Πρεμιέρα έκανε η νέα σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη με τίτλο «Σέρρες», η οποία προβάλλεται πλέον στην πλατφόρμα ΑΝΤ1+. Ο ελληνικός σταθμός έφτιαξε μια καινούργια πλατφόρμα στην οποία προβάλλονται εκεί πρώτη φορά οι σειρές του σταθμού, ενώ δεν έχει αποφασιστεί ακόμη αν θα έχουμε προβολή και στην ελεύθερη τηλεόραση. Στο στόρι της σειράς, ο Οδυσσέας ζει στην Αθήνα, μακριά από την οικογένειά του. Η περίπλοκη σχέση με τον πατέρα του, τον Λευτέρη, τους έχει οδηγήσει στην αποξένωση. Όταν, όμως, ένα δυσάρεστο γεγονός αναγκάζει τον Οδυσσέα να επιστρέψει στις Σέρρες, όλα αρχίζουν να αλλάζουν. Έτσι, δύο ξένοι στο ίδιο σπίτι, στην ίδια πόλη, πατέρας και γιος ξεκινούν από το μηδέν να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο.

Εκείνο το οποίο ξέρει να κάνει σωστά ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι να διηγείται ιστορίες και αυτή τη φορά τα καταφέρνει μια χαρά. Το πρόβλημα με τους σεναριογράφους που γράφουν κωμωδίες, είναι πως όταν το γυρίζουν σε δράμα, οι ιστορίες που διηγούνται παραείναι δραματικές και πολλές φορές ξεφεύγουν από τα μοτίβα που πρέπει να δώσουν στο κοινό. Η σειρά είναι αυτό που είναι η Ελλάδα σήμερα και αυτό που δεν θα ήθελε να είναι ο δημιουργός. Τουλάχιστον στα πρώτα επεισόδια η σχέση πατέρα και γιου είναι προβληματική. Ο Καπουτζίδης χτίζει σωστά τους χαρακτήρες του, δεν τσιγκουνεύεται από τις κωμικές ατάκες, όπως μας έκανε στην «Εθνική Ελλάδος», δίνει με πάθος όλα τα στόρι της σειράς. Αν και ο ίδιος στις δηλώσεις του είχε αναφέρει πως πρόκειται για καθαρή κωμωδία, εντούτοις η σειρά ακροβατεί ανάμεσα στο γέλιο και το κλάμα, στη συγκίνηση και τη χαρά. Είναι περισσότερο μια κοινωνική, κριτική ματιά του δημιουργού στα όσα συμβαίνουν σήμερα στον τόπο μας. Τον τρόπο και τη δυσκολία με τα οποία αντιμετωπίζουμε τις ίδιές μας τις σχέσεις.

Οι Σέρρες έχουν 10 επεισόδια και είναι η πιο βιογραφική σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη. Εκείνο όμως που αντιλαμβανόμαστε είναι πως δεν θα δείτε ποτέ ξανά μια καθαρή κωμωδία από τον Καπουτζίδη. Στα χρόνια που πέρασαν από τις «Σαββατογεννημένες» και το «Παρά πέντε» ο δημιουργός βγήκε μπροστά για τα δικαιώματα των ανθρώπων, είτε είναι γκέι, μαύροι, άσπροι κ.λπ. Κι αυτοί οι προβληματισμοί του είναι εμφανής και στη νέα του σειρά, αφού πλέον δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Η ιστορία συμβολίζει ένα πνευματικό ταξίδι αυτογνωσίας και συμφιλίωσης, μέσα από δρόμους στους οποίους έχουμε όλοι περπατήσει. Θίγει σημαντικά κοινωνικά θέματα, όπως τη σεξουαλικότητα, τον ρατσισμό, τις ερωτικές σχέσεις, τις ανησυχίες και την επίδραση των social media που έχουν εισβάλει στη ζωή μας. Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με την αλήθεια, τους φόβους και τις ανασφάλειές τους. Μαθαίνουν να είναι ο εαυτός τους, χωρίς να επηρεάζονται από την κρίση και τα πρέπει μιας κοινωνίας που έτσι κι αλλιώς αλλάζει. Γι' αυτό και ο ίδιος προφανώς άλλαξε στα χρόνια και βλέπει πως η ζωή δεν είναι μόνο γέλιο. Στα μείον της σειράς, αυτή η σκηνοθετική αλλιώτικη ματιά που προσπαθεί να μας πείσει πως είναι μια σειρά για συνδρομητική τηλεόραση. Δεν χρειάζονται σκηνοθετικές παύσεις και διαφορετικές ρουμπρίκες. Αν το στόρι και η σειρά η ίδια είναι καλή, τότε θα αξίζει να την πληρώσεις ακόμη κι αν δεν έχει τα πλάνα με drones και τις επιβλητικές μουσικές.