Γράφει η Δένα Τουμαζή

Μια αλλιώτικη και ενδιαφέρουσα έκθεση γλυπτικής λαμβάνει χώρα στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, στην Κηφισιά. Σ' αυτήν "Δάσκαλος και μαθητές", όπως είναι άλλωστε και ο τίτλος της, συνδιαλέγονται με την ελευθερία που δίνει η τέχνη, παραθέτοντας ο καθένας την ψυχή του μέσω των έργων του. Γλυπτά φτιαγμένα από ποικίλα υλικά, μορφές και φόρμες. Ο κάθε καλλιτέχνης ανοίγει μπροστά από τον επισκέπτη-παρατηρητή της έκθεσης έναν ολόκληρο κόσμο, που εμπεριέχεται στο κάθε έργο.

Εμείς καλούμαστε να τον αποκρυπτογραφήσουμε και να βρούμε τον εαυτό μας εκεί. Ή ακόμη, όσο κι αν μας ξενίζουν κάποια γλυπτά, ίσως γιατί δεν κατέχουμε αρκετά ή γιατί δεν είμαστε αρκετά ώριμοι για να τα καταλάβουμε, μας βοηθούν στην ενδοσκόπηση και σε μια ανοδική εσωτερική πορεία. Νιώθοντας πως γίναμε έστω και λίγο καλύτεροι και πως ανεβήκαμε ψηλότερα μετά από την περιπλάνησή μας ανάμεσα στα γλυπτά που κάλυπταν τις αίθουσες μα και τον κήπο του ιδρύματος. Στο πλακόστρωτο, στους κήπους με το μελισσόχορτο, το χαμομήλι και τους κισσούς ξεφύτρωναν τα έργα του δασκάλου και γνωστού γλύπτη Γιώργου Χουλιαρά, καθηγητή στην Καλών Τεχνών, και των μαθητών του.

Ο ίδιος έχει τελευταία αφυπηρετήσει από τη Σχολή, ποτέ όμως από την τέχνη. Συνεχίζει, όπως μας λέει ο ίδιος, να συναντιέται και να δουλεύει με τους μαθητές του, "τα πνευματικά του παιδιά", σε ένα άλλο πλέον επίπεδο. Είναι τώρα συνάδελφοι. Ταυτόχρονα οι παλαιότεροι και οι νέοι φοιτητές, που δεν συναντήθηκαν χρονικά στη Σχολή, τώρα, όλοι μαζί και παρέα με τον δάσκαλό τους, συνδιαλέγονται και συμπορεύονται στα μονοπάτια της τέχνης. Κόντρα στους δύσκολους καιρούς που περνά η χώρα.

Φεύγοντας από την έκθεση ένιωθα μιαν ανάταση ψυχής. Παρόλο που παρευρέθηκα στα εγκαίνια, δεν έφυγα με το ανάλογο "κενό" που σου αφήνουν συνήθως τέτοιες βραδιές, που καταντούν κοσμικά happenings με socialite κυρίες και κουστουμαρισμένους κυρίους που ουδέποτε πάνε για να δουν τέχνη, αλλά για να δουν και να τους δούνε. Με την ελπίδα κιόλας να φωτογραφηθούν για ένα κοσμικό περιοδικό. Η βραδιά αυτή ήταν όπως θα έπρεπε να είναι τα όποια εγκαίνια. Με υψηλού επιπέδου εκθέματα και το σωστό κοινό που αγαπούσε και γνώριζε από τέχνη.

Αφήνοντας την έκθεση και κατηφορίζοντας την οδό Κασσαβέτη κάτω από τις φυλλωσιές των πλάτανων, ήρθαν στον νου μου οι στίχοι του Σεφέρη, παραφρασμένοι: "Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμη". Και όσο υπάρχει η τέχνη θα υπάρχει και ελπίδα για τη χώρα. Είχα πια τη βεβαιότητα πως "οι ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης δεν θα γνωρίσουν ποτέ τη δροσούλα που κατεβαίνει στην Κηφισιά". Ποτέ! Αν βρεθείτε στην Αθήνα τη βδομάδα που μας έρχεται, προλαβαίνετε. Η έκθεση συνεχίζεται έως τις 26 Μαΐου, στο ΙΔΡΥΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΣΙΧΡΙΤΖΗ, ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ 18, ΚΗΦΙΣΙΑ.