο ήταν το άγνωστο δέντρο. Εν έξερε πολλά για να το αναγνωρίσει μόνο που τον κορμό.

Ούτε η άνοιξη το εξύπνησε. Όσο παραπάνω το εθώρεν να μεν συγκινείται, με τον ήλιο να του φακκά κάθε μέρα, τις θερμοκρασίες να ανεβαίνουν, τον τζαιρό να δείχνει να κάμμει στροφή, τόσο εθεωρούσε πως πιττίν, τούτο ήταν. Πιο ζωντανό πλάσμα εμπόρεν να αντισταθεί στον ήλιο;

Αναπόφευκτα μιαν ημέρα, εφάνηκε ένα μικρό εξόγκωμα σε ένα που τα κουτσά κλωνιά. Τζαι τότε τζαι άλλα, τζαι άλλα, με μιαν ιδέα πράσινου να ξεπετάσσεται τζαι να κουντά την επιφάνεια για να δει έξω. Τζείνη την ημέρα που τα επρόσεξε εφάκκα του δεντρού γυρόν μισή ώρα παρατηρώντας τα, ώσπου τζαι έχασε το λεωφορείο. Εξαναπήε τις επόμενες μέρες, ψάχνοντας για λεπτομέρειες που εν θα φαίνουνταν για μέρες.

Τζαι τότε μια μέρα ήβρε το χωράφι κλειστό με λαμαρίνες, το δεντρό ορατό μόλις που μια χαραμαθκιά. Εθώρε το κάποτε να ξημουττίζει, ώσπου μια μέρα τα τούφλα γυρόν που την νέα οικοδομή ανεβήκαν σαν την παλλίροια τζαι εχώσαν το. Εν έμαθε ποττέ το όνομά του.