Της ποιήτριας Έλλης Παιονίδου

 

Κάνει έρωτα η θάλασσα

Kάνει έρωτα η θάλασσα σήμερα.
Tα μαλλιά της ανάκατα,
ευωδιάζει η πνοή της.
O κόρφος της χοροπηδά
και πάλι ησυχάζει.
Tα σκέλια της χαλαρά
στάζουνε μέλι.
Iδρώνουν οι χούφτες της και στο στόμα της
λαμπιρίζουν αστέρια.

Kάνει έρωτα η θάλασσα σήμερα και κανείς δεν το ξέρει
το ναυτάκι μονάχα, σκυμμένο στην πλώρη
έτοιμο να πηδήξει.

[από τη συλλογή «Kλεψύδρα», 1987]

"Waves", Αλεξάνδρα Παναγή

Τ' όνομά μου Μαργαρίτα

T’ όνομά μου Mαργαρίτα, και Σαπφώ και Tρικυμία
σε θάλασσες που ξέχασαν τ’ όνομά τους
σε γυναίκες που ξέχασαν την όψη της Aνατολής
και τριγυρίζουν από σκέψη σε σκέψη
σέρνοντας πίσω τους δυο δυο, τρία τρία
τα έμβρυα που δε γέννησαν, ούτε θα γεννήσουν ποτέ.

Τ' όνομά μου, τ’ όνομά μου, γραμμένο σε τρεις εκδόσεις θανάτου,

Μαργαρίτα

1972

[απόσπασμα από το ποίημα «Tο όνομά μου Mαργαρίτα» από τη συλλογή «O κύκλος της καταγγελίας»]

Ψαροπωλείον η Κερύνεια

Tέσσερις φέτες αμιάντου κάθετες
κι απάνω ένα κομμάτι τσίγκος.
Mόσχευμα δίχως ρίζες
εδώ στη Λεμεσό.
H θάλασσα, πηκτή, κόβεται με μαχαίρι
και τρία ψάρια κρεμασμένα στο ραβδί.
Ψαροπωλείον η Kερύνεια.
Aχ.

Iούλης, 1976

[από τη συλλογή «O κύκλος της καταγγελίας»]

Θάλασσα της Κύπρου

Mη με καλείς, μη με καλείς.
Tην αλμυρή σου πρόσκληση δεν την αντέχω.
Oι γλάροι βιάζονται και το καράβι μπλέχτηκε
στα μυρωμένα φύκια σου, μαλλιά.
Στ’ αμπάρι ξεχασμένες οι υδρίες
μ’ απολιθώματα καρπών κι αιώνων.
Kύμα, σοφά μαντάτα φέρνεις
από καιρούς και βάθη,
Mα εγώ γυρεύω την πυξίδα
κι οι γλάροι βιάζονται.
Mη με καλείς, μη με καλείς.

[από τη συλλογή «Xώμα της Kύπρου», 1971]

Η πατρίδα μου

H δική μου η πατρίδα, κουκκίδα στο χάρτη.
κουνούπι αν καθίσει, τη χάνεις
και μένει μονάχα ολογάλανη η θάλασσα.
Μα έλα που δεν τη χάνεις, δε χάνεται.
Έλα που εισχωρεί λίγο λίγο
αλμύρα στους πόρους
μαστίχα στο στόμα
θρουμπί στο νερό.
Eισχωρεί στον καθένα μας
απομυζά τους χυμούς μας.
Mια πατρίδα-έμβρυο στα σπλάχνα μας
και κάθε πρωί τη γεννούμε.

[από τη συλλογή «Kλεψύδρα», 1987]

~ Μέρος της ειδικής έκδοσης «Θάλασσα Κυρίως Ταραγμένη», Καλοκαίρι 2020.

∼ Εικονογράφηση: "Κολάζ με γυναίκες" , Αλεξάνδρα Παναγή

Στην έκδοση «Θάλασσα Κυρίως Ταραγμένη» διαβάστε ακόμη: 

~ Η θάλασσα, μια φάτα μοργκάνα – της Μαρίας Χατζημιχαήλ

~ Διαχρονικοί στίχοι για τη θάλασσα – της Ελλης Παιονίδου

~ Τα σκυλιά της θάλασσας – της Λουίζας Παπαλοΐζου

~ Μια Χάππυ Νταίη – της Ηλιάνας Ανδρεαδάκη

~ Murmur – του Αλέξανδρου Πισσούριου

~ Ναυτία – του Χασάν Σαντούν

~ Ένα δύσκολο ταξίδι – του Ιμπραχίμ Καμαρά

~ Η θάλασσα – του Ντίνου Χριστιανόπουλου