Έχεις λιώσει στον καναπέ βλέποντας "Friends", ενώ επιστρέφεις κάθε φορά στη σειρά επειδή δεν σου αρέσει τίποτε άλλο ή επειδή σε χαλαρώνει τα βράδια, την ώρα του φαγητού. Ε λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνεις μια προσπάθεια και να βρεις καινούργιους φίλους. Πριν ένα τρίμηνο περίπου βγήκαν κάποιες αναλύσεις πως η σειρά "Friends" ήταν ομοφοβική και σεξιστική. Και εντάξει, είναι προφανές πως ήταν κατηγορίες κάποιων κομπλεξικών που κάνουν την τρίχα τριχιά, αλλά και η ίδια σειρά δεν ήταν ποτέ ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η αμερικανική τηλεόραση στο είδος που ονομάζεται sitcom. Ειδικά βλέποντας κάποια επεισόδια μετά από 5-6 φορές που διαπιστώνεις τα λάθη στο σενάριο, τις τραβηγμένες από τα μαλλιά σκηνές, αλλά και τις χωρίς λόγο και αιτία ιστορίες που γίνονταν μόνο και μόνο για να φτάσει στα 24-26 επεισόδια η σεζόν.
Κλασική, τυπική κωμωδία το "Brooklyn Nine-Nine", λίγο καμένη και αρκετά χαβαλετζίδικη είναι αρκετή να σε κάνει να ξεκολλήσεις από παλιές συνήθειες
Και τώρα που θάψαμε για τα καλά τους "Friends" ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για άλλες σειρές, όπως είναι το "Brooklyn Nine-Nine". Στα σίγουρα δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση. Αλλά είναι ένας καλός λόγος να ξεκολλήσεις από τις σειρές της δεκαετίας του '90 και την γκρίνια πως δεν γίνονται πλέον καλές κωμικές παραγωγές. Προτού καταλήξεις λοιπόν να βλέπεις χωρίς λόγο στο "Netflix" ξανά το "Full House" επειδή το ΡΙΚ μετέδιδε κάποτε τη σειρά [δεν βλέπεται μην το επιχειρήσεις], ψάξε το "B99" που είναι τοποθετημένη στο 99ο Τμήμα της Νέας Υόρκης που βρίσκεται στο Μπρούκλιν και τα περισσότερα εικοσάλεπτα επεισόδια λαμβάνουν χώρο σε γραφεία παρά σε καταδιώξεις ή σκηνές εγκλημάτων. Γραμμένη από την ομάδα του "Parks and recreation", έχει κι αυτή τη λογική του εργασιακού χώρου του ευρύτερου δημόσιου τομέα με ένα σχετικά μεγάλο καστ. Επίκεντρο είναι ο απολαυστικός Andy Samberg στον ρόλο του Jake Peralta, ενός αδέκαστου μπάτσου βγαλμένου από το "Police Academy" που θα προσπαθήσει να διορθώσει τις γκάφες που έκανε.
Και ναι, πρόκειται για μια τυπική κωμική σειρά με την οποία περνά ευχάριστα η ώρα, χωρίς προβληματισμούς και χωρίς υπερβολές στο σενάριο. Από τον δεύτερο κύκλο βλέπεις πως εκτός από καλό χιούμορ υπάρχει και βάθος στους χαρακτήρες και δεν είναι απλά πέντε τύποι κλεισμένοι σε έναν εργασιακό χώρο, όπως γίνεται συνήθως στο στοκ του είδους. Πέρα όμως από τους βασικούς χαρακτήρες [τον κλασικό μπρατσαρά δίμετρο μπάτσο, τους δύο νέους με το υποβόσκον ερωτικό στοιχείο και την πάντα αντιδραστική πρώτη ξαδέλφη του Κουταλιανού, αλλά ωραία γκόμενα], υπάρχουν και εκείνοι οι καμένοι χαρακτήρες που διερωτάσαι αν έχουν λόγο ύπαρξης στη σειρά. Που δεν έχουν πολλές ατάκες. Που είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και δεν βοηθάνε ποτέ στην πλοκή σε σημείο να διερωτάσαι γιατί πληρώνονται από το κανάλι. Είναι όμως εκεί, όπως το κεραστικό του γάμου στην πόρτα του ψυγείου που θα σου χρειαστεί σε μια δύσκολη στιγμή υπογλυκαιμίας. Στα σίγουρα δεν μιλάμε για την πιο έξυπνη κωμωδία που έχεις δει. Είναι όμως μια... τίμια κωμωδία που βλέπεις εύκολα, ευχάριστα, απροβλημάτιστα.
