O Jeremy Barnes από το αμερικανικό ντουέτο "A Hawk and a Hacksaw", που θα εμφανιστεί στο φετινό Φεστιβάλ Φέγγαρος στις 2 Αυγούστου, απαντά στις ερωτήσεις του Κύπριου μουσικού Δημήτρη Γιασεμίδη (Monsieur Doumani).

 "Δεν έχω καταγωγή από την Ανατολική Ευρώπη. Δεν θέλω να περιορίσω τη μουσική και τη δημιουργικότητά μου βάσει της καταγωγής μου. Είμαι σαν τον Δον Κιχώτη, ένας ξένος που ονειρεύεται άπιαστα όνειρα".

Γεια σου Jeremy. Αρχικά θα μπορούσες να μας πεις ποια είναι η ιστορία πίσω από το όνομά σας; Πώς έγινε η σύλληψή του;

Γεια σου Δημήτρη. Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Καθώς ηχογραφούσα το πρώτο μου άλμπουμ το 2001-2002, διάβαζα το μυθιστόρημα "Δον Κιχώτης". Ήθελα με κάποιον τρόπο να κάνω αναφορά στο βιβλίο, για να θυμάμαι τη σύνδεση που είχε με το πρότζεκτ και τη ζωή μου. Βρήκα τη φράση "A Hawk and a Hacksaw" στη μετάφραση που διάβαζα και μου άρεσε ο ρυθμός και η όψη της, έτσι άρχισα να το χρησιμοποιώ σαν όνομα.

Ξέρουμε ότι το ομώνυμό σας πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2002 ήταν ουσιαστικά ένας δικός σου σόλο δίσκος με μεγάλες δόσεις πειραματισμού. Κόκορες, κουδουνίσματα αναλογικών τηλεφώνων και διάφορα φωνητικά εφέ. Πώς προέκυψε το ντουέτο; Μήπως η δημιουργία του ντουέτου έδωσε στα πράγματα μια διαφορετική μουσική πορεία;

To πρώτο άλμπουμ ηχογραφήθηκε ενώ ζούσα στη Γαλλία. Αργότερα, μετακόμισα στην Αγγλία όπου δούλευα σαν ταχυδρόμος, ενώ έκανα shows τα Σαββατοκύριακα δεξιά και αριστερά. Έπαιζα επίσης με το γκρουπ Broadcast και έκανα κάποιες περιοδείες στην Αμερική. Μετακόμισα πίσω στο Νέο Μεξικό το 2004 και έψαχνα μουσικούς για να δουλέψουν μαζί μου. Η Heather Trost σπούδαζε βιολί στο πανεπιστήμιο και όταν γνωριστήκαμε τη ρώτησα αν της αρέσει ο Bela Bartok. Μου ομολόγησε ότι ήταν ένας από τους αγαπημένους της συνθέτες και εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι μπορούσαμε να δουλέψουμε μαζί. Το να παίζεις και να ηχογραφείς μόνος σου είναι εξαιρετικά δύσκολο, και ήταν θαυμάσιο να έχω έναν συνεργάτη. Είμαι ευτυχισμένος που έκανα τον πρώτο δίσκο μόνος μου, γιατί με αυτό τον τρόπο στρώθηκε ο δρόμος και το μονοπάτι που θα ακολουθούσαμε, αλλά πραγματικά από εκεί και πέρα χρειαζόμουν βοήθεια. Από το 2004 που αρχίσαμε να παίζουμε μαζί η συνεισφορά της Heather ήταν ανυπολόγιστη.

H μουσική σας είναι επηρεασμένη από τους ήχους των Βαλκανίων, της Ουγγαρίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Πότε και πώς ενδιαφερθήκατε για μουσική της Ανατολικής Ευρώπης; Υπήρξαν κάποιοι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες ή μπάντες που ήταν σημαντικοί για σας; 

Το 1999 ζούσα στο ουκρανικό χωριό στο Σικάγο και αυτό με έφερε αρκετά κοντά στην κουλτούρα της Ανατολικής Ευρώπης. Όλες οι γειτονιές ήταν είτε σερβικές, είτε πολωνικές, είτε ουκρανικές, και έτσι άρχισα να αγοράζω δίσκους. Αγόρασα έναν LP του Dumitru Farcas, ενός Ρουμάνου μουσικού που παίζει κλαρίνο και tarogato, και τον ερωτεύτηκα. Από εκεί και πέρα άρχισα να μαθαίνω σχετικά για τη ρουμανική μουσική και να ψάχνω τις σχέσεις εκείνης της μουσικής με τις μουσικές της Ουγγαρίας, της Τουρκίας, της Ελλάδας κ.ά. Είχα μεγάλη περιέργεια για την πέραν των συνόρων "γονιμοποίηση" που συνέβη σε αυτήν την περιοχή και την ομορφιά της μουσικής και της κουλτούρας. Δεν έχω καταγωγή από την Ανατολική Ευρώπη. Δεν θέλω να περιορίσω τη μουσική και τη δημιουργικότητά μου βάσει της καταγωγής μου. Είμαι σαν τον Δον Κιχώτη, ένας ξένος που ονειρεύεται άπιαστα όνειρα.

Τα τελευταία χρόνια έχετε ταξιδέψει εκτεταμένα σε όλη την Ευρώπη και έχετε επίσης ζήσει στη Βουδαπέστη για κάποια χρόνια. Τώρα πού διαμένετε; Θεωρείτε ότι η τοποθεσία επηρεάζει τον τρόπο που φτιάχνετε μουσική; 

Τώρα μένουμε στην πόλη Αλμπουκέρκι στο Νέο Μεξικό. Εδώ είναι οι ρίζες μας και οι οικογένειές μας. Ταξιδεύουμε στην Ανατολική Ευρώπη όταν μπορούμε, αλλά εδώ είναι το σπίτι μας. Δεν υπάρχει κάποιο άλλο μέρος στην Αμερική που θα μπορούσα να ζήσω.

Έχετε συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς, όπως το ουγγρικό Hun Hangar ensemble, μουσικούς από τη ρουμανική σούπερ μπάντα Fanfare Ciocarlia, τον μεγάλο κλαρινετίστα Cuneyt Sepetci, τον τρομπετίστα Ferenc Kovacs και πολλούς άλλους. Πόσο σημαντικό είναι για σας να δουλεύετε και να επικοινωνείτε με όλους αυτούς τους καλλιτέχνες; 

Είναι εξαιρετικά σημαντικό για μας γιατί μαθαίνουμε από αυτούς και επίσης συνεργαζόμαστε. Κατανοούν από πού προερχόμαστε, ότι είμαστε ξένοι και ότι δεν προσπαθούμε να είμαστε cover band... Νιώθουμε πολύ τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να δουλέψαμε με αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και άλλους λιγότερο γνωστούς καλλιτέχνες που μας βοήθησαν εξίσου.

Τα άλμπουμ σας είναι αρκετά πλούσια και περιέχουν συγκλονιστικές κορυφώσεις με πολλά πνευστά και ηχητικά εφέ. Πόσο δύσκολο είναι να εκτελείτε αυτά τα κομμάτια ζωντανά σαν ντουέτο; 

H ουσία της μουσικής μας είναι κτισμένη γύρω από το ντουέτο, και ενώ μας αρέσει να ενορχηστρώνουμε για μεγαλύτερα σχήματα και να γράφουμε για άλλα όργανα, το στοιχείο-"κλειδί" του γκρουπ είναι το ντουέτο. Το ζωντανό show έχει να κάνει με τη σύνδεση μεταξύ εμού και της Heather και με το μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε τις ικανότητές μας, αφού δεν υπάρχει κάποιος άλλος για να στηριχτούμε πάνω του.

Έχετε περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο. Θεωρείτε ότι οι συναυλίες σας δημιουργούν διαφορετικές αντιδράσεις σε συγκεκριμένες χώρες;

Ναι, βεβαίως! Για παράδειγμα, η μόδα του "Balkan Beats" ήταν μια καταθλιπτική περίοδος. Ξαφνικά όλη η Ευρώπη είχε την εντύπωση ότι όλη η κουλτούρα των Βαλκανίων ήταν να μεθάς όσο πιο πολύ μπορείς και να χορεύεις σαν χαζός με παραδοσιακά κομμάτια κατεστραμμένα από κακά techno beats. Όλη η ομορφιά και η λεπτομέρεια της μουσικής είχε χαθεί.

Πρόσφατα κυκλοφορήσατε τον καινούργιο δίσκο "Forest Bathing". Μπορείς να μας πεις μερικά λόγια γι' αυτόν;

Είναι ένας δίσκος που αποτελείται από 10 αυθεντικά κομμάτια, επηρεασμένα από όλο το φάσμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μισώ τις αυτοκρατορίες, ειδικά αυτήν υπό την οποία ζούμε αυτήν τη στιγμή, αλλά αγαπώ τους πολιτισμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τις επιρροές που είχαν η μία πάνω στην άλλη. Φανταστήκαμε πώς θα ήταν να είσαι ένας έμπορας από τη Βουλγαρία και να ταξιδεύεις νότια, να βλέπεις και να ακούς όλες τις κουλτούρες που συναντάς, και ακολούθως να επιστρέφεις σπίτι έχοντας τον μακρύ αυτόν δρόμο αποτυπωμένο μέσα στο μυαλό σου. Ακόμα, σκεφτήκαμε έγχορδες μπάντες να παίζουν σε πάρτι, σε χωριά, και τα παιδιά που θα μπορούσαν να ακούνε τη μουσική από τα κρεβάτια τους, τα αργά κομμάτια που θα παίζονταν ειδικά για τα ηλικιωμένα ζευγάρια, για να μπορέσουν να χορέψουν, και μετά τα πιο γοργά κομμάτια για τη νεολαία. Μικρές σκηνές διαφόρων ειδών μπορούν να έρθουν στο μυαλό μας. Κι έτσι αυτός ο δίσκος είναι ορχηστρικός, διότι δεν θέλαμε τα λόγια να επεμβαίνουν σε αυτές τις εικόνες.

Τι μουσική ακούτε αυτόν τον καιρό; Έχετε κάποιες αγαπημένες κυκλοφορίες από το 2018; 

Είμαστε ερωτευμένοι με το άλμπουμ των Derya Ildirim και Grup Simsek's "Nem Kaldi".

Έχετε ταξιδέψει ποτέ στην Κύπρο ή αυτή είναι η πρώτη σας φορά; Ποιες οι προσδοκίες σας από το Φεστιβάλ Φέγγαρος;

Είχαμε έρθει μία φορά στην Κύπρο όταν ήμασταν σε περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία και είχαμε μια βδομάδα κενό. Ήταν υπέροχα! Κυρίως πηγαίναμε στην παραλία και στις ταβέρνες τα βράδια. Ανυπομονούμε να επιστρέψουμε και είναι τιμή μας να έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε εκεί!