Πολλοί θα έχουν δει διάφορες πειραγμένες εκδοχές της διάσημης σκηνής του ξεσπάσματος του Χίτλερ μέσα στο bunker του. Εικάζω ότι ο δημοφιλής χαρακτήρας της σχετίζεται με το βάθος και την ποιότητα της ίδιας της ταινίας, που μετρά ήδη 12 χρόνια από τη δημιουργία της. Εξιστορούνται, λοιπόν, οι τελευταίες μέρες του ναζιστή ηγέτη: ημέρες απελπισίας, παράνοιας, ξεσπασμάτων, άρνησης της πραγματικότητας. Ο περίγυρος τελεί σε σύγχυση και αφασία. Το τέλος πλησιάζει, αλλά κανείς δεν τολμάει να ψελλίσει ενώπιον του παράφρονος ηγέτη δύο κουβέντες λογικής. Τα προσωπικά δράματα διαδέχονται το ένα το άλλο, με κορυφώσεις, που από διαφορετικές διαδρομές καταλήγουν στον θάνατο ή στη φυγή προς το άγνωστο. Στο τέλος, έμεινε μια βαριά δυσθυμία και ένα εσωτερικό ξεχαρβάλωμα. Υποθέτω ότι αυτό παθαίνεις αν κοιτάξεις για ώρα την ενσάρκωση του Κακού. Ευτυχώς, ανακάλυψα και το αντίδοτο σ' αυτό: τον ρυθμό της αναπνοής σου όταν κοιμάσαι.

Νικόλας Κυριάκου