Επτά διεθνείς καλλιτέχνες προσκλήθηκαν από τον επιμελητή Καθ. Hermann Pitz για να δημιουργήσουν έργα τέχνης εμπνευσμένα από τη φύση, το παρελθόν και το παρόν, τις τοπικές παραδόσεις και τις μνήμες που συνδέονται με την περιοχή.

Η υπαίθρια έκθεση αποτελεί το δεύτερο μέρος του πρότζεκτ EcoArt κα πραγματοποιείται στο μονοπάτι του αρχαιολογικού χώρου «Εφτά Αη-Γιώρκηες». Πρόκειται για ένα συγκρότημα σπηλαίων και αρχαίων λαξευτών υπόγειων ταφικών θαλάμων σε ένα βραχώδες οροπέδιο νοτιοδυτικά της Γεροσκήπου. Σήμερα κάποια από τα σπήλαια χρησιμοποιούνται σαν χώροι απόθεσης αφιερωμάτων από θρησκευόμενους.

Η γεωλογία, η πνευματικότητα και ο πολεοδομικός σχεδιασμός στην περιοχή «Εφτά Αη-Γιώρκηες», είναι τρεις χαρακτηριστικές συνιστώσες που έδωσαν το έναυσμα για την παρέμβαση των καλλιτεχνών στο EcoArt.

Στην έκθεση συμμετέχουν οι Tim Bennett, Μαριάννα Κωνσταντή, Μiriam McConnon, Μιχάλης Παπαμιχαήλ, Julia Schewalie, Ρήνος Στεφανή, Susan Vargas και ομάδα φοιτητών του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου.

Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν στις 31 Αυγούστου 2019 και τα έργα θα παραμείνουν στον χώρο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2019.

Εικόνες από τα εγκαίνια και τα έργα της έκθεσης

Μαριάννα Κωνσταντή, ‘Παίζω με θύμισες’, 2019 | πηλός, μέταλλο, πέτρα, κερί, βρυόφυτα
Η επιτόπια εγκατάσταση ‘Παίζω με θύμισες’ αποτελείται από ανάγλυφα τμήματα παιδικών κουκλόσπιτων με παράλληλη οπτική σύγχρονων ερειπίων. Υπάρχει οπτικά σαν μινιατούρα της γενικής προοπτικής της περιοχής «Εφτά Αη-Γιώρκηες» όπως φαίνεται από απόσταση, παραχωρώντας στον θεατή το φόντο για τη δική του ιστορία. Η εγκατάσταση συνδέεται με αναμνήσεις της Κωνσταντή από την παιδική της ηλικία, μεγαλώνοντας στη Γεροσκήπου, όπως θυμάται να επισκέπτεται και να βιώνει την περιοχή, δημιουργώντας ένα χώρο μεταξύ του πραγματικού, του εύθραυστου και του φανταστικού.



Julia Schewalie, ‘MOSAIC_GRAPHITE’, 2019 | graphite mosaic ca. 50 x 40 εκ.
Η Julia Schewalie δημιουργεί μια μινιμαλιστική εικόνα του άγνωστου παρελθόντος. Γνωρίζουμε μόνο εν μέρει τους λόγους για τους οποίους οι σπηλιές διευρύνθηκαν ή για ποιο σκοπό λαξεύτηκαν πάνω στο βράχο ορισμένες εσοχές. Το έργο “Mosaic Graphite” οπτικοποιεί την άγνοια μας και μας φέρνει αντιμέτωπους με τα μυστικά του παρελθόντος.

Μιχάλης Παπαμιχαήλ ‘Ephemeral culture’, 2019 | παλέτα, τούβλα από γατοτροφή, βρώσιμη ζελατίνη 100 x 115 x 90 εκ.
Η εγκατάσταση του Μιχάλη Παπαμιχαήλ πραγματεύεται ζητήματα που σχετίζονται με τη μακροπρόθεσμη βιο-πολιτισμική κληρονομιά και την αλλαγή των γεωγραφικών τοπίων. Το εφήμερο έργο παραπέμπει στην πνευματική πλευρά του χώρου και ταυτόχρονα προσφέρεται ως ανάθημα στους σημερινούς κατοίκους των «Εφτά Αη-Γιώρκηων, τις γάτες.

Miriam McConnon, ‘Tama and the Rose’, 2019 | Lace pattern, ca. 2000 roses 4.5 x 3 x 2.5 μ.
Η μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση του σπηλαίου, της Miriam Mc Connon, αναφέρεται στο χώρο των Εφτά Αη Γιώρκηων ως ένας παραδοσιακός τόπος λατρείας. Εξετάζει τη συλλογική πτυχή της λατρείας, ενώ επισημαίνει το μοναχικό μονοπάτι της προσωπικής θλίψης και απώλειας.



Ομάδα φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου: Μαρία Γιαννάκα, Νίκος Σοκορέλης, Θανάσης Καραχάλιος, Μιχάλης Μιχαηλίδης, ‘APHRODITE’S PIGEON’, 2019 | Steel frames ca. 250 x 140 x 90 εκ.
Μια ομάδα φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου δημιουργεί την εγκατάσταση «Το Περιστέρι της Αφροδίτης», ως μια σύγχρονη αποτύπωση της Αφροδίτης, με ρητή αναφορά στο μύθο της θέας. Ο μεταλλικός σκελετός συμβολίζει το σώμα της, ενώ μόνο το περιστέρι έχει βιομορφική απεικόνιση.



Ρήνος Στεφανή, ‘Ο Άγιος Γεώργιος και ο Δράκος’, 2019 | κορμός δέντρου με πριόνια. 1 x 10 x 1 μ.
Ο ‘Άγιος Γεώργιος και ο Δράκος’ του Ρήνου Στεφανή, ως ένας τεράστιος κορμός δέντρου με πριόνια στο κορμί του, φαίνεται να συμβολίζει την Ανθρωπόκαινο εποχή που χρονολογείται από την έναρξη σημαντικών ανθρώπινων επιπτώσεων στη γεωλογία και τα οικοσυστήματα της γης, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Το δέντρο του είναι ένα καρατομημένο θύμα του τρόπου με τον οποίο ο άνθρωπος χειρίζεται τη φύση.



Σούζαν Βάργκας, ‘Tablets’, 2019 | 7 ξύλινα κουτιά, κερί. 80 x 60 x 2,5 εκ.
Η Σούζαν Βάργκας δημιουργεί σύγχρονα αναθηματικά Tablets με κερί με τα οποία το κοινό θα αλληλοεπιδράσει, αφήνοντας γραπτά και μηνύματα. Η παρέμβαση του κοινού έχει ένα χαρακτήρα προσωπικό – ιδιωτικό, ταυτόχρονα όμως είναι και δημόσιος αφού ενώ δεν ξέρουμε ποιος έγραψε το μήνυμα είναι εκεί για να το δουν όλοι.

Tim Bennett, ‘Wish Harder’, 2019 | steel, paint, hula-hoops, foundation ca. 700 x 350 x 30 εκ.
Το έργο του Tim Bennett ‘Wish Harder’ αποτελεί ένα σύγχρονο τοτέμ. Το έργο αποτελείται από σύγχρονα υλικά κατασκευής που θα χρησιμοποιούνται μελλοντικά στο έργο «Eco City», εξιδανικεύοντας την ομορφιά των δέντρων που μας περιβάλλουν. Το γλυπτό αποπνέει έναν αέρα αρχαϊκής αξιοπρέπειας και κρατά κρυμμένο το δικό του μυστικό.