Αγαπημένη μας

Μέσα που τούτα τα λίγα λόγια, θέλουμε να σε καλωσορίσουμε στη ζωή μας. Να σου ευχηθούμε, ένας πολύχρωμος ποταμός που κατρατζιυλά, φουσκωμένος τζιαι φουρκαστός, κουβαλώντας μαζί του ούλλα τα όμορφα πράματα του κόσμου, να σε παρασέρνει τζιαι να σε λούζει κάθε μέρα της ζωής σου.

Έν' τόσα πολλά τα συναισθήματα που νιώθουμε για σένα. Έν' αδύνατον να σου τα πούμε ούλλα. Όταν γυρίζεις το βλέμμα πάνω μας τζιαι χαμογελάς, ένα σύννεφο αγάπης τζιαι χαράς ξεκινά που το στομάσσι μας τζιαι ανεβαίνει στο στήθος μας τζιαι ξεσιειλίζει την καρδιά μας με τόσα γλυκά πράματα, που θαρκούμαστε ότι εννά εκραγεί τζιαι να γεμώσει το δωμάτιο με ουράνια τόξα τζιαι ζαχαρωτά.

Τζιαι τούτο έν' ένα που τα πολλά. Ένα μικρό αστεράκι, βγαλμένο που τον γαλαξία των συναισθημάτων που έχουμε μέσα μας για σένα, καλή μας.

Εκάμαμε χώρο στη ζωή μας μωρό μου. Σάννα τζιαι μέσα στην καρδιά μας υπήρχε ένα κλειστό δωμάτιο, έτοιμο για να σε υποδεχτεί. Ανοίξαμέ το, με το που σε είδαμε πρώτη φορά τζιαι ετοιμάσαμε ούλλα τα όμορφα πράματα που έχουμε μέσα μας, ό,τι φανταστικό τζιαι συναρπαστικό εμάθαμε τζιαι είδαμε στη ζωή μας. Εμαζέψαμέ τα σε μια γωνία της ζωής μας για να τα μοιραστούμε μαζί σου. Εστολίσαμε τούτη τη γωνιά της ζωής μας, της καρδιάς μας, για σένα.

Τζιαι ανυπομονούμε.

Ξέρουμε ότι ο χρόνος κινείται αργά τζιαι ότι όλα θέλουν τον τζιαιρό τους τζιαι την ώρα τους. Αλλά τούτη η ανυπομονησία έν' τζείνο που μας διά ελπίδα, που μας κρατά ηλιολουσμένους τζιαι φρέσκους σαν την βασιλιτζιά μες την γλάστρα. Ανυπομονούμε μικρή μου να σου δείξουμε, πόσο απέραντα, υπέροχος έν' ο κόσμος που ήρθες.

Ανυπομονούμε να ακούσεις τα κύματα της θάλασσας την ώρα που δύει ο ήλιος τα απογεύματα του καλοκαιριού. Πόσο ζεστά νιώθουν τα δάχτυλα την ώρα που τα χώνεις στην άμμο το μεσημέρι. Το στεγνό αλάτι που το νερό στο δέρμα σου άμαν κάτσεις πολλήν ώρα στην αντηλιά.

Ανυπομονούμε να νιώσεις τη φλόγα της φωθκιάς να σου κρούζει απαλά τις πατούσες, τους ώμους σου να σου ζεσταίνει μια πατανία φτιαγμένη με αγάπη. Τες φούχτες σου να αγκαλιάζουν ένα φεντζιάνι τσάι θκυόσμη που τον κήπο μας.

Ανυπομονούμε να νιώσεις τις νότες του πιάνου να σε αγκαλιάζουν τζιαι να σηκώνουν ψηλά μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Πως η μουσική ξεχωρίζει την ψυχή που το σώμα σαν τον κρόκο του αφκού που ξεχωρίζει που το ασπράδι.

Ανυπομονούμε να πλάσεις με τα χέρια σου τον πηλό, να πιάσεις το πινέλο, να φτιάξεις κάτι που το τίποτε. Να νιώσεις, πως οι σκέψεις τζιαι τα συναισθήματα γίνονται ύλη τζιαι πως ο άνθρωπος γεννά πράματα μέσα που τα σιέρκα του τζιαι τον νου του.

Ανυπομονούμε να θκιαβάσεις τζείνα ουλλα τα βιβλία που μας ερουφήσαν μέσα τους τζιαι εξεβράσαν μας μετά, ίσως καλύτερους σαν ανθρώπους. Τζιαι να γράψεις τζιαι εσύ, τζείνο που γεμίζει την ψυχούλα σου τζιαι να το μοιραστείς με τον κόσμο τζιαι να ενωθείς σαν αερούδι μαζί με τα πλάσματα της γης.

Ανυπομονούμε να κάτσεις δίπλα μας να πιούμε καφέ τζιαι να μουρμουρήσουμε για τα πράματα που μας αρέσκουν τζιαι δεν μας αρέσκουν στη ζωή. Να μαγειρέψουμε φαγιά με γεύση τζιαι φαγιά που δεν θα τα έτρωε ποττέ κανένας αλλά θα τα θυμόμαστε μια ζωή. Να μας μιλήσεις για τη ζωή που θέλεις να ζήσεις, για τα πράματα που θέλεις να αλλάξεις τζιαι να σου πούμε τζιαι εμείς για τη δική μας τη ζωή τζιαι για τα πράματα που θέλουμε να μείνουν πάντα ίδια.

Ανυπομονούμε να σε βλέπουμε να παίζεις, να μαλλώνεις τζιαι να μερώνεις με τις καλαδελφές σου. Να είσαι τζιαι εσύ ένας μικρός ανεμοστρόβιλος που να μας ξυπνάς τζιαι να μας θυμίζεις τι έν' σημαντικό στη ζωή μας. Να ανοίξει η πόρτα τζιαι να μπεις μέσα μεγάλη κοπέλλα, δυνατή σαν τον αέρα του βουνού τζιαι να μας πεις τατά τζιαι νούνα.

Ανυπομονούμε μωρό μας, μέρα με τη μέρα να μεγαλώνεις τζιαι να σε βλέπουμε τζιαι εσύ με τη σειρά σου να μας μαθαίνεις πράματα. Να είσαι κομμάτι της ζωής μας, τζιαι να την κάμνεις πολύχρωμη τζιαι συναρπαστική. Να είμαστε κομμάτι της ζωής σου τζιαι εμείς.

Τούτη τη μέρα που εθκιαλέξαμε για να σου δώσουμε το όνομά σου, είμαστε δαμαί για να σου πούμε ότι η ζωή έν' ένα ταξίδι. Ότι τωρά θωρούμε σε να ξεκινάς σαν μια βαρκούδα σε ένα μικρό, απόμερο τζιαι προστατευμένο λιμανάκι. Σιγά-σιγά θα φκεις που τούτο το λιμάνι τζιαι θα ταξιδέφκεις τες πέντε ηπείρους τζιαι τες εφτά θάλασσες. Θα δεις ανθρώπους, πράματα, στεριές τζιαι νερά. Θα αγαπήσεις, θα μισήσεις, θα πληγωθείς τζιαι θα πληγώσεις. Θα μάθεις ούλλα τα πράματα του κόσμου, μπορεί τζιαι όχι. Θα απογοητευτείς, θα εντυπωσιαστείς. Θα δεις ήλιους να ανατέλλουν τζιαι νύχτες να απλώνουν σαν τα μαύρα τα σεντόνια πάνω που το φως.

Όπου τζιαι να πάεις όμως, ό,τι τζιαι να κάμεις, πάντα να θυμάσαι. Υπάρχει ένα μικρό λιμάνι τζιαι έν' το δικό σου. Τζιαι είμαστε τζιαι εμείς τζιαμαί να σε προστατεύσουμε που κάθε φουρτούνα.

Υπάρχει ένα δωμάτιο, τζείνο που ανοίξαμε για σένα στη ζωή μας, τζιαι τα κλειδιά έσιεις τα μόνο εσύ. Υπάρχει μια αγκαλιά ζεστή να σε τυλίξει όποτε κρυώσεις, υπάρχει ένα φιλί να σε γλυκάνει άμα μαραζώσεις, υπάρχει μια θέση στην καρδιά μας που έν' δική σου τζιαι δικαιούσαι να κουρρώνεις σαν το καττούι όποτε, όποτε το θέλεις.

Τούτη τη μέρα που εθκιαλέξαμε για να σε ονομάσουμε, είμαστε δαμαί για να σου πούμε ότι η ζωή μας έν' ένα σημείο πιο χρωματιστή, πιο όμορφη τζιαι πιο γλυκιά που τη μέρα που ήρτες. Τζιαι σε ευχαριστούμε για τούτο. Τζιαι σε αγαπούμε απέραντα τζιαι παντοτινά.

Νούννα, τατάς, καλαδελφές