Bodies we fa|| for
Τρεις γυναίκες μιλούν στο «Π» για την περφόρμανς τους που δημιουργήθηκε για τον έρωτα από κάθε άποψη προσβασιμότητας και παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Beyond DisDance Festival στις 13 και 28 Ιανουαρίου
«Την αλήθκεια μας για τους έρωτες που δικαιούμαστε ούλλα μας» επιχειρεί να αποδώσει η περφόρμανς-ντοκουμέντο «Bodies we fa|| for», η οποία παρουσιάζεται στο μοναδικό φεστιβάλ παραστατικών τεχνών της Κύπρου, «Beyond DisDance», το οποίο επικεντρώνεται στην προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία σε πολιτιστικές δράσεις. Η ηθοποιός Νάγια Τ. Καρακώστα (Ν) και η ποιήτρια Παναγιώτα Ζιντίλη (Π), οι οποίες θα βρίσκονται επί σκηνής, καθώς και η σκηνοθέτιδα της περφόρμανς Έλενα Σωκράτους (Ε) επέλεξαν να εκφραστούν στην κυπριακή διάλεκτο και να μιλήσουν στο «Π» για την περφόρμανς και τον έρωτα μέσα από τις διαλεκτικές των δικών τους βιωμάτων.
Πώς προέκυψε η συγγραφή του έργου;
Ν: «Εθέλαμε να μιλήσουμε για την αλήθκεια μας. Την αλήθκεια μας για τους έρωτες που δικαιούμαστε ούλλα μας. Να ονειρευτούμε, να διεκδικήσουμε τžαι να επαναστατήσουμε για τζείνους τους έρωτες. Τους έρωτες για αλλά τζαι προς κάθε σωματικότητα. Τžαι κάπως έτσι εξεκινήσαμεν».
Δηλαδή, τι πραγματεύεται;
Ν: «Πραγματεύεται ερωτήσεις όπως: Πόσο προσβάσιμος είναι (τελικά) ο έρωτας; Για ποιους έρωτες (τελικά) μιλούμε τžαι ποιες σωματικότητες (τελικά) ερωτευκούμαστε; Η δικιά μας απάντηση έν' ότι πραγματεύεται τžείνους τους έρωτες που 'μιλούν για αόρατα σώματα τžαι τžείνους τους έρωτες που τώρα φτιάχνεται η δραματουργία τους'».
Πρόκειται για μια περφόρμανς-ντοκουμέντο, η οποία προέρχεται μέσα από συνεντεύξεις. Πώς αυτές οι συνεντεύξεις και άλλα στοιχεία ενσωματώνονται στη συγγραφή;
Ν: «Όταν αποφασίσαμε λοιπόν να μιλήσουμε για τούτους τους έρωτες θέσαμε κάποιες βασικές ερωτήσεις τις οποίες απευθύναμε στο ευρύτερο κοινό μέσω social media. Τούτο το άνοιγμα έρκεται να ενισχύσει την έννοια της συμπερίληψης για την οποία μιλούμε, διότι θεωρούμε ότι εν καίριας σημασίας να δοθεί χώρος σε ούλλες τες φωνές τžαι εμπειρίες. Φωνές, εμπειρίες ττžαι διαστάσεις της γενιάς μας. Στην παράσταση παρουσιάζονται αυτούσια αποσπάσματα 'που τούτες τις συνεντεύξεις, έχοντας λάβει εννοείται τη συναίνεση των ατόμων».
Πώς διαμορφώθηκε η σκηνοθετική προσέγγιση σε αυτήν την περφόρμανς;
Ε: «Όπως επαναπροσδιορίσαμε έννοιες τžαι δεδομένα, με τον ίδιο τρόπο επαναπροσδιορίσαμε τžαι τον τρόπο δουλειάς μας. Εκρατήσαμε μόνο τα απαραίτητα, όσον αφορά στον διαχωρισμό σκηνοθέτριας τžαι ερμηνευτριών τžαι δουλέψαμε κυρίως ως ομάδα σε κάθε θεματική, για την οποίαν εθέλαμε να μιλήσουμε. Τούτο που ετοιμάσαμε εν τόσο βαθκιά η αλήθκεια μας, τžαι εν τόσο μαγικά τα πλάσματα που είχα για συνοδοιπόρησσες που η σκηνοθετική προσέγγιση μου ήταν να τες εμπιστευτώ με τα ούλλα τους. Εχρησιμοποιήσαμε λοιπόν τα δικά τους εργαλεία, τες δικές τους σωματικότητες τžαι τα δικά τους εκφραστικά μέσα τžαι η σκηνοθεσία της παράστασης εβασίστηκε, αλλά τžαι προήλθε που τούτα. Εν μια συνάντηση θκυο γυναικών που μπαίνουν τžαι φκαίνουν σε ρόλους τžαι συνθήκες, αλλά παραμένουν άμεσες τžαι ειλικρινείς, με χιούμορ τžαι χωρίς σοβαροφάνεια. Όπου χρειάζεται εν ποιητικές, τžαι ταυτόχρονα με την ίδια ευκολία εν ωμές. Στόχος ήταν κάθε αόρατο σώμα που ίσως να βρίσκεται στη θέση του κοινού, να νιώσει ότι συμπεριλαμβάνουμε το τžαι ότι γινούμαστε η φωνή του.»
Ποιες οι προκλήσεις επί σκηνής;
Ν: «Μόνο προσκλήσεις υπάρχουν. Προσκλήσεις ορατότητας, συμπερίληψης τζ̌αι μοιράσματος. Νομίζω ήρτεν ο καιρός που πρέπει να διεκδικήσουμε τžαι να δημιουργήσουμε χώρο για κάθε σωματικότητα, τόσο επί σκηνής, όσο τžαι εκτός. Έν' τόσο σημαντικό για μένα που μοιράζομαι τούτην την εμπειρία με την Παναγιώτα σε ούλλες της τις ιδιότητες τζ̌αι ταυτότητες. Γυναίκα, ανάπηρη, ποιήτρια, ακτιβίστρια, φεμινίστρια, ανθρωπολόγος τžαι άλλα τόσα όμορφα που ανακαλύπτω όσο πάει. Τžαι έννεν τυχαία η σειρά τούτη. Έν' 'που τžείνα τα μοιράσματα που καθορίζουν το μέσα μου».
Λέτε επίσης πως δημιουργήθηκε με όρους καθολικής δημιουργικής προσβασιμότητας, με ζωντανή διερμηνεία στην κυπριακή νοηματική γλώσσα, υπερτιτλισμό για άτομα με ακουστική αναπηρία, απτική ξενάγηση και στοιχεία ακουστικής περιγραφής ενσωματωμένα στο έργο για άτομα με οπτική αναπηρία. Πώς ακριβώς θα λάβουν χώρα αυτά;
Ε: «Τžείνο που εκάμαμεν έν' κάτι πολλά δικό μας τžαι πολλά καινούργιο. Για πρώτη φορά σε κυπριακή παραγωγή εννά είμαστε προσβάσιμοι σε άτομα με οπτική βλάβη, θα περιγράφουμε δηλαδή τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή, αλλά όι με τον κλασσικό τρόπο της ακουστικής περιγραφής με τον οποίο φορούν ακουστικά τούτα τα άτομα τžαι κάποιο έξτρα άτομο λέει τους τι γίνεται. Εντάξαμε τα δημιουργικά μέσα στο ίδιο το κείμενο που λέν' οι ηθοποιοί. Τžαι εκάμαμεν το με τέθκοιο τρόπο που ενώ τα άτομα με οπτική βλάβη πιάνουν την πληροφορία, τα άτομα χωρίς οπτική βλάβη συνήθως εν καταλαβαίνουν καν ότι μια ατάκα ειπώθηκε για να δώκει τούτη την πληροφορία, εκτός αν το επιδιώξουμε. Ταυτόχρονα έχουμε υπέρτιτλους, όι σαν ξένο σώμα, αλλά σαν μέρος του σκηνικού, τžαι έχουμε τžαι την Παναγιώτα, τη διερμηνέα, να κάμνει ζωντανά τη διερμηνεία στη σκηνή. Επίσης με τρόπο που έν' μέρος της περφόρμανς, οι ηθοποιοί αλληλεπιδρούν, τžαι η διερμηνεία κάποιες φορές εξελίσσει τžαι τη δράση. Με τούτον τον τρόπο η προσβασιμότητα παίρνει έναν νέο ρόλο, όι μόνο κάμνει την παράσταση προσβάσιμη, αλλά έν' τžαι ζωτικό μέρος της δημιουργίας της».
Ν: «Επίσης, η απτική ξενάγηση έν' μια πρόσκληση σε όσα άτομα με οπτική αναπηρία επιθυμούν να μας γνωρίσουν πριν ξεκινήσει η περφμόρμανς, έτσι ώστε η εμπειρία τους να έν' όσο πιο ολοκληρωμένη γίνεται. Τόσο εμάς, όσο τζ̌αι τον σκηνικό χώρο στον οποίο θα λάβει δράση η περφόρμανς. Τις αποστάσεις του χώρου, τα πρόσωπά μας, τα σκηνικά τζ̌αι τα κοστούμια».
Ποια η προεργασία για να πάρουν κι αυτά ένα αόρατο σώμα στην περφόρμανς;
Ε: «Κάθε πληροφορία έπρεπε να φροντίζουμε να φτάνει στο κοινό τžαι ως οπτικό, αλλά τžαι ως ακουστικό ερέθισμα. Άρα που την ίδια τη συγγραφή του κειμένου τžαι σε συνεργασία με τον Χρίστο Παπαμιχαήλ φροντίσαμε ό,τι συμβαίνει στη σκηνή να μετατρέπεται τžαι σε εικόνα τžαι σε ήχο. Τžαι έτσι, φκιάχνεται ουσιαστικά μια νέα μορφή δραματουργίας. Πριν την πρεμιέρα κάμνουμε επίσης ποιοτικόν έλεγχο. Έρκουνται δηλαδή θεατές με οπτική τžαι ακουστική βλάβη τžαι επιβεβαιώνουμε ότι η περφμόρμανς λειτουργεί τžαι μεταφέρουνται ούλλες οι χρήσιμες πληροφορίες σε ούλλο το κοινό, σύμφωνα με τις ανάγκες του».
Πείτε μας λίγα λόγια για το ταξίδι.
Π: «Έν' ένα έργο γραμμένο μέσα που βιώματα όπου προσπαθήσαμε να ονειρευτούμε τους έρωτες σε μια νέα διάσταση. Εγώ εν είμαι ηθοποιός τžαι έμαθα πολλά μέσα 'που τούτην την ομάδα. Τούτη η συνεργασία έκαμέ με να ξανασκεφτώ την τέχνη, αλλά τžαι τον έρωτα, με όρους προσβασιμότητας τžαι συμπερίληψης».
Ε: «Ερκούμαστε τžαι οι τρεις μας που διαφορετικούς κόσμους όσον αφορά τον έρωτα. Έχουμε κοινές εμπειρίες τžαι ταυτόχρονα τρελές διαφορές. Είσιε πολλά έντονα συναισθήματα η δημιουργία τούτης της περφόρμανς, 'που γέλιο μέχρι δακρύων, ώς αγκαλιές 'σφιχτικές'. Εβοήθησε πολλά τούτο στο να φκιάξουμε μια περφόρμανς κατά τη διάρκεια της οποίας εμάθαμεν πολλά η μία 'που την άλλην, εδιερωτηθήκαμε πολλά, εδιαφωνήσαμε τžαι εσυμφωνήσαμε. Τžαι ουσιαστικά με την περφόρμανς μας τωρά ανοίουμέν το τούτο τžαι σε μια πιο μεγάλη ομάδα ανθρώπων, στο κοινό μας».
Πώς θεωρείτε ότι βοηθά το φεστιβάλ «Beyond DisDance»;
Ν: «Κάθε φορά τούτο που συμβαίνει στο Συνεργείο έν' ανάσα. Ή μάλλον πολλές ανάσες. Συνεργάστηκα με τα παιδιά τžαμαί σε διάφορα πρότζεκτ. Κάθε μα κάθε φορά νιώθω πως η αγκαλιά, η πρακτική της αλληλεγγύης τžαι η συμπερίληψη μεγαλώνουν. Μεγαλώνουν τζ̌αι διούν χώρο σε -υπό άλλες συνθήκες- αυτονόητα δικαιώματα. Όπως είπα τžαι θα το ξαναπώ, τα ευχαριστώ εν τελειώνουν».
Λίγα λόγια για το φεστιβάλ
Το «Βeyond DisDance» αποτελεί παραγωγή του σωματείου «Υπόγεια Σκηνή/Πολυχώρος '+εργείο'» και είναι το μοναδικό φεστιβάλ παραστατικών τεχνών στην Κύπρο το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με την ένταξη ατόμων με αναπηρία επί σκηνής, καθώς και ευρύτερα, με την ισότιμη παροχή πρόσβασής τους στον πολιτισμό. Φέτος, διεξάγεται, για δεύτερη χρονιά, το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Ιανουαρίου 2024, με ένα πρόγραμμα παράλληλων δράσεων στις 12 Ιανουαρίου. Η φετινή του εκδοχή καταπιάνεται με την εξερεύνηση διαφόρων εργαλείων δημιουργικής προσβασιμότητας, ενώ αποτελείται από τέσσερα ολοκληρωμένα έργα, δύο διεθνή (από Ελλάδα και Ελβετία) και δύο καινούργιες παραγωγές της Υπόγειας Σκηνής από ομάδες Κύπριων καλλιτεχνών που καθοδηγήθηκαν από τον σύμβουλο προσβασιμότητας Χρίστο Παπαμιχαήλ. Για την προσβασιμότητα πρέπει να πούμε ότι το φεστιβάλ σε κάθε παράσταση αναφέρει τα εργαλεία και τον βαθμό προσβασιμότητας που προσφέρει μεταξύ ακουστικής περιγραφής, απτικής ξενάγησης, υπέρτιτλους και διερμηνεία στην κυπριακή, ελληνική νοηματική γλώσσα ούτως ώστε να διευκολυνθεί η συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στο φεστιβάλ.
Ταυτότητα παράστασης
Ιδέα & Έρευνα: Η Ομάδα
Σκηνοθέτιδα: Έλενα Σωκράτους
Επί σκηνής: Νάγια Τ. Καρακώστα & Παναγιώτα Ζιντίλη
Κείμενο: Νάγια Τ. Καρακώστα
Κατεύθυνση κίνησης: Ελευθερία Σωκράτους
Σκηνογραφία: Τζούλια Γεωργιάδου
Ποίημα: Παναγιώτα Ζιντίλη
Βίντεο: Παναγιώτης Πασχαλίδης
Μοντάζ: Ανδρέας Τουλούμης
Σχεδιασμός φωτισμού: Βασίλης Πετεινάρης
Χειρισμός υπέρτιτλων: Ηλίας Σωφρονίδης
Διερμηνεία στην κυπριακή νοηματική: Παναγιώτα Θεμιστοκλέους
Σχεδιασμός αφίσας: Ευανθία Κεπόλα
Δημιουργική προσβασιμότητα: Χρίστος Παπαμιχαήλ
Παραγωγή Υπόγειας Σκηνής στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Beyond DisDance
Στηρίζεται από τον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου στο πλαίσιο του προγράμματος Πρωτοβουλίες Νέων και το Φυτώριο P&E
INFO:
«Bodies we fa|| for» | Beyond DisDance Festival Υπόγεια σκηνή / Πολυχώρος +εργείο
Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024, η ώρα 19.30 [*Η απτική ξενάγηση ξεκινά στις 19.00]Πληροφορίες/κρατήσεις: 99784949 [*Εισιτήρια θα διατίθενται στην είσοδο. Συστήνεται η προκράτηση λόγω περιορισμένων θέσεων].
ΕΞΤΡΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024, στις 18.00 & 20.30
[Εισιτήρια: 12€ | Πληροφορίες & Κρατήσεις: 97 798064]
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ