Διάβασα λοιπόν μια στήλη για το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί το προϊόν της Κύπρου [brand λέμε -και κλαίμε] και συγκεκριμένα μέσα από μύθους και αρχαιότητες που κοσμούν την κάθε επαρχία. Για όλα βρέθηκε κάτι.. λογικό ή συνηθισμένο διότι ήδη -με κάποιο τρόπο- συμβαίνει, έστω κι αν πολλοί δεν γνωρίζουν δράσεις, πέραν των μουσικών φεστιβάλ με Ελλαδίτες καλλιτέχνες… 

Σε κάθε περίπτωση, σε πολλά που είχαν αναφερθεί βρίσκω ότι υπάρχει κάποια βάση.. Εκείνο που μου έκαμε εντύπωση, όμως, εν ότι για την καημένη την Πάφια Αφροδιτούλα.. έμελλε να προταθεί ένας διαγωνισμός για κατασκευή αρώματος ή το καλύτερο… καλλιστεία με παρέα τον Άδωνη, αφού τον έχουμε που τον έχουμε τζαι τζείνον. Το κάλλος σου κορούδα μου να γίνει η ματαιοδοξία όποιου θέλει να ονομάσει τζαι να δημιουργήσει ένα προϊόν-brand στα μέτρα τζείνου που δεν θέλει να σε γνωρίσει αλλά να πιάσει λίη αίγλη που την επιφάνεια.. Να σε κάμουν, δηλαδή, το καρναβάλι της Πάφου. [Ας μην ξεχνάμε και τα όσα ακούγονται τελευταίως για την Πέτρα του Ρωμιού κόρη Πάφια]. 

Αφροδιτούα μου.. στους Σόλους, πάντως, εγλυτωσες, τζιαμε εν κατεχόμενα!

-Νομίζω θα ήταν καλύτερα να αφιερώσουμε ένα (έξτρα) κονδύλι στους αρχαιολογικούς χώρους της Πάφου τζαι το Τμήμα Αρχαιοτήτων, να προσλάβουν κόσμο πέρκει μεινίσκουν ανοιχτά τα μουσεία μας τζαι έχουν ώρα να πραγματοποιούν τις αξιόλογες, μπορώ να πω, δράσεις τους. 

Εν τω μεταξύ, πρέπει να το πω, ότι τούτα ούλλα επροέκυψαν…  που την απόφαση του Δήμου Ανατολικής Πάφου να γίνει Δήμος Ιεροκηπίων [ό,τι έκαμε το Κούριο τζαι η Αμαθούντα δηλαδή].

[χρήση κυπριακής διαλέκτου, χωρίς κανόνες]