Την προηγούμενη εβδομάδα στο «Παράθυρο» φιλοξενήσαμε και μιλήσαμε με έναν καλλιτέχνη που πειραματίζεται με τα νέα Μέσα και την επικαιρότητα για την οποία οι εβδομάδες περνάνε και τα περί Ιεράς Μονής Οσίου Αββακούμ συνεχίζονται και μας φανερώνουν πολλά για τα οποία κάποιοι μιλούσαν και κάποιοι ζούσαν στο κουτάκι του σταυρού με το μύρο. Βέβαια, εδώ θα μιλήσουμε για άλλα θαύματα. Και γράφω «άλλα θαύματα», γιατί δεν αφορούν θαύματα αποκαλύψεων που εκπληρώνουν ευχές και φανερώνουν θεία και ιερή χάρη, ωστόσο μπορούμε πολύ εύκολα να τα αποκαλέσουμε θαύματα δημιουργίας, καλλιτεχνικής. Από τον Franc, λοιπόν, που δημοσίευσε το βίντεο με την πολύ ενδιαφέρουσα οπτική και πρακτική που μετέτρεπε τη Μονή Οσίου Αββακούμ σε χρηματοκιβώτιο, σήμερα θα μιλήσουμε για άλλους Κύπριους δημιουργούς. Για τη συνέχεια, βέβαια, υπαίτιοι, και θα έλεγα η έμπνευσή μου, είναι οι δύο καλλιτέχνες οι οποίοι δημοσίευσαν το έργο τους στο Facebook και χάρισαν σε εμένα και σε όσους τα είδαμε έμπνευση και λίγο φως, από αυτό που λάμπει και μας βοηθά να συνεχίζουμε, αν και όλα γύρω μας μοιάζουν πολύ σκοτεινά πια. Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη αναφορά είναι ο συγγραφέας Γιώργος Μολέσκης. Ο ίδιος δημοσίευσε στον τοίχο του το πιο κάτω ποίημα το οποίο φέρει τον τίτλο «αίθουσα ιερών οστών»:

Αστράφτει η αίθουσα με το ψηλό ταβάνι της,

τους καθαρούς της τοίχους, βαμμένους

με χρώματα απαλά που παίζουν

με τα φώτα τα ηλεκτρικά.

Γύρω της, πάνω στους τοίχους, ακουμπούν

βιτρίνες από ξύλο ακριβό ωραία σχεδιασμένες

και καλυμμένες με καθαρό και διάφανο γυαλί

που μέσα αναπαύονται άνετα τοποθετημένα

ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία διαφόρων μεγεθών

είτε ολόσωμοι σκελετοί. Όλα

απομεινάρια ανθρώπων

που άγιασαν, εδώ, είτε σε τόπους ξένους

καθώς ο μύθος, είτε η παράδοση τους θέλει

να συνδέονται με κάποιο θαύμα.

Οι πιστοί μπαίνουν στην αίθουσα,

περιφέρονται γύρω σιωπηλοί

και με ευλάβεια προσκυνούν ετούτα τα κατάλοιπα

από θαύματα παλαιά. Ρίχνουν στο κουτί

τον οβολό τους σαν ετεροχρονισμένη αμοιβή

για όλα τα περασμένα θαύματα

ελπίζοντας, κρυφά ή φανερά, να γίνει ένα ακόμα

να θεραπεύσει μια δική τους επιθυμία.

Ύστερα βγαίνουν απ’ την αίθουσα

και περπατούν κάτω από τ’ ανθισμένα δέντρα,

πλάι σε μια πηγή με καθαρό νερό,

κάτω από έναν πλατύ ουρανό, που ο ήλιος του

ρίχνει τη ζέστη της ζωής επάνω τους.

Και προχωρούν χωρίς να υποψιάζονται

το πιο αληθινό, το πιο καθαρό

και ίσως το μόνο θαύμα

που συνέβη στους αιώνες -

τούτο το περπάτημα μέσα στο φως.

Το ποίημα, όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας, δεν γράφτηκε τώρα αλλά το έγραψε πριν από μερικά χρόνια, όταν επισκέφθηκε με μια οικογένεια σιιτών μουσουλμάνων ένα ορθόδοξο μοναστήρι, που σε μια μεγάλη αίθουσα φυλάσσονται διάφορα λείψανα αγίων. Στην ανάρτηση σημειώνει: «προς μεγάλη μου έκπληξη, οι φιλοξενούμενοί μου, παρότι μουσουλμάνοι, τα δέχτηκαν όλα αυτά που είδαν με βαθιά κατάνυξη». Αυτή τη στιγμή, όμως, το ποίημα φαίνεται μοιραία επίκαιρο αφού με όλα αυτά τα θαύματα που συμβαίνουν αυτές τις μέρες, φαίνεται πως όντως «χωρίς να υποψιαζόμαστε, το πιο αληθινό, το πιο καθαρό και ίσως το μόνο θαύμα που συνέβη στους αιώνες» αποτελεί «τούτο το περπάτημα μέσα στο φως». Το καθαρό ή το καθάρισμα για το οποίο μια άλλη καλλιτέχνιδα μας παραπέμπει με μια δική της δημιουργίας, πρόσφατη και βασισμένη στις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση «Αββακούμ». Πρόκειται για τη φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο, η οποία αποτελεί ένα δημιούργημα της γραφίστριας Πόπης Πισσουρίου. Η δημιουργός δίνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το «ξεκαθάρισμα» που συμβαίνει με τη σκούπα ως κύρια φιγούρα, η οποία από τη μία «καθαρίζει» και, από την άλλη, παραπέμπει στην ονομασία της Μονής «Αββακούμ» ή «Α-vacuum». Σε κάθε περίπτωση, είναι μια σίγουρα ιερή σκούπα, η οποία έχει αυτόματη ρύθμιση σε ήχους «EKSO» ή «ΕΞΩΩ», είτε τέλος πάντων σε κάποια έξοδο της σκόνης που κάλυπτε τις ταινίες του κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης. Βέβαια, όλα αυτά είναι μια δική μου ερμηνεία γύρω από δύο αναρτήσεις καλλιτεχνικής δημιουργίας που βοήθησαν στο να φτιαχτεί αυτό το κείμενο, το οποίο μιλά για «mort» αλλά ψάχνει τη «speranza».

Ολόκληρη η φωτογραφία:

AVACUM CLEANER. Παραχωρήθηκε από τη δημιουργό, Πόπη Πισσουρίου.