Στο καφενείο (νέου τύπου και όχι του τύπου συνταξιούχων), το διπλανό τραπέζι συζητούσε τις προεδρικές εκλογές. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Η παρέα προσπαθούσε να πείσει ο ένας τον άλλο τι θα ψήφιζε και αν θα έμπαινε καν στον κόπο να πάει στην κάλπη.
Και οι ομάδες στη συγκεκριμένη παρέα ήταν αρκετές και έντονες. Η μια κατέληγε πως ο Αναστασιάδης είχε κάνει κάποια δουλειά και θα μπορούσε και θα του άξιζε να συνεχίσει. Μιλούσαν για την οικονομία, μιλούσαν για την προσπάθεια για το Κυπριακό και κυρίως αντέτειναν το ερώτημα ποιος από τις άλλες επιλογές θα μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση.
Η άλλη δεν ήθελε καν να ακούσει για τον Αναστασιάδη και έβαζε τις ελπίδες της στον Μαλά, θεωρώντας πως τα καραγκιοζιλίκια στο Κυπριακό πρέπει κάποτε να τελειώσουν. Άλλοι ήθελαν τον Νικόλα να αλλάξει τη ρότα αφού η Τουρκία δεν ανταποκρίθηκε στο Κυπριακό.
Και άλλοι έλπιζαν να είχαν μιαν άλλη επιλογή, με ξεκάθαρες προτάσεις και χρονικό επιτυχιών, όχι απλά διακηρύξεις και κατηγορίες για τους άλλους. Έλπιζαν να μην είχαν να καταλήξουν να διαλέξουν τον λιγότερο χειρότερο αλλά και πάλι απαράδεκτο, για τον 21ο αιώνα, υποψήφιο.
Η παρέα στο τραπέζι δίπλα ήταν από μόνη της μειοψηφία στο ότι μιλά καν για το θέμα. Οι υπόλοιπες παρέες σιγά - σιγά θα μπουν στο τρυπάκι των εκλογών, ο καθένας στη βάση της πολιτικής του φυλής, υπακούοντας στις οδηγίες του φυλάρχου και στη βάση της στρατηγικής "να μεν φκει ο άλλος".
Στην πλειοψηφία μας δεν ξέρουμε ακόμα καν ποια είναι η άλλη μας επιλογή. Δεν ξέρουμε πώς να λειτουργήσουμε πολιτικά πέραν της οργανωμένης διαδικασίας των εκλογών κάθε μερικά χρόνια. Πώς αλλιώς εξηγείται ότι μετά από χρόνια γκρίνιας για την ποιότητα της Βουλής που έφερε το κούρεμα και έδειξε την χαμηλή ποιότητα των πλείστων μελών της, βάλαμε με την ψήφο μας άτομα παρόμοιας και χαμηλότερης σοβαρότητας στο τιμόνι του σώματος που θα έπρεπε να αντικατοπτρίζει τα καλύτερά μας στοιχεία;
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο αυτές που συλλογικά συντηρούμε. Και δεν υπάρχει λύση σε κανένα θέμα και σε κανέναν τομέα, γιατί αξίζουμε αυτούς που προκρίνουμε και ανεχόμαστε, είτε στο Προεδρικό είτε στη Βουλή. Καλή μας προεκλογική.
