Γράφει ο Νούρι Σιλάι*
Η τουρκοκυπριακή κοινότητα πίστευε ότι αυτοί και αυτά που ήρθαν την 20ή Ιουλίου 1974 θα έφερναν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Αμέσως μετά τα γεγονότα δεν ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί η αλήθεια. Το μίσος και ο θυμός προσπέρασαν τον ορθολογισμό και το αίσθημα της συμπάθειας. Κανένας δεν ήξερε εκείνες τις μέρες ότι 43 χρόνια μετά απέναντι από την αδικία θα υπήρχε ακόμα μεγαλύτερη αδικία, ότι επιθυμώντας την ελευθερία θα ερχόταν η αιχμαλωσία, ότι επιδιώκοντας τη σωτηρία θα κυριαρχούσε η καταδυνάστευση.
Σήμερα είναι το 43ο έτος της διχοτόμησης της χώρας μας. Στα 43 χρόνια οι κοινότητες της Κύπρου αντιμετώπισαν πάρα πολλές δυσκολίες. Δοκιμάζοντας να βρουν τον εαυτό τους μακριά από τη συμπάθεια για τον πόνο του άλλου, οι κοινότητες της Κύπρου δεν κατάφεραν να χτίσουν το δικό τους μέλλον, τη μοίρα τους. Οι συνέπειες από τα λάθη που έγιναν δεν παρήγαγαν κανένα άλλο αποτέλεσμα εκτός από μια χώρα στην οποία χιλιάδες ξένων στρατιωτών κυκλοφορούν ελεύθερα, περιοχές τις οποίες δεν μπορούμε να συναντήσουμε, πεδία στα οποία απαγορεύεται η φωτογράφιση και το μίσος για τον «άλλο» ακάλυπτο και φανερό.
Η μέρα κατά την οποία βιώθηκε ο πόνος, η μέρα κατά την οποία άνθρωποι πέθαναν και άλλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, η μέρα στην οποία κυριάρχησε ο φόβος, δεν είναι γιορτή. Το να γιορτάζει κάποιος τη σημερινή μέρα λες και είναι γιορτή, δηλαδή να γιορτάζει κάποιος μετά τον θάνατο και τον πόνο, δεν είναι κάτι που μπορούν να κάνουν άνθρωποι με συνείδηση.
Για αυτό τον λόγο, η 20ή Ιουλίου είναι μια μέρα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε την Ιστορία και τη συνείδησή μας. Είναι μια μέρα συγγνώμης που καθυστέρησε 43 χρόνια, αλλά που πρέπει να ειπωθεί για να νοηματοδοτήσουμε ξανά με τη δικαιοσύνη την Ιστορία της χώρας μας, την κοινοτική μας προσωπικότητα και την ατομική μας συνείδηση, για να αντιμετωπίσουμε τον πόνο του «άλλου».
Με την ελπίδα ότι θα δημιουργηθεί μια Κύπρος στην οποία θα κυριαρχήσει ο ορθολογισμός αντί του βαρύγδουπου εθνικισμού, στην οποία θα κυριαρχήσει η συνείδηση και η ειρήνη…
* Το κείμενο είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά από την ιστοσελίδα GazeddaKibris στις 20 Ιουλίου 2015 και φιλοξενείται στη στήλη του Γιώργου Κακούρη «Το αφτί της γης». Φέτος στις 20 Ιουλίου ξαναδημοσιεύθηκε με μόνη αλλαγή τα χρόνια που πέρασαν και τη σημείωση «Δύο χρόνια μετά, στην κατάσταση αυτή που βρίσκεται η χώρα μας και με την αύξηση των εθνικιστικών ψευδαισθήσεων, θεωρήσαμε καθήκον μας να την ξαναδημοσιεύσουμε».
